Αυτό συμβαίνει λόγω μιας γνωσιακής προκατάληψης γνωστής ως “Backfire effect” ή “backfire worldview” (εντάσσεται στην προκατάληψη επιβεβαίωσης - Confirmation Bias).
Όταν ένα άτομο συναντά νέα στοιχεία και πληροφορίες που υποδηλώνουν ότι οι τρέχουσες πεποιθήσεις τους είναι κάπως λανθασμένες, αισθάνονται ότι απειλούνται, γεγονός που τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό όταν οι εν λόγω πεποιθήσεις είναι ζωτικής σημασίας για τον αυτοπροσδιορισμό τους και αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό μέρος της ταυτότητας και της ιδεολογίας τους.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την κυβερνητική πολιτική (όπως εκφράζεται από τους επίσημους εκπροσώπους της), ως προς τα όσα στοιχεία/γεγονότα/πληροφορίες/αποδείξεις υπάρχουν, που δείχνουν/αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η Τουρκία συνεχίζει να εφαρμόζει την στρατηγική των τετελεσμένων, δοκιμάζοντας αντοχές και αντιδράσεις και εκμεταλλευόμενη την απροθυμία τους διεθνούς παράγοντα να της επιβάλλει πραγματικούς περιορισμούς και οδυνηρές κυρώσεις.
Πολύ πριν από σήμερα, έγραφα:
«…Η Τουρκία δεν θα διστάσει ανά πάσα στιγμή να εκδώσει νέες NAVTEX για έρευνες οιασδήποτε μορφής (ποιοτικά διαφοροποιημένες) και να τις υλοποιήσει προοδευτικά, χωρίς να εκτιμάει (φοβάται) ότι θα υπάρξει δυναμική αντίδραση κλίμακας από εμάς.
Και φυσικά έχει διερευνήσει/διαπιστώσει/υποκινήσει και την απροθυμία πολλών χωρών της ΕΕ….
Ως αποτέλεσμα, στην τελευταία σύνοδο κορυφής, η ΕΕ όχι μόνο απέφυγε να επιβάλλει οιασδήποτε μορφής κυρώσεις, αλλά δεν ανανέωσε και αυτές που είχαν επιβληθεί (σε πρόσωπα και εταιρείες) για τις παραβιάσεις της Τουρκίας στην Κύπρο. Ακόμη χειρότερα, η ΕΕ επέβαλλε ότι οι οικονομικές κυρώσεις (εάν συζητηθούν στο μέλλον) θα υπόκεινται στον κανόνα της ενισχυμένης πλειοψηφίας, που σημαίνει ότι ούτε ΒΕΤΟ δεν θα μπορούμε να υποβάλλουμε…».
Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί η Ελληνική αντίληψη ότι υποχρεώσαμε την Τουρκία να υποχωρήσει, επειδή της το επέβαλλε η σθεναρή και δυναμική πολιτική μας.
Και στο “Backfire Εffect” εντάσσω όλες τις δικαιολογίες που προβάλλονται δημόσια, για να υποβαθμίσουν το γεγονός ότι δεν λειτουργούμε προληπτικά, ότι ξεγελαστήκαμε και πιαστήκαμε πάλι απροετοίμαστοι, θριαμβολογώντας όπως πάντα για κάποιες δηλώσεις εντυπώσεων Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων, (αμφιλεγόμενες μάλιστα πολλές εξ αυτών), που δεν επιβεβαιώνονται όμως από τις αποφάσεις των συλλογικών Ευρωπαϊκών οργάνων ή από την επίσημη αμερικανική πολιτική.