 |
| ivanovgood / pixabay |
Στην Ελλάδα των μνημονίων δεν άλλαξε τίποτε. Ακόμη κι αυτός ο δημόσιος τομέας που περιορίστηκε με τα χίλια ζόρια χάρη σε συνταξιοδοτήσεις, πήρε πάλι την ανιούσα. Θυμάμαι πέρυσι να διαβάζω χαρακτηριστικά πως την περίοδο 2015-2019 το κόστος μισθοδοσίας του Δημοσίου αυξήθηκε κατά 2 δις ευρώ.
Του Στρατή Μαζίδη
Όσο δηλαδή μια ακόμη γενναία μείωση στον ΕΝΦΙΑ ή το κόστος 20 μαχητικών Rafale ή 25-30 των επίσης εξαιρετικών Gripen E. Επίσης 2 δις ευρώ κοστίζει η ναυπήγηση 2-3 φρεγατών. Ούτε καν συζητάμε να πάμε σε ένα συνδυασμό, εξοπλισμοί με κατασκευή στην Ελλάδα [τουλάχιστον για το ναυτικό έχουμε υποδομές] ώστε τουλάχιστον να βρει κόσμος δουλειά.
Κι ενώ βρισκόμαστε σε παραμονές πολέμου με μια Τουρκία που δε θέλει πολλά αλλά ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ, και πολύ φοβάμαι ότι δε θα τον αποφύγουμε όσο πίσω κι αν κάνουμε, ακριβώς επειδή οπισθοχωρούμε, διαφορετικά θα είχαμε μια καλή ευκαιρία να τον αποτρέψουμε, διαβάζουμε τη νέα μεγάλη είδηση: Πως μπορούν μητέρες που είχαν ανήλικο τέκνο το 2012 να βγουν στη σύνταξη 12 χρόνια νωρίτερα.
Μόνο που το ανήλικο δεν είναι πια ανήλικο ή μπορεί να ήταν τότε 17,99 ετών. Σήμερα όμως υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι και παντρεμένο με παιδί. Η χώρα πληρώνει ακόμη συντάξεις 15ετιας στο Δημόσιο χωρίς όριο ηλικίας, συνταξιούχων στα σώματα ασφαλείας που την έκαναν από τα 40 τους αλλά φωνάζουν για τη λειψανδρία.
Εν πάση περιπτώσει η χώρα φαίνεται πως ακόμη και τώρα δε βάζει μυαλό. Ο μόνος τρόπος να σωθεί, είναι αν ο ελληνικός λαός αντιληφθεί επιτέλους τι συμβαίνει και αποφασίσει στις επόμενες εκλογές να στείλει στο σπίτι τους όλους αυτούς και να αναδείξει κάποιους άλλους τριακόσιους. Θα μου πείτε ότι και οι σημερινοί τριακόσιοι προέρχονται από την κοινωνία. Αυτή τους γέννησε και τους διαμόρφωσε.
Άρα πρέπει να αλλάξουμε την κοινωνία. Πώς όμως; Με μαζορέτες;