Από: onmed.gr
Επηρεάζει το ένα τρίτο των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών και αποτελεί μείζον θέμα δημόσιας υγείας.
Μέσω επιδημιολογικών αναλύσεων, εργαστηριακών πειραμάτων και άλλων υπερσύγχρονων εργαλείων, όπως η μεταβολομική, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, στην Ελβετία, παρατήρησαν ότι η έκθεση σε θερμότερες θερμοκρασίες περιβάλλοντος (34°C) αυξάνει τη δύναμη των οστών, ενώ εμποδίζει την απώλεια της οστικής πυκνότητας που χαρακτηρίζει την οστεοπόρωση.
Επιπλέον, αυτό το φαινόμενο που συνδέεται με μια αλλαγή στη σύνθεση του μικροβιώματος του εντέρου που πυροδοτείται από τη ζέστη, θα μπορούσε να επιτευχθεί με μεταμόσχευση του μικροβιώματος ποντικών που ζουν σε θερμό περιβάλλον σε ποντίκια που πάσχουν από οστεοπόρωση.
Μεταφέροντας πολλές ομάδες ενήλικων ποντικιών σε ζεστό περιβάλλον, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ενώ το μέγεθος των οστών παρέμεινε αμετάβλητο, η δύναμη και η οστική πυκνότητα βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Στη συνέχεια επανέλαβαν το πείραμά τους με ποντίκια κατόπιν αφαίρεσης ωοθηκών για να μιμηθούν τις συνέπειες της οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
H μεταφορά τους σε θερμό περιβάλλον προστάτευσε τα ποντίκια από την τυπική απώλεια οστικής πυκνότητας που χαρακτηρίζει την οστεοπόρωση, σύμφωνα με Claire Chevalier, που συμμετείχε στην έρευνα με επικεφαλής τον Mirko Trajkovski, καθηγητή στο Τμήμα Φυσιολογίας και Μεταβολισμού των Κυττάρων και στο Κέντρο Διαβήτη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης.
Σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους, οι ερευνητές ανέλυσαν παγκόσμια επιδημιολογικά δεδομένα σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης σε σχέση με τη μέση θερμοκρασία, το γεωγραφικό πλάτος, την πρόσληψη ασβεστίου και τα επίπεδα βιταμίνης D.
Διαπίστωσαν ότι όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο λιγότερα κατάγματα ισχίου καταγράφονται -μία από τις κύριες συνέπειες της οστεοπόρωσης- ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες. «Βρήκαμε μία σαφή συσχέτιση μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους και των καταγμάτων ισχίου, γεγονός που σημαίνει ότι στις βόρειες χώρες η συχνότητα είναι υψηλότερη σε σύγκριση με τον θερμότερο νότο» λέει ο Mirko Trajkovski.
Αποκλείοντας γνωστούς παράγοντες όπως η βιταμίνη D ή το ασβέστιο δεν παρατηρήθηκε αλλαγή στον συσχετισμό. Ωστόσο, όταν αποκλείστηκε η θερμοκρασία ως καθοριστικός παράγοντας, ο συσχετισμός χάθηκε. «Αυτό δεν σημαίνει ότι το ασβέστιο ή η βιταμίνη D δεν διαδραματίζουν ρόλο, είτε μεμονωμένα, είτε συνδυαστικά. Ωστόσο, ο καθοριστικός παράγοντας είναι η θερμότητα ή η έλλειψη αυτής» εξηγεί ο καθηγητής.
Σε ό,τι αφορά το εντερικό μικροβίωμα και το ρόλο που διαδραματίζει, οι ειδικοί διαπίστωσαν μετά από εργαστηριακά πειράματα σε πειραματόζωα, πως όταν τα μικρόβια που περιέχει προσαρμόζονται στη θερμότητα, αυτό οδηγεί σε διακοπή της σύνθεσης και αποδόμησης των πολυαμινών, των μορίων που εμπλέκονται στη γήρανση και ειδικά στην υγεία των οστών.
Λόγω προχωρημένης ηλικίας και εμμηνόπαυσης, η ισορροπία οστεοκλαστών και οστεοβλαστών διαταράσσεται. Η επίδραση της θερμότητας όμως στις πολυαμίνες, οι οποίες ρυθμίζονται μερικώς από το μικροβίωμα, μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο κυτταρικών ομάδων. Συνεπώς, η έκθεση στη ζέστη θα μπορούσε να είναι μια στρατηγική πρόληψης της οστεοπόρωσης.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism.
Πηγή: Science Daily