Τα νεκροταφεία γέμισαν με Αρμένιους στρατιώτες που χάθηκαν σ΄ έναν πόλεμο υπέρ βωμών και εστιών με προδιαγεγραμμένο όμως το οδυνηρό τέλος. Το αίμα των νικημένων στρατιωτών, πατεράδων, φίλων, αδελφών, παιδιών, συζύγων, που χύθηκε ήταν τελικά χωρίς αντίκρισμα, όπως άλλωστε και άλλες φορές στην ιστορία των Αρμενίων.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το μεγάλο αρμενικό παράπονο ότι για μια ακόμα φορά, πέρα από τις όποιες συμπάθειες, όλος ο κόσμος, δημοκρατικός, χριστιανικός, φιλελεύθερος, με «αξίες» κλπ τους εγκατέλειψε αβοήθητους στη βία των υπερεξοπλισμένων Τουρκοαζέρων που ήρθαν προετοιμασμένοι για να πάρουν εκδίκηση έχοντας την πλήρη συνδρομή της Τουρκίας.
Τουλάχιστον, ας γίνουν παράδειγμα και ας προβληματιστούν όσοι επιμένουν ότι θα κατευνάσουν με παραχωρήσεις το ισλαμικοφασιστικό θηρίο που ξύπνησε και απειλεί.