Από: voria.gr - Τειρεσίας
Τι κάνει η Άγκυρα όλο αυτό το τελευταίο διάστημα; Οδεύοντας προς τις νέες διαπραγματεύσεις με την Αθήνα, ανεβάζει τους τόνους -τώρα τελευταία μόνο λεκτικά, αλλά πριν μερικές εβδομάδες και με πολεμικές ιαχές- προσθέτοντας διάφορα θέματα στη συζήτηση, γεγονός που από την Αθήνα ερμηνεύεται ως εξής: «Προσπαθούν να μεγαλώσουν την ατζέντα». Βεβαίως, από ελληνικής πλευράς, επιμένουν πως έχουν διαμηνύσει όπου δει ότι το θέμα συζήτησης με τους Τούρκους θα είναι ένα και μοναδικό: Η υφαλοκρηπίδα. Και πέραν τούτου, ουδέν.
Ξέρουν, όμως, όπως ξέρει και η Άγκυρα, ότι αν καταλήξουν στη Χάγη, τότε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα έχουν να προσδοκούν σε μια δικαίωση της τάξης του 70% με 80%. Άρα, θα χάσουν κιόλας. Οπότε η ιστορία αρχίζει να γίνεται σύνθετη. Κι από κάποια στιγμή και μετά, γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη, καθώς αν η Άγκυρα καταφέρει να ανοίξει όσο μπορεί τη βεντάλια των θεμάτων, τότε το 70% θα είναι πιο συρρικνωμένο, στη βάση της αρχής της αναλογικότητας. Για αυτό και σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους. Κοινώς, θα εξηγηθούν, όπου μπορούν, τώρα, για να μην παρεξηγηθούν μετά. Και κατηγορηθούν για υπαναχωρήσεις.
Για αυτό κι αν, για παράδειγμα, κάποιος έχει την υπομονή και αποκωδικοποιήσει την τελευταία τριήμερη επίσημη επίσκεψη που έκανε στην Κύπρο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έπειτα από σχετική πρόσκληση του κύπριου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, θα εντοπίσει πολλά από αυτά. Η Αθήνα και η Λευκωσία, κατά κάποιον τρόπο, κατοχυρώνονται, για να μην τα βρουν μπροστά τους.
Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν την (κακή) συνήθεια να λένε και να ξελένε ή να θυμούνται μόνο ό,τι τους συμφέρει. Θέλετε παραδείγματα; Πολλά. Το πιο χαρακτηριστικό; Μόλις εννιά από τις 27 χώρες – μέλη της ΕΕ ανταποκρίθηκαν θετικά στην έκκληση της Γερμανίας να δεχθούν στο έδαφός τους πρόσφυγες από το κατεστραμμένο ΚΥΤ της Μόριας. Τουλάχιστον, στα λόγια. Οι υπόλοιπες (μεταξύ των οποίων Ιταλία, Ισπανία, Δανία κλπ) δεν έκαναν ούτε αυτό. Απλώς, όταν σημειώνεται μια συμφορά, «κλαίνε», αλλά μετά «σκουπίζουν τα δάκρυα» και γρήγορα ξεχνάνε...