Παρουσίαση Freepen.gr
Μια από αυτές τις δυνάμεις είναι και η Τουρκία που στρατολόγησε Σύριους και τους μετέτρεψε σε εργαλεία της για να εξυπηρετούσουν τους σκοπούς της αλλαγής του καθεστώτος.
Η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει τρεις μεγάλες στρατιωτικές εισβολές στη βόρεια Συρία από το 2016, με αποτέλεσμα τον τουρκικό έλεγχο σε μεγάλο μέρος της επικράτειας που κατείχαν προηγουμένως κουρδικές δυνάμεις. Η κατοχή της Συρίας από την Τουρκία απομακρύνει την προσοχή από μια εθνική λύση και δημιουργεί διχασμό.
Η Αγκυρα υποστηρίζει σαθρές αξιώσεις για επέκταση της επιρροής της και εργάζεται για την εξάλειψη των αναδυόμενων σπόρων ενός κοσμικού Δημοκρατικού πειράματος που είναι η αυτόνομη διοίκηση στις κουρδικά ελεγχόμενες περιοχές που οι Κούρδοι αποκαλούν Ροζάβα.
Οι τουρκικές δυνάμεις έχουν προωθήσει μια μεγάλη δημογραφική αλλαγή, όπου εκτόπισαν τους Κούρδους από τις πατρίδες τους για να τους αντικαταστήσουν με τουρκμενικές/αραβικές φυλές, υποστήριξαν φονταμενταλιστικές ομάδες και μισθοφόρους και τους χρησιμοποίησαν εναντίον του συριακού λαού.
Αυτό δε θα συνεχιστεί όπως επιθυμεί η Τουρκία. Τέτοιες παρεμβάσεις θα έχουν συνέπειες και επιπτώσεις και παρόλο που η Άγκυρα θεωρεί ότι τα τρέχοντα αποτελέσματα είναι υπέρ της, αυτό δε θα διαρκέσει. Το αποτέλεσμα των ενεργειών της Τουρκίας στη Συρία δεν θα της παράσχει καμία υποστήριξη για να στηρίξει το όραμα και τις καταστροφικές πολιτικές του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την περιοχή.
Ο τούρκος πρόεδρος παρεμβαίνει στους γείτονές του προς όλες τις κατευθύνσεις και τροφοδοτεί τις συγκρούσεις όπου μπορεί, παράλληλα με την προσπάθειά του για ηγεμονία και επιρροή στην περιοχή. Ο Ερντογάν στέκεται στην άκρη της αβύσσου και σιγά-σιγά γλιστρά προς ένα λάκκο φωτιάς.
Η εγχώρια κατάσταση της Τουρκίας είναι πιθανό να επιδεινωθεί περαιτέρω λόγω των ξένων παρεμβάσεών της και οι ενέργειες του Ερντογάν θα τον προλάβουν. Παρά τα συνθήματά του για παρέμβαση στη Συρία, η επιθυμία του να ανατρέψει το καθεστώς του Άσαντ θα έχει ως συνέπεια να δει το καθεστώς του να επηρεάζεται πριν από εκείνο τον Άσαντ.
Τα αντιληπτά ιστορικά κέρδη του Ερντογάν σήμερα είναι στην πραγματικότητα τα αποτελέσματα εύθραυστων συμφωνιών με πολλαπλά εμπλεκόμενα μέρη, που δε βασίζονται σε σαφές πολιτικό όραμα ή ακριβή στρατηγική. Η έλλειψη στρατηγικής θα προκαλέσει σίγουρα μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο όταν συγκρουστούν τα συμφέροντα της Τουρκίας και των τακτικών εταίρων της. Υπάρχουν πρώιμες ενδείξεις ότι αυτό θα συμβεί σύντομα, με την απομόνωση της Τουρκίας και του καθεστώτος της, και τις αραβικές και ευρωπαϊκές στάσεις να απομακρύνονται από αυτό που ήταν στις αρχές του αιώνα, όταν το Κόμμα Δικαιοσύνης και ανάπτυξης (ΑΚΡ) κατέλαβε την εξουσία στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μαξιλάρι εκτόξευσης από τη Συρία για να έχει πρόσβαση στην υπόλοιπη περιοχή. Έχει παίξει την κάρτα των Σύριβν προσφύγων εναντίον της Ευρώπης και έχει απομακρύνει τη λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση καθιστώντας τη αιχμή του δόρατος για να χρησιμοποιηθεί στους περιφερειακούς πολέμους του καθεστώτος του. Οι ανεπιθύμητες προσπάθειες του Τούρκου προέδρου θα αποτελέσουν πύλη για την κατάρρευση του καθεστώτος του, καθώς ο ρόλος και η επιρροή του μειώνονται.
Τίποτα δε θα θυμίζει την εποχή του Ερντογάν, εκτός από τους πολέμους και την εμπλοκή της Τουρκίας σε συγκρούσεις που μείωσαν το ρόλο της χώρας στην περιοχή.
Αυτό που ο Ερντογάν οραματίστηκε ως ρόλο της Τουρκίας θα ήταν αποδεκτό αν είχε πάρει μια στροφή προς την εξυπηρέτηση του λαού και την απόρριψη της βίας, της γενοκτονίας και της καταστροφής. Αντ' αυτού, έχει χρησιμοποιήσει συνθήματα όπως "διατήρηση των τουρκικών συμφερόντων εθνικής ασφάλειας", τα οποία διατρέχουν πλέον μεγαλύτερο κίνδυνο από ό, τι στο πλαίσιο της μη παρεμβατικής πολιτικής της Τουρκίας στο παρελθόν.
Οι πολιτικές του Ερντογάν έχουν προκαλέσει μόνο αρνητικές αντιδράσεις στην περιοχή και στον υπόλοιπο κόσμο και οι προσπάθειές του να εκτρέψει την τουρκική κοινή γνώμη μακριά από αυτούς τους προβληματισμούς σχετικά με τις πολιτικές του είναι απόδειξη ότι γνωρίζει την οδυνηρή κατάσταση και την απώλεια ισορροπίας του.
Δεν υπάρχει λογική ή εύλογη δικαιολογία για τις ενέργειες του Ερντογάν στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη, τον κόλπο, τη Λιβύη, την Αφρική και πρόσφατα το Αζερμπαϊτζάν-Αρμενία, τη λεκάνη της Μεσογείου και την Ευρώπη πάνω από την Ελλάδα και τη Γαλλία, εκτός από την επιθυμία να μετριαστούν οι επιπτώσεις των πολιτικών του εντός της Τουρκίας. Σε αυτό, δεν θα πετύχει για πολύ.