Εφ’ όσον η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να είναι Ένωση, όφειλε να είχε και δικά της προξενεία. Τουλάχιστον τρία τέτοια έπρεπε να λειτουργούν στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στην Ανδριανούπολη. Και εκεί να δέχονται αιτήσεις ασύλου τις οποίες θα υπέβαλαν οι ενδιαφερόμενοι, χωρίς ταλαιπωρία και κίνδυνο. Και αν οι επίδοξοι "πρόσφυγες" είχαν χάσει τα χαρτιά τους, θα μπορούσαν να ταυτοποιηθούν μέσω του κινητού τους, που έτσι κι αλλιώς δεν το χάνουν ποτέ.
Αναστάσιος Λαυρέντζος
Έτσι και η Τουρκία θα σταματούσε να εκβιάζει την Ευρώπη. Και έτσι βέβαια δεν θα πνίγονταν κατά καιρούς μικρά παιδάκια, για να πηγαίνουν και να τα φωτογραφίζουν οι φωτορεπόρτερ των διεθνών πρακτορείων. Και εφ’ όσον η πρόσβαση στην Ευρώπη δεν θα ήταν άμεση, θα μειώνονταν και οι ροές.
Όμως δεν γίνεται αυτό, γιατί έτσι θα έπαυε να λειτουργεί το εμπόριο «ανθρωπισμού» που έχει στηθεί με κέντρο την Ελλάδα. Δεν γινόταν άλλωστε να χαθούν τόσες επιδοτήσεις προς τις πάσης φύσεως ΜΚΟ, προς διεθνείς οργανισμούς και αρμοστείες, προς ενοικιαστές διαμερισμάτων και εργολάβους σίτισης, χτισίματος χοτ σποτ, κλπ.
Ρωτήθηκε κανείς για όλα αυτά; Όχι φυσικά! Ποιος θα ρωτήσει τους διαφορους «ακραίους», «ρατσιστές» και νατιβιστές που έχουν το θρασος να θέλουν να ζουν σε μια δίκη τους πατρίδα σε εποχές κατάλυσης των εθνικών κοινωνιών. Αυτά είναι ανήκουστα πράγματα, γιατί ένας είναι ο εχθρός: ο Νατιβισμός!