Του Αναστάσιου Λαυρέντζου
Τα παραπάνω στοιχεία σημαίνουν ότι το 2019 εξαφανίστηκε μια πόλη όπως η Καβάλα ή τα Χανιά. Το 2018 αντίστοιχα χάθηκε μια πόλη σαν την Άρτα ή τη Βέροια. Συνολικά μέσα στην τελευταία τριετία χάθηκε μια πόλη σαν το Ηράκλειο της Κρήτης!
Η Ελλάδα έχει μπει λοιπόν σε ένα δημογραφικό σπιράλ θανάτου. Ωστόσο, αντί το δημογραφικό να είναι το πρώτο θέμα των πολιτικών συζητήσεων, στην πράξη έχει γίνει αποδεκτό και μάλλον έχει αφεθεί στην τύχη του. Το μόνο που συζητείται κάθε χρόνο, είναι τα ετήσια στοιχεία γεννήσεων-θανάτων από την ΕΛΣΤΑΤ, εν είδει μνημοσύνου.
Το δημογραφικό δεν λύνεται με ημίμετρα
Είναι γεγονός πάντως ότι η παρούσα κυβέρνηση, μετά από πολλά χρόνια αδράνειας, έλαβε κάποια μέτρα για το δημογραφικό. Τα μέτρα αυτά όμως ήταν εμφανώς ανεπαρκή, γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι κυβερνητικοί παράγοντες μάλλον δεν καταλαβαίνουν το μέγεθος του προβλήματος ή ότι απλώς ασχολήθηκαν με το θέμα προσχηματικά. Διότι προφανώς, μετά από τόσα χρόνια μνημονιακής λιτότητας, ανεργίας, φυγής των νέων στο εξωτερικό, αλλοίωσης των οικογενειακών προτύπων και του αξιακού πλαισίου της ελληνικής κοινωνίας, είναι αστείο να προσδοκά κανείς ότι με ένα επίδομα 2000 ευρώ ανά τέκνο ή με τη μείωση του ΦΠΑ στα βρεφικά είδη, θα προκαλέσει πλημμύρα γεννήσεων. Αντιθέτως, αν τα μισά χρήματα που δαπανώνται για την εξυπηρέτηση των παράνομων μεταναστών δίνονταν για το δημογραφικό, θα είχαμε ήδη κάποια θετικά αποτελέσματα.
Ας μη μιλήσουμε βέβαια και για τη μείζονα αντιπολίτευση. Όπως είχε αναφέρει σε ομιλία του στη Βουλή ο κ. Τσίπρας ως Πρωθυπουργός αναμένει να λύσει το δημογραφικό με τις παράνομες μεταναστευτικές ροές. Ανάλογες τοποθετήσεις έχουν γίνει βέβαια και από στελέχη της σημερινής κυβέρνησης. Αν λοιπόν το πολιτικό σύστημα μετά από δεκαετίες αδιαφορίας πιστεύει ότι το δημογραφικό θα λυθεί με τους εξ Αφρικής και Ασίας παρανόμως εισερχόμενους, να μας το πει ξεκάθαρα.
Να βγάλει δηλαδή επίσημη αγγελία και να ενημερώσει τον κόσμο ότι δεχόμαστε μετανάστες. Έτσι και οι ενδιαφερόμενες χώρες που τώρα μας ξεφορτώνουν τα δικά τους κοινωνικά προβλήματα, θα μπορούσαν να μας δηλώσουν μέσω διακρατικών συμφωνιών πόσους προτίθενται να μας στείλουν νόμιμα.
Με αυτό τον τρόπο θα πάψουν να ταλαιπωρούνται όλοι αυτοί που μας έρχονται εδώ παράνομα. Επίσης θα πάψουν να θησαυρίζουν οι δουλέμποροι, να στήνονται δομές, να ξοδεύονται χρήματα για επιδόματα και ενοίκια, να εγκαθίστανται στη χώρα ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμοί, και να λειτουργεί ένα ολόκληρο σύστημα «ανθρωπιστικής αλληλεγγύης» που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αχρείαστο.
Πρώτο μέλημα: η επιστροφή των Ελλήνων
Προτού όμως γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να δημιουργηθεί και η ανάλογη ζήτηση για εργατικό δυναμικό. Δηλαδή θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να βγάλει την Ελλάδα από την οικονομική καταρράκωση στην οποία την έχει ρίξει. Πρωτίστως όμως θα πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα τα μισό και πλέον εκατομμύριο ελληνόπουλα που εκδιώχθηκαν από την οικονομική κρίση. Αυτό λογικά θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο σκέφτεται να λύσει το δημογραφικό πρόβλημα με τις παράνομες μεταναστευτικές ροές. Ας σκεφτούν λοιπόν πρώτα οι ταγοί μας πώς θα φέρουν πίσω το μισό επιστημονικό δυναμικό της χώρας που έδιωξαν στο εξωτερικό, προτού το αντικαταστήσουν με παράνομους μετανάστες.
Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί τον αληθινό θεσμικό και παραγωγικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Απαιτεί αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα, διάλυση των πελατειακών σχέσεων, εμβάθυνση της δημοκρατίας. Απαιτεί τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια σύγχρονη χώρα, με προοπτική, στην οποία θα αξίζει κάποιος να ζει. Μόνο έτσι θα επέστρεφαν στη χώρα οι Έλληνες που έφυγαν στα χρόνια των μνημονίων και οι οποίοι τώρα δημιουργούν τις οικογένειες τους στο εξωτερικό. Φαίνεται όμως ότι όλα αυτά δεν τα μπορεί το πολιτικό σύστημα. Ίσως όμως και να μην τα θέλει, αφού σε μια τέτοια περίπτωση θα έχανε τον έλεγχο.
Ζητείται εθνική πληθυσμιακή στρατηγική
Εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον η Ελλάδα σβήνει δημογραφικά. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου αντί να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε μια πολυεπίπεδη και μακροχρόνια δημογραφική πολιτική, στην πράξη αδιαφορούν ή μας ενημερώνουν ότι θα λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας με τους παράνομους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα από 80 χώρες του κόσμου.
Όταν τα λένε αυτά όμως, δεν έχουν σκεφτεί ούτε καν τις ποσοτικές διαστάσεις του προβλήματος. Δεν γνωρίζουν δηλαδή πόσα αγέννητα ελληνόπουλα θα μας λείπουν έως το μέσον το αιώνα και πόσοι παράνομοι μετανάστες μπορούν να καταφθάσουν στην Ελλάδα από όλη την αφροασιατική περίμετρο. Ας τους ενημερώσουμε ότι αν η ελληνική υπογεννητικότητα συνεχιστεί, τότε σύμφωνα με την Eurostat, το 2050 θα μας λείπουν περίπου δύο εκατομμύρια αγέννητα ελληνόπουλα.
Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι θα μας έλθουν δύο εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Νιγηρία, το Κογκό, τη Σομαλία, το Μπαγκλαντές και τις άλλες χώρες προέλευσης μεταναστών, τότε είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για επίλυση του δημογραφικού, αλλά για το τέλος της νεοελληνικής κοινωνίας και την αντικατάστασή της από ένα αφροασιατικό πληθυσμιακό αμάλγαμα, στο οποίο οι σημερινοί Έλληνες θα αποτελούν το βιολογικά απερχόμενο τμήμα του πληθυσμού.
Και βέβαια αυτή η «λιβανοποίηση» ή «ρουαντοποίηση» της Ελλάδας δεν θα γίνει ομαλά. Θα συνοδευτεί από συγκρούσεις και από κινδύνους που σήμερα είναι ίσως δύσκολο να περιγραφούν. Αυτά μας δείχνουν ήδη ως πρόδρομα φαινόμενα η πρόσφατη πυρπόληση της Μόριας στη Λέσβο, τα γεγονότα στο Τυμπάκι της Κρήτης και μια σειρά από άλλα ανάλογα περιστατικά.
Ζητείται πολιτική βούληση για την επίλυση του δημογραφικού
H Ελλάδα δεν μπορεί όμως να αφεθεί στο έλεος των παράνομων μεταναστευτικών ροών. Λύσεις στο δημογραφικό υπάρχουν. Το πρωτεύον είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση και η συνεννόηση των κομμάτων για τη λύση του. Και για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να δημιουργηθεί και ένα υφυπουργείο δημογραφικής πολιτικής που θα έχει την ευθύνη για την εφαρμογή της και την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων της.
Όσον αφορά τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν, δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Αρκεί να αντιγράψουμε αυτούς που πέτυχαν. Και πρώτο στη λίστα είναι το Ισραήλ που μέσα σε μισό αιώνα πέτυχε να τριπλασιάσει τον πληθυσμό του. Το Ισραήλ λοιπόν μας δείχνει ότι το δημογραφικό λύνεται. Το ίδιο μας δείχνουν οι σκανδιναβικές χώρες και η Γαλλία με τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας που έχουν. Το ίδιο μας δείχνει και η Ουγγαρία με τα γενναία προγράμματα πολιτικής υπέρ των πολυτέκνων που εφαρμόζει. Σε επόμενα άρθρα μου θα αναφερθώ σε μερικές από τις προτάσεις που έχω καταθέσει στο σχετικό βιβλίο μου για την επίλυση του δημογραφικού.