Του Στρατή Μαζίδη
Η ελληνική αστυνομία η οποία μας συμβούλευσε κάποτε να κάνουμε ότι κοιμόμαστε αν μπουν εγκληματίες στο σπίτι μας έχοντας αποτύχει να μας προστατεύσει, φαίνεται ότι συνεχίζει τον άχαρο ρόλο του εκτελεστικού κατασταλτικού βραχίονα του πολιτικού συστήματος αλλά σε ακόμη πιο προχωρημένο στάδιο.
Πριν λίγο καιρό έγινα ακροατής ενός σεναρίου σύμφωνα με το οποίο αποφασίστηκε να δοθεί μπλοκ κοπής προστίμων σε αστυνομικούς της ομάδας Δίας καθώς στο σώμα φαίνεται ότι υπάρχει μία γενικότερη απροθυμία να καταδιώκουν και να τιμωρούν νομοταγείς πολίτες. Προφανώς κάποιοι ρεαλιστές αντιλαμβάνονται ότι "αφού δεν προστατεύουμε το λαό τουλάχιστον να μην είμαστε και εναντίον του". Ωστόσο μάλλον αυτή η ομάδα, ούσα κάπως πιο σκληρή και ίσως πιο επιρρεπής λόγω ηλικίας στην επίδειξη δύναμης και εξουσίας στους πολίτες δέχτηκε τον άχαρο ρόλο.
Πριν δύο περίπου εβδομάδες είδαμε ένα βίντεο από τη Θεσσαλονίκη όπου ένας τέτοιος αστυνομικός χωρίς να φορά μάσκα -άραγε του επιβλήθηκε πρόστιμο; - μαζί με κάποιους συναδέλφους του πήγαν και τα έβαλαν με μία παρέα νεαρών παιδιών που φορώντας μάσκες έκαναν skate δημιουργώντας ολόκληρη φασαρία από το μηδέν τάχα για φθορά που έκαναν τα πατίνια στο μάρμαρο. Στο βίντεο εκείνο ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η επίδειξη εξουσίας που κάνει στο φοβισμένο παιδί ο αστυνομικός όταν αυτό του ζητά να μην τον πιάνει. Τα επίμαχα βίντεο μπορείτε να τα δείτε εδώ > https://www.instagram.com/p/CG2S8HPh2ig/?utm_source=ig_embed.
Επίσης κυκλοφορεί από χθες το βράδυ βίντεο στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα από την Καρδίτσα, το οποίο έγινε και ρεπορτάζ στην πρωινή εκπομπή του ΟΡΕΝ, όπου αστυνομικοί φέρονται βάναυσα και απαράδεκτα σε ένα κορίτσι 15 ετών [αλλού διαβάσαμε γύρω στα 20] γιατί απλά καθόταν σε παγκάκι με το φίλο της. Πολίτες σπεύδουν στο σημείο ενώ άλλοι φωνάζουν από τα μπαλκόνια οργισμένοι στους αστυνομικούς. Στο ρεπορτάζ του σταθμού ακούμε για λάθος με το sms. Ό,τι και να συνέβη, δικαιολογείται η ακινητοποίηση στο έδαφος μιας νεαρής κοπέλας; Μα γιατί τέτοια βία; Ποιος ο λόγος για τόσο μένος; Για ένα sms;
Σε παραλιακή πόλη της νότιας Εύβοιας ο 28 ετών [!] διοικητής επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο στην επιβολή προστίμων δίχως έλεος σε ανθρώπους μιας προχωρημένης ηλικίας ακόμη και σε κόσμο που κάνει προσωπική άσκηση, ενώ είχε ένα ιδιαίτερο ύφος απευθυνόμενος σε γυναίκα που του παραπονέθηκε. Το καλοκαίρι βέβαια δεν κατάφερε να διαπιστώσει πως κάποια καταστήματα δεν είχαν τις απαιτούμενες αποστάσεις ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα όπως επίσης αυτός και η δύναμή του λάμπουν δια της απουσίας τους όταν κάποιοι με τις μηχανές τους ή με τα μαρσαρίσματα τους ξεσηκώνουν συχνά τα βράδια όλη την πόλη.
Σε άλλο δημοσίευμα [https://www.voria.gr/article/thessaloniki-epithesi-apo-omada-nearon-dechthike-peripoliko] διαβάζουμε ότι στη Θεσσαλονίκη ομάδα νέων στην πλατεία υποδέχτηκε με πέτρες περιπολικό που πλησίαζε για έλεγχο.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος μέσα στην Ελληνική Αστυνομία που να έχει επαφή με τον έξω κόσμο. Κάποιος που να προβληματίζεται. Η αποστολή τους είναι να κυνηγούν τους φιλήσυχους πολίτες ή το έγκλημα; Ο θεσμικός τους ρόλος είναι η προστασία μας ή η επιτέλεση ρόλου εισπράκτορα; Λίγο ακόμη και θα οχλούν τους πολίτες όπως οι εισπρακτικές για τυχόν χρέη τους.
Κάποτε ο αστυνομικός ήταν ένα σεβαστό πρόσωπο που ενέπνεε εμπιστοσύνη. Είχε σοβαρή θέση στην κοινωνία. Οραματιζόταν την καταστολή του εγκλήματος για μια ασφαλή κοινωνία. Αυτό εμείς οι νεότεροι το μαθαίνουμε από τους μεγαλύτερους αλλά το βλέπουμε και στις ελληνικές ταινίες όπου ο "κύριος πόλισμαν" έρχεται να δώσει λύση σε πολλά προβλήματά μας. Σήμερα δεν ισχύει αυτό.
Προχθές μιλούσα με μία γειτόνισσα πού πήγε στο σουπερμάρκετ και γυρνώντας θυμήθηκε ότι ξέχασε να στείλει sms. Ευτυχώς, μου είπε, που δεν έπεσα πάνω σε κανέναν αστυνομικό. Βγαίνουν τα παιδιά μας έξω να κάνουν μία βόλτα και ενώ φοράνε μάσκες, στέλνουν sms και κάνουν γενικώς ότι χρειάζεται, οι γονείς τα συμβουλεύουν λέγοντας "προσέξτε εκεί που θα πάτε βόλτα μην έχει τίποτα αστυνομικούς, αν δείτε κανέναν να σηκωθείτε να φύγετε". Δηλαδή εκεί που παλιά αποφεύγαμε κακόφημες περιοχές που μπορεί να βρίσκονταν επικίνδυνα ή κακοποιά στοιχεία, τώρα φοβόμαστε κι αποφεύγουμε τους αστυνομικούς.
Είναι δυστυχώς πολύ λυπηρή η απώλεια της εμπιστοσύνης όπως επίσης και η απουσία της διάκρισης όταν βρέχεις πρόστιμα επί δικαίους και αδίκους. Αντιλαμβάνονται κάποιοι που έχουν σίγουρο μισθό τι σημαίνει για κάποιον άλλον να του βάλεις 300 ευρώ πρόστιμο επειδή μπορεί να ξέχασε κάτι; Και όποιος πει "ας πρόσεχε" η απάντηση ας είναι τα λόγια του Ιησού σε εκείνους που ήθελαν να λιθοβολήσουν τη μοιχαλίδα γυναίκα. Γράφοντας στο χώμα ποιος ήταν ο καθένας και τι επιλήψιμο έχει κάνει στη ζωή του, τους απήντησε "ο αναμάρτητος τον πρώτο λίθο βαλέτω".
Είναι φανερό ότι τα όρια της ανοχής και της αντοχής της κοινωνίας αρχίζουν να εξαντλούνται. Αυτοί που έχουν θεσμικό ρόλο να την προστατεύουν και να τη βοηθούν, την καταδιώκουν και την τρομάζουν. Οφείλουν πλέον να προβληματιστούν πολύ σοβαρά.
Όσο κάνουν ότι κοιμούνται, τόσο αυξάνουν τις πιθανότητες να είναι αυτοί που θα πληρώσουν τη νύφη και ας επαναλαμβάνουν το μονότονο "εκτελούμε εντολές". Ο αστυνομικός πρέπει να στέκεται δίπλα στους πολίτες, όχι απέναντι. Να είναι μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος. Η μάχη για την υγεία δεν κερδίζεται με χειροπέδες, βία και δυσβάστακτα πρόστιμα. Αυτά πρέπει να τα διαμηνύσουν στους αποφασίζοντες. Κερδίζεται με προσοχή, με γνώση, με έρευνα, με επιμονή κι υπομονή, με θετική προσέγγιση, με προετοιμασία και πριν από όλα με την πεποίθηση ότι βρισκόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά κι ας μη συμφωνούμε σε όλα.