 |
| PDPics / pixabay |
Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν. Είναι αδύνατο να λειτουργήσουν εκ περιτροπής, να μειώσουμε στο ελάχιστο τους μαθητές, να κάνουμε διπλές βάρδιες, να προσλάβουμε κι άλλους καθηγητές. Η μόνη λύση θα ήταν η υποχρεωτική εξ αποστάσεως για όλους, εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Ελένη Παπαδοπούλου
Εν μέσω του πανικού που έχουν σπείρει στην κοινωνία το άνοιγμα των σχολείων προκαλεί φόβο και δικαιολογημένα. Η λύση που βρήκαν είναι η καθολική χρήση μάσκας.
Ως εκπαιδευτικός υποχρεούμαι να εφαρμόσω τα μέτρα και θα το κάνω, άσχετα αν δεν συμφωνώ με τις υστερίες. Αν τώρα ένας μαθητής μου μού πει "κυρία δεν αντέχω άλλο με την μάσκα, την βγάζω ή δεν την φοράω", ποιός θα πάρει την ευθύνη εκείνη την ώρα για το παιδί αυτό που αν του επιβάλλω την μάσκα μπορεί και να κάνει καμιά κρίση; Ο Σύψας, η Λινού και λοιποί τηλεοπτικοί αστέρες της κορονοϊάδας;
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν έρευνες που λένε ότι η μάσκα που φοράμε, ειδικά η υφασμάτινη, είναι υγιεινή και δεν δημιουργεί προβλήματα. Οι έρευνες που επικαλούνται αφορούν τις χρήσεις χειρουργικής μάσκας από χειρουργούς ή νοσηλευτές σε ειδικές συνθήκες νοσοκομείου. Να μην ξεχνάμε ότι οι χειρουργοί δεν φοράνε πανιά στην μύτη τους, δεν φοράνε μάσκες επί ώρες, δεν είναι όλα τα χειρουργεία πολύωρα και δεν τις φοράνε και καθημερινά επί ώρες.
Τα σχολεία δεν είναι νοσοκομεία. Η ζωή δεν είναι αίθουσα χειρουργείου.
Έρευνες ότι ένα πανί μέσα σττο στόμα και στη μύτη σου επί ώρες καθημερινά είναι μια χαρά και δεν σου δημιουργεί πρόβλημα δεν έχουμε δει. Έρευνες ότι ένα παιδί με ένα πανί στη μύτη του μέσα στο σχολείο δεν αναπτύσσει προβλήματα επίσης δεν έχουμε δει. Βγήκε η κάθε χώρα, όχι όλες όμως, χωρίς καμία έρευνα επί του θέματος και επέβαλε καθολική χρήση μάσκας. Ως πιο οικονομική και πρακτική επιλέχθηκε η υφασμάτινη, που σε πιάνει ασφυξία.
Η διδασκαλία έχει ανάσες, φωνή, γκριμάτσες, πόσα πράγματα ελέγχουμε μέσα στην τάξη με την έκφραση του προσώπου μας, πόσα βλέπουμε στην τάξη από την έκφραση των παιδιών. Πώς να κάνεις μάθημα με ένα πανί να σου καλύπτει το πρόσωπο; Πώς να καταλάβεις τα παιδιά, αν δεν τα βλέπεις; Το θέαμα θα είναι θλιβερό.
Πολλές χώρες δεν επέβαλαν την χρήση της. Άλλες που την επέβαλαν έκλεισαν τα σχολεία λίγο αφού τα άνοιξαν λόγω διασποράς. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η λογική λέει ότι η διασπορά σε τάξεις 25 παιδιών και σχολεία 250 και βάλε μαθητών θα υπάρξει, όπως υπήρξε σε χώρους με λιγότερο κόσμο και συνωστισμό. Εκτός κι αν έχουμε αποκτήσει ανοσία ή εξασθενεί σημαντικά ο ιός.
Οι ειδικοί δεν πείθουν, γιατί ο ΠΟΥ λέει ότι οι ασυμπτωματικοί δεν μεταδίδουν τον ιό, γιατί έρευνες λένε ότι τα παιδιά δεν μεταδίδουν τον ιό, γιατί έρευνες για τις υφασμάτινες μάσκες και την πολύωρη χρήση τους δεν υπάρχουν, γιατί άλλα έλεγαν στην αρχή και άλλα τώρα.
Εγώ ξέρω ότι όλο το καλοκαίρι και εγώ και πολλοί αποφύγαμε την πολυκοσμία και τώρα το Υπουργείο μας ζητά να μπούμε σε 20 τετραγωνικά με 25 άτομα για πόσες ώρες και ανά 40 λεπτά να αλλάζουμε τα 25άρια τμήματα. Σε ένα 4ωρο θα έχουμε συγχρωτιστεί με 100 παιδιά.
Ο φόβος και η υστερία λοιπόν δεν έχουν νόημα. Ζούμε με τον ιό, όπως ζούμε εδώ και χρόνια μέσα στις τάξεις με ένα σωρό ιούς. Προφυλασσόμαστε με ψυχραιμία, αλλά θα παραμείνει ένα τεράστιο ερωτηματικό τί επιπτώσεις θα έχει όλη αυτή η ιστορία στην μόρφωση των παιδιών.