 |
| 1662222 / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν επιλέξει αντί να υπηρετήσουν πρώτα από όλα την ηρεμία της κοινωνίας και να συμβάλλουν στο να διατηρηθεί μία ισορροπία σε μία πολύ δύσκολη εποχή καθώς παράλληλα με την πανδημία είναι σε εξέλιξη εν τη γενέσει της μία μεγάλη οικονομική κρίση, να ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Με κινηματογραφικές μουσικές, με ειδικό χρωματισμό της φωνής, συμβάλλουν και δημιουργούν ένα ακόμη μεγαλύτερο κλίμα φοβίας από τη λογική ανησυχία διακατέχει την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Πρέπει να έχεις ζήσει μέσα στα νοσοκομεία, για να γνωρίζεις ότι η θετική ψυχολογία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο στο να μην μπεις σε αυτά ή στο να βγεις μια ώρα γρηγορότερα.
Ωστόσο είναι απαράδεκτο τηλεοπτικά συνεργεία να μπαίνουν μέσα στα νοσοκομεία και τις μονάδες εντατικής θεραπείας καταγράφοντας πλάνα με ασθενείς που δίνουν τη δική τους μάχη. Τίθεται το ερώτημα από ποιον έλαβαν την άδεια για να μπουν με τις κάμερες άνθρωποι που μπορεί να είναι και ασυμπτωματικοί φορείς του ιού και να μην το γνωρίζουν μέσα στα νοσοκομεία και μάλιστα στις εντατικές; Με ποιο δικαίωμα όταν πολλοί προτρέπουν τον κόσμο να μην τρέχει με το παραμικρό στα νοσοκομεία, οι τηλεοπτικές κάμερες να εισέρχονται σε αυτά; Τι είναι τα νοσοκομεία; Εμπορικά κέντρα; Αεροδρόμια; Λιμάνια; Πλατείες;
Ποιος είναι εκείνος που αποφασίζει την καταγραφή από την κάμερα των δύσκολων στιγμών που βιώνει ένας ασθενής ο οποίος είναι διασωληνωμένος ή έχει υποστήριξη της αναπνοής του μέσα σε μονάδες εντατικής θεραπείας και δίνει τη μάχη του; Είναι απλά ντροπή και απαράδεκτο. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν μία και μόνη αποστολή, αντικειμενικά και χωρίς να λαμβάνουν θέση να παρουσιάζουν τα γεγονότα. Μπορούν κάποια στιγμή να αφοσιωθούν σε αυτή και να σεβαστούν τις ιδιαίτερες στιγμές των ανθρώπων; Μάλλον θα αρχίσουμε να νοσταλγούμε την εποχή της ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2. Είχαν τα κουσούρια τους, αλλά υπήρχε μια σοβαρότητα κι ένας σεβασμός ως προς το ότι κάποια πράγματα δεν είναι προς τηλεοπτική εκμετάλλευση.