 |
| AllClear55 / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε γεννήθηκε ποτέ κοινός θνητός γνωρίζοντας τα πάντα. Όμως σχεδόν ένα χρόνο μετά αποδεικνύεται ότι εμείς δε μαθαίνουμε ούτε από τα λάθη μας, με πρώτο και καλύτερο ότι όταν πονάει το κεφάλι, δεν το κόβεις.
Μέσα σε όλες τις παραφωνίες και τις οβιδιακές αλλαγές απόψεων (πχ μάσκες) έρχεται να προστεθεί μια ακόμη, η πρόθεση της κυβέρνησης να ανοίξει τα σχολεία στις 8 Ιανουαρίου όταν έχει στις 25/12/2020 470 άτομα στη διασωλήνωση και περιμένει τις επόμενες εβδομάδες να δει τι λαχείο θα τραβήξει από τον άγνωστο Χ των φοβερής έμπνευσης ρεβεγιόν των εννέα ατόμων. Τρεις εορτές με τις παραμονές τους δίνουν έξι πιθανά ρεβεγιόν των 9 ατόμων που όμως κανείς δεν εγγυάται ότι θα είναι ίδια η σύνθεσή τους. Χώρια τα απαγορευμένα, τα οποία μόνο με καταγγελία γίνονται αντιληπτά. Πόσα τέτοια έγιναν και θα γίνουν;
Το αν η τωρινή περίοδος θα οδηγήσει σε μια νέα αναζωπύρωση του ιού την ώρα που με τα χίλια ζόρια άρχισε να αποσυμπιέζεται με αργούς ρυθμούς το υγειονομικό σύστημα, θα φανεί προσεχώς. Ποιος όμως θα πάρει το ρίσκο να ανοίξει τα σχολεία σε περιοχές με αρκετά κρούσματα, για να έρθει μετά να τα ξανακλείσει δίχως να διαφανεί πρώτα ότι περάσαμε τον τωρινό κάβο συνεχίζοντας σε καλό δρόμο; Κι όλα αυτά με μια υπουργό παιδείας σε παράλληλο σύμπαν ζητώντας τηλεδιαγωνίσματα στις πλατφόρμες (γνωρίζω περίπτωση σχολείου που έγινε το "έλα να δεις" με την πλατφόρμα) κι οραματιζόμενη προαγωγικές εξετάσεις με 7 αντί για 4 μαθήματα, που όμως παραμένει στη θέση της.
Δεν υπάρχει καμία λογική στα παραπάνω, όπως δεν υπήρχε και στο γιατί πχ έκλεισαν τα σχολεία σε περιοχές με χαμηλότατο έως ανύπαρκτο αριθμό κρουσμάτων, όπου εκεί όχι μόνο τα σχολεία αλλά και η ζωή θα μπορούσε να μην σταματήσει.