Φαντάζομαι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε θα έχει καμμία αντίρρηση ούτε θα διατάξει κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων εάν — μετά από όσα είπε σήμερα στη Βουλή — το Ορούτς Ρέις εμφανισθεί κάπου 6,5 μίλια στα ανοικτά της Τήνου, ρίξει άγκυρα και υπο την προστασία στολίσκου πολεμικών σκαφών της Τουρκίας αρχίσει να κάνει σεισμολογικές έρευνες.
Ίσως δε ο Μητσοτάκης που διαθέτει και ιδιωτική έπαυλη στο νησί να βγεί στη παραλία να τους καλωσορίσει κρατώντας μια ελληνική και μια τουρκική σημαία υπογραμμίζοντας έτσι και δίνοντας νέα δυναμική στην αδιατάρακτη ελληνοτουρκική φιλία που συναπεφάσισαν Βενιζέλος και Ατατούρκ και διατηρείται (όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι) 85 χρόνια τώρα. Με λίγες παρεκκλίσεις βέβαια, όπως τον διωγμό των Ελλήνων στην Πόλη, την εισβολή και κατάληψη 38% της Κύπρου, στις επεμβάσεις στη Θράκη μας και αλλα…μικροεπεισόδια. Αλλα με αυτά θα ασχολούμεθα τώρα; Σημασία έχει η μεγάλη εικόνα...
Και σαν αποκορύφωμα όλων αυτών θα πρέπει βεβαια ως έθνος να αυτομαστιγωθούμε. Γιατί το καλοκαίρι κάναμε ένα ολέθριο λάθος και αντιδράσαμε με υπερβολή και εχθρότητα προς την παραδοσιακά φιλική γείτονα. Ναι τότε που το Ορούτς Ρείς, πάντα με συνοδεία βαρέων πολεμικών σκαφών, έκανε για 33 ολόκληρες μέρες έρευνες 150 και 200 μίλια μακριά απο τις πλησιέστερες ελληνικές ακτές.
Ήταν…πράγματι πολύ μακριά η μήπως όχι;
Και θα πρέπει να πάρουμε αμέσως πίσω όσα (δηθεν) ζητούμε απο τους Ευρωπαίους εταίρους μας: Και δεν αναφέρομαι βέβαια στην ανέξοδη αλληλεγγύη που απλόχερα και λεκτικά μας παρέχουν. Αλλά στην απαίτηση (που βεβαια έχει απορριφθεί στο μεταξύ, αλλά δεν το πολυοομολογούμε) για πάγωμα των εξαγωγών οπλικών συστημάτων στην Τουρκία. Για αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης (λες και μπορεί να γινει). Αστε δε τις κυρώσεις που κανείς — εκτός απο μας — δεν φαίνεται να συζητεί εκτός των ελληνικών συνόρων. Οπότε τι καθόμαστε και χολοσκάμε...