Κάποτε αντιφασισμός ήταν να πας άοπλος απέναντι στα γερμανικά όπλα

WikiImages / pixabay

Κάποτε αντιφασισμός ήταν να πας άοπλος απέναντι στα γερμανικά όπλα αγωνιζόμενος για ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά. Τώρα αντιφασισμός είναι να πανηγυρίζεις για την καταδίκη καμμένων χαρτιών, άχρηστων ήδη από την ώρα που ο λαός τους έβγαλε από τη Βουλή.

Αναμενόμενο άλλωστε σ' έναν τόπο που αντιστάθηκε στους γνήσιους ναζί και που ποτέ δεν έδωσε σε κανέναν οπαδό του ολοκληρωτισμού τη διακυβέρνηση της χώρας με τη ψήφο του να στείλει τις καρικατούρες στα σπίτια τους και τα υπόλοιπα ήταν θέμα της δικαιοσύνης που καλώς έπραξε.

Τραγικό το ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά να έχει μετατραπεί στο δεν υπάρχουν σύνορα άρα πατρίδες καταφύγια των λαών και να υπάρχει απόλυτη σιωπή για την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και τα εγκλήματα της στη Συρία.

Λογικό, εδώ μέχρι πρόσφατα αντιφασισμός σήμαινε να λες ότι στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός και ότι αν δεν πήγαινε ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη το 1919 ο Κεμάλ δε θα ξεκινούσε τη γενοκτονία το 1914 και σε απόλυτη αδιαφορία για το ξεπούλημα της χώρας και τη μετατροπή του λαού σε φτηνή εργατική δύναμη, δηλαδή σε δούλο.

Μελίνα Κονταξή

Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού