Το πρόβλημα στην αναφορά αυτή δεν είναι μόνο η αμφισβήτηση του Ελληνικού Εναέριου χώρου μεταξύ των 6 και 10 νμλ, (η θέση αυτή έχει εκφρασθεί και στο παρελθόν από το State Department), είναι οι ερμηνείες του Διεθνούς δικαίου που επιχειρούνται σε αυτήν.
Συγκεκριμένα αμφισβητείται ξεκάθαρα η δυνατότητά μας να κάνουμε εμείς μόνοι μας και χωρίς διαπραγμάτευση με τα Τουρκία τα χωρικά μας ύδατα 12 νμλ (το δικαίωμα για 12 νμλ είναι αναγκαστικός κανόνας του γενικού Διεθνούς Δικαίου και μονομερής πράξη), αλλά αμφισβητεί και την μέση γραμμή στα χωρικά μας ύδατα όπως είναι οριοθετημένη τώρα (και δεν την αμφισβητεί η Τουρκία), εκεί όπου η απόσταση από τα Τουρκικά παράλια είναι μικρότερη των 12 νμλ (6+6). Θεωρεί μάλιστα ότι θα κι αυτό πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ θέση, που δεν διορθώνεται εύκολα με οιεσδήποτε ρηματικές διακοινώσεις δικές μας.
Και ναι μεν η αμφισβήτηση του ΕΕΧ μεταξύ των 6 και 12 νμλ είναι μια παλιά θέση του State Department, όμως η ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου που επιχειρείται όχι μόνο εξυπηρετεί απόλυτα τις Τουρκικές θέσεις αλλά τις διευρύνει κιόλας.
Και φυσικά πολλά ερωτήματα εγείρονται εάν τα όσα γράφονται είναι αντίποινα των ρεπουμπλικάνων του Τραμπ προς τον Μενέντεζ ή αν αυτή θα είναι από δω και μπρος η επίσημη θέση του State Department.
Ο ΠΟΜΠΕΟ – Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙΑ
Αλήθεια τα ντολμαδάκια που έφαγε ο Πομπέο σε τι προσδοκούσαμε ότι θα βοηθήσουν ακριβώς, πλην της ικανοποίησης των γευστικών καλύκων των συνδαιτυμόνων,… εεε άντε και μίας προώθησης των αμερικανικών οπλικών συστημάτων;
Είχα επανειλημμένα προειδοποιήσει να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες και να μην προσδοκούμε κάτι σημαντικό από την επίσκεψη Πομπέο, όπως μετ’ επιτάσεως πρόβαλε η κυβέρνηση τότε και συγκεκριμένα:
«….Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες μία επικοινωνιακή καταιγίδα με την επίσκεψη Πομπέο στην χώρα μας και προβληματιζόμαστε για το τι πραγματικά συμβολίζει αυτή η επίσκεψη και τι τελικά θα μείνει από αυτήν μετά από λίγο καιρό.
Επίσης θα πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι αφενός ο Πομπέο εύκολα μπορεί να αποδυναμωθεί από τον Τραμπ (ένα τηλεφώνημα με τον Ερντογάν και μία σιβυλλική δήλωση φθάνει για να προσγειώσει τις ελπίδες μας) είτε από το Αμερικανικό Executive Branch, ….
….Θριαμβολογούμε (με υπερβολές), για την αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ υπέρ ημών (έναντι της Τουρκίας) και για τον κρίσιμο ρόλο του Πομπέο, προσδοκώντας ανορθολογικά ότι από αυτήν την συνάντηση θα έχουμε την εύνοια των ΗΠΑ στο μέλλον.
Έντονο παρασκήνιο υπάρχει επίσης και στα αναγκαία εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας, που…. περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων με Αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια, την ιδιωτικοποίηση των αμυντικών βιομηχανιών… την ανάγκη να αγορασθούν νέα πλοία, νέα οπλικά συστήματα και να δοθούν παραγγελιές για εκσυγχρονισμούς φορέων, νέες κατασκευές και ανταλλακτικά κλπ. για την αμυντική ενίσχυση της χώρας.
Ελπίζουμε να μην υπάρξουν (σύντομα τουλάχιστον) διορθωτικές κινήσεις από πλευράς ΗΠΑ (σε ρητορικό είτε άλλο επίπεδο), προκειμένου να εξισορροπηθεί η Αμερικανική πολιτική έναντι της Τουρκίας.»
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Δυστυχώς πριν αλέκτωρ φωνήσαι …..οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν. Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ για να κρατήσουν την Τουρκία στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ είναι έτοιμες να διαβουλευθούν μαζί της ικανοποιώντας κάποιες διεκδικήσεις της εις βάρος δικό μας.
Καθίσταται προφανές περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι χρειαζόμαστε ισχυρά εναλλακτικά ερείσματα στο διεθνές περιβάλλον και στις συμμαχίες μας για να μην βρεθούμε να εξυπηρετούμε τα αμερικανικά συμφέροντα εις βάρος των ζωτικών δικών μας. Και η αμυντική συμμαχία με την Γαλλία στο πλαίσιο της ΕΕ είναι σημαντικότερη από ποτέ, όπως έχω αναλύσει επισταμένα στα παρακάτω άρθρα >
- Η πολυμερής διπλωματία για να επιτύχει χρειάζεται τα ξύλινα τείχη