Στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, σε χρόνια που τα πλάκωνε η σκλαβιά, το ΘΕΑΤΡΟ έγινε το "Κρυφό Σχολειό" της θεατής ή αθέατης δημιουργίας.
Κι οι θεατές συνέρρεαν.
Όχι μόνο στις επιθεωρήσεις, αλλά και στο υπόγειο του ΚΟΥΝ (που μάλιστα ιδρύθηκε στην καρδιά της Κατοχής, το 1942). Οι Αθηναίοι διψούσαν για τέρψη, για αγωγή της ψυχής μέσα από τη μαγική τέχνη του θεάτρου.
Όσο για τους ηθοποιούς... Αυτοί έδιναν το αίμα τους και την υγεία τους για την τέχνη τους. Αυτοί οι σημαντικοί (αλλά για πολλούς "υποδεέστεροι") ΗΘΟΠΟΙΟΙ, που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε η έκφραση της κορωνίδας των τεχνών: Το Θέατρο!
Μας κλείσανε, λοιπόν!
Άδικα.
Γιατί στις θεατρικές παραστάσεις τηρούνται ευλαβικά όλα τα μέτρα προστασίας. Και οι θεατές ΔΕΝ ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΙ. Κάθονται στις καρέκλες τους - σε απόσταση - και παρακολουθούν την παράσταση με μάσκα.
Παρ' όλες όμως τις νέες αυτές εξαγγελίες, ΕΜΕΙΣ στο Μικρό Broadway συνεχίζουμε τις πρόβες μας κανονικά. Για το έργο του Γιώργου Α. Χριστοδούλου "Όταν η Φονισσα συνάντησε τη Μήδεια". Ένα άκρως ποιητικό έργο, που ήδη έχει συζητηθεί.
Όταν μας ανακοινώσουν ότι "ελευθερωνόμαστε", θα είμαστε έτοιμοι για μια θριαμβευτική πρεμιέρα.
Για να πάρουμε το αίμα μας πίσω σ' αυτή τη μάχη με τον Covid virus και τις εκπονηθείσες απαγορεύσεις.
ΜΗΝ ΠΤΟΕΙΣΘΕ, συνάδελφοι!
Λίγος καιρός έμεινε.
Τα πράγματα θα εξομαλυνθούν, για να ξαναβρούμε τους επαγγελματικούς μας ρυθμούς... και οι θεατρόφιλοι να χαίρονται τις καλλιτεχνικές μας δημιουργίες.