Επειδή λέγονται πολλά και παρέλκει να πούμε περισσότερα για την συμφωνία Ελλάδας Αιγύπτου, θα αναφερθώ σε λίγα και συγκεκριμένα ζητήματα:
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
1. Η συμφωνία δεν είναι τέλεια, ούτε θα μπορούσε να είναι υπό τις παρούσες συνθήκες (καταλήξαμε βέβαια στις συγκεκριμένες συνθήκες λόγω έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού, απουσίας προληπτικών ενεργειών, αβουλίας και μακροχρόνιων ολιγωριών ΠΟΛΛΩΝ κυβερνήσεων).
2. Τα προβλήματά της έχουν εντοπισθεί από πολλούς αναλυτές και οπωσδήποτε τα έχει επισημάνει λεπτομερώς και ο κ. Κοτζιάς (στο παρελθόν του είχα κάνει σκληρότατη κριτική για διάφορα ζητήματα).
3. Το σημαντικότερο πρόβλημα που δημιουργείται είναι η ανοιχτή πλέον πληγή για το Καστελλόριζο (που την αποκαλύψαμε με την συγκεκριμένη συμφωνία).
4. Όμως με δεδομένο ότι ΥΠΗΡΧΕ ΟΡΑΤΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ να παρασυρθεί η Αίγυπτος (γεγονός που συναρτάται σε μεγάλο βαθμό από την σταθερότητα ή όχι της κυβέρνησής της τώρα αλλά και στο εγγύς μέλλον) και να υπογράψει μια εις βάρος μας συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Τουρκία, τότε η πρωτοβουλία Δένδια έχει σοβαρή υπόσταση (έστω και αν υποχωρήσαμε σε μερικά σημεία), αφού περιορίζει πλέον καθοριστικά έναν τέτοιο κίνδυνο.
5. Καθίσταται μάλιστα προφανές, ότι ήταν ένας από τους στόχους του κ. Δένδια να περιορίσει τον κίνδυνο αυτό, αφού στην συμφωνία υπάρχει πρόβλεψη ότι σε πιθανή συμφωνία οιουδήποτε κράτους για επέκταση της οριοθέτησης, αφενός θα πρέπει να διαβουλευθεί με το άλλο κράτος (όχι και τόσο ισχυρή πρόβλεψη - δεν αρκεί η διαβούλευση για να μας διασφαλίσει) και αφετέρου η επέκταση θα γίνει προς ανατολάς από τα σημείο Ε και προς Δυσμάς από το σημείο Α (προσπαθώντας έτσι να ελέγξει οιονδήποτε προσανατολισμό της οριοθέτησης προς κατεύθυνση που θα μας επηρέαζε εξαιρετικά αρνητικά σε κάθε μελλοντική επέκταση της οριοθέτησης (εάν η Αίγυπτος συμφωνούσε ΑΟΖ και με άλλες χώρες).
6. Όπως μάλιστα εκτίμησα από την πρώτη στιγμή με προηγούμενη ανάρτηση, η Τουρκία θα αμφισβητήσει την εγκυρότητα της συμφωνίας (όπως και το έκανε άμεσα) και ότι θα επιδιώξει να επιβεβαιώσει την θέση αυτή και την ισχύ του Τουρκολυβικού μνημονίου με Navtex αρχικά, γυμνάσια και έρευνες στην συνέχεια, στην συγκεκριμένη περιοχή!
7. Το γεγονός αυτό μας φέρνει πάλι στο σημείο εκκίνησης στην αρχή της πίστας, όπου ΕΜΕΙΣ θα πρέπει να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως προκύπτουν συγκεκριμένα πλέον από την νέα συνθήκη.
ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ
1. Όπως έχω πολλές φορές επεξηγήσει, η προσφυγή της Ελλάδος, της Κύπρου και της Αιγύπτου στο ΔΔ της Χάγης ή του Αμβούργου, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών κυριαρχικών δικαιωμάτων, θα ήταν η βέλτιστη λύση για όλη την περιοχή.
2. Μία τέτοια ενέργεια θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπισθεί είτε να ακυρωθεί de facto από την Τουρκία, όπως θα προσπαθήσει να κάνει τώρα με τη συμφωνία Ελλάδος-Αιγύπτου (είτε θα αναγκαζόταν να συμμετάσχει είτε ακόμη και αν δεν αναγνώριζε τις αποφάσεις του ΔΔ, δεν θα είχε διεθνή ερείσματα γι αυτό).
3. Η προσφυγή θα πάγωνε τα ζητήματα οριοθέτησης στην Ανατολική Μεσόγειο (μέχρι να βγει η απόφαση) και θα απομάκρυνε εν πολλοίς τον κίνδυνο να υπογράψει συμφωνία εις βάρος μας η Αίγυπτος με την Τουρκία.
4. Οι σημαντικοί διεθνείς παράγοντες θα επικροτούσαν την θέση μας αφού θα αποφορτίζονταν από το βάρος να προσπαθούν να διαμεσολαβήσουν και να μας λύσουν τα προβλήματα και θα ενίσχυε την τάση για αναγνώριση της ισχύος του ΔΔΧ και για σεβασμό στο διεθνές δίκαιο στην περιοχή μας.
5. ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ με ζέση κάτι τέτοιο.
ΠΟΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ;
Μία και μόνο:
Σε περίπτωση που μία από τις δύο χώρες διαφωνεί με τις μελλοντικές ρυθμίσεις οριοθέτησης που προωθούνται από την άλλη, είτε σε περίπτωση που προκύψει σημαντική διαφωνία για ζητήματα από την εφαρμογή της συγκεκριμένης συνθήκης, να μπορεί να προσφύγει στο ΔΔΧ ή του Αμβούργου, ως όργανο επίλυσης της διαφοράς, ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ (με δεδομένο ότι και οι δύο χώρες έχουν υπογράψει την UNCLOS και αναγνωρίζουν -έστω και υπό προϋποθέσεις- την αρμοδιότητα του ΔΔΧ).