Από την πρώτη στιγμή της εκδηλωθείσας κρίσεως στο Αιγαίο από την πλευρά της Τουρκίας με την Navtex της 21ης Ιουλίου 2020 ισχυρίστηκα ότι, αυτή η κλιμάκωση της έντασης υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ και την Γερμανία, προκειμένου να ξεκινήσει η παράσταση που ετοιμάζουν επί σειρά ετών για συνεκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο Πέλαγος και την συγκυριαρχία και συνδιοίκηση των νησιών μας στο ελληνικό αρχιπέλαγος, με πρωταγωνιστή τον Τούρκο Σουλτάνο Ρ. Τ. Ερντογάν.
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Κατέδειξα, πως ΗΠΑ και Γερμανία, τελείως ξεδιάντροπα διαμήνυσαν ότι, στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν αμφισβητούμενα ύδατα (State Department), και πως πρέπει να γίνει ειρηνική διευθέτηση των διαφορών με βάση τον Χάρτη του ΟΗΕ προσφεύγοντας εάν είναι απαραίτητο (Ελλάδα και Τουρκία) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Κομισιόν), αποδεικνύοντας έτσι την βαθύτερη στόχευσή τους, που είναι φυσικά η αρπαγή του πλούτου του Αιγαίου.
Μετά από αυτήν την τέλεια παράσταση – κατά το πρώτο μέρος της – αποκλιμακώθηκε η ένταση και τα γερμανικά Μέσα – προφανώς υποκινούμενα από την Καγκελάριο της Γερμανίας – ισχυρίστηκαν ότι η αποκλιμάκωση αυτή οφείλεται κυρίως στην καταλυτική παρέμβαση της Άγκελα Μέρκελ. Η οποία, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας, θέλει να ολοκληρώσει μια Συμφωνία συνεκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο Πέλαγος, εντός του δευτέρου εξαμήνου του 2020, που η Γερμανία προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Κολοβή και εν μέρει επιζήμια Συμφωνία, αλλά επιβεβλημένη στην παρούσα φάση…
Ωστόσο, η πολύ καλά σκηνοθετημένη παράσταση από τις ΗΠΑ και την Γερμανία, φάνηκε πως πρόσκαιρα πάει να χαλάσει, αφού αιφνιδιάστηκαν με την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβερνήσεως και της συμφωνίας έκπληξης της χώρας μας με την Αίγυπτο για την χάραξη μερικής ΑΟΖ.
Μιας ΑΟΖ που επί δεκαετίες καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν τολμούσε να ανακοινώσει, αφού οι αφεντάδες μας στο ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) και στην ΕΕ (Γερμανία) το απαγόρευαν. Αλλά και η σημερινή κυβέρνηση λειτούργησε υπό το βάρος και την πίεση της σύναψης συμφωνίας για ΑΟΖ μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης του τουρκόφιλου Φαγέζ αλ Σάρατζ. Που μπορεί αυτή η Συμφωνία να στερείται διεθνούς νομιμότητας, ωστόσο δεν παύει να είναι μια Συμφωνία, που ΗΠΑ και Γερμανία παράνομα διατηρούν στην επιφάνεια, βάζοντας τον Ερντογάν να την χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό όπλο κατά της Ελλάδος στην εκπλήρωση των δόλιων σχεδίων τους κατά της χώρας μας.
Θορυβήθηκαν λοιπόν, ΗΠΑ και Γερμανία, γιατί αυτή, η έστω κολοβή Ελληνό-αιγυπτιακή Συμφωνία, είναι νομικά κατοχυρωμένη, αφού πληροί τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της θάλασσας.
Γνωρίζοντας ότι η Ελληνό-αιγυπτιακή Συμφωνία αλλάζει αποφασιστικά τις ισορροπίες στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου υπέρ της Ελλάδος και γι΄ αυτό έδειξαν ενοχλημένοι, γιατί δεν είχαν ενημερωθεί πιο μπροστά και έτσι “εκτέθηκαν” στον Ρ. Τ. Ερντογάν, στον οποίο είχαν υποσχεθεί ότι το επόμενο βήμα είναι το τραπέζι του διαλόγου, που είχε ήδη προαναγγελθεί για το τέλος του Αυγούστου (απόλυτα ενδεικτικές οι δηλώσεις Ερντογάν που εκθέτουν την στάση της Γερμανίας και της Άγκελα Μέρκελ). Έτσι ακολούθως, αυτοί οι “σύμμαχοι” και “εταίροι” μας προχώρησαν στο δεύτερο μέρος της καλά σκηνοθετημένης παράστασής τους. Έδωσαν εντολή στον ταραχοποιό Ρ. Τ. Ερντογάν να βγάλει το Oruc Reis στο Αιγαίο, για να υπενθυμίσουν στην ελληνική πλευρά, ότι δεν αστειεύονται και το “έργο” τους θα παιχτεί μέχρι το τέλος.
Πριν όμως κλείσω αυτήν την ενότητα, θα ήθελα να υπογραμμίσω πάλι, πως η σύναψη μερικής συμφωνίας για ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδος και της Αιγύπτου έγινε υπό την “απειλή” της Συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης και του πλεονεκτήματος που έδινε στην Τουρκία. Έτσι αυτή η Συμφωνία με την Αίγυπτο παρουσιάζει ατέλειες και εν μέρει είναι επιζήμια του εθνικού συμφέροντος.
Όμως λέγω πάλι, ότι η παρούσα Συμφωνία έγινε με πίεση χρόνου, με αποτέλεσμα να ικανοποιηθούν όλα τα “θέλω” της Αιγύπτου. Που επί 15 χρόνια διαπραγματεύσεων (με την Αίγυπτο) οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έφταναν σε συμφωνία, αφού δεν ικανοποιούσαν τα παράλογα θέλω τους.
Ωστόσο, από το σημείο αυτό και μετά, θα περιμένουμε τα επόμενα βήματα της ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή, την υλοποίηση πλήρους οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο υπό το πρίσμα των όσων πρεσβεύει και προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας. Χωρίς περαιτέρω εκπτώσεις.
Παραβιάζει εθνική κυριαρχία το Oruc Reis αυτήν την στιγμή;
Επανερχόμενος στην έξοδο του Oruc Reis στο Αιγαίο, να πω ότι, αυτή η έξοδος δεν “ακούμπησε” την μόλις προ ολίγων ημερών ανακηρυχθείσα ΑΟΖ Ελλάδας –Αιγύπτου. Είναι τυχαίο γεγονός;
Επίσης, χωρίς να είμαι ειδικός, γνωρίζω ότι “υφαλοκρηπίδα” είναι ο βυθός της θάλασσας που βρίσκεται κάτω από οριοθετιθέντα ή μη ύδατα.
Αυτός ο βυθός ανήκει στο κυρίαρχο κράτος, αλλά τα ύδατα επάνω από αυτόν, εάν δεν έχει υπάρξει ανακήρυξη ΑΟΖ, αυτά τα ύδατα, είναι διεθνή ύδατα. Παραβίαση εθνικής κυριαρχίας θα είναι λοιπόν, εάν το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Oruc Reis τοποθετήσει στον βυθό τα καλώδιά του, όπερ θα σημαίνει ότι ξεκινάει έρευνες.
Μια πράξη που η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι αυτό θα σημάνει στρατιωτική εμπλοκή, αφού είναι για την κυβέρνηση “κόκκινη γραμμή”.
Πριν το “βυθίσατε το Oruc Reis”, εξάντληση όλων των διπλωματικών “όπλων”…
Η κραυγή και ο αλαλαγμός “βυθίσατε το Oruc Reis”, είναι σίγουρο πως ανήκει σε εκείνους, που έναντι του πολιτικού οφέλους, ξεχνούν το εθνικό όφελος. Το οποίο, από την στιγμή που το σουλάτσο του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν διεξάγει έρευνα, τότε θα πρέπει να εξαντληθεί κάθε ελληνική κυβερνητική δυνατότητα αφύπνισης του διεθνούς παράγοντα για την αναγνώριση του δίκαιου των ελληνικών θέσεων. Ή έστω να αντιληφθούν ΗΠΑ και Γερμανία, πως το παιχνίδι που παίζουν είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και θα πρέπει άμεσα να “μαντρώσουν” το σκυλάκι τους στην γειτονιά του.
Έτσι θεωρώ, ότι η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης για έκτακτη σύγκληση του συμβουλίου των υπουργών εξωτερικών της ΕΕ ήταν προς την σωστή κατεύθυνση. Θέλοντας να επισπεύσει την σύγκληση των ευρωπαίων υπουργών, που ήταν προγραμματισμένη για το τέλος Αυγούστου.
Αίτημα που αποδέχτηκε o Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, ανακοινώνοντας μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter, πως το έκτακτο Συμβούλιο θα πραγματοποιηθεί μέσω τηλεδιάσκεψης το απόγευμα της προσεχούς Παρασκευής (14/8/2020):
«Θα συζητήσουμε επείγοντα ζητήματα και θα εξετάσουμε την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, τις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στη Λευκορωσία καθώς και τις εξελίξεις στο Λίβανο».
Όπως επίσης, φρονώ πως δεν είναι επιζήμια των ελληνικών συμφερόντων η έκτακτη συνάντηση που θα έχει στη Βιέννη ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας την Παρασκευή με τον Αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο και όπου η συζήτηση θα επικεντρωθεί στις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου και της συνεχώς κλιμακούμενης τουρκικής παραβατικότητας.
Ωστόσο θα πρέπει η θέση της ελληνικής κυβέρνησης να είναι σε αυτές τις συνευρέσεις πολύ σκληρή, ώστε να καταλάβουν ΗΠΑ και Γερμανία, ότι η Ελλάδα έχει καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος της με την εργαλειοποίηση του Τούρκου ταραχοποιού.
Έχει τα κότσια η ελληνική κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος των εθνικών περιστάσεων;
Ένοπλες Δυνάμεις, φρουροί του Έθνους και του λαού μας…
Άλλωστε οι Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος μας, επί σειρά μηνών βρίσκονται με το χέρι στη σκανδάλη και δείχνουν τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ένοπλες Δυνάμεις, των οποίων τα πληρώματα των πολεμικών μας πλοίων θαλασσοδέρνονται σε συνεχή κατάσταση εμπλοκής και δεν βρίσκονται στην Αυγουστιάτικη ραστώνη των διακοπών, όπως πράττουν πολλοί πολιτικοί μας.
Ένοπλες Δυνάμεις, των οποίων τα πληρώματα τα πληρώματα στα αεροπλάνα δεν κλείνουν μάτι, αντίθετα από πολλούς πολιτικούς μας που πίνουν ανέμελα τον φραπέ τους και φουμάρουν στους καφενέδες.
Ένοπλες Δυνάμεις, των οποίων τα στελέχη και οι στρατιώτες του Στρατού Ξηράς φυλάσσουν για άλλη μια φορά τις “Θερμοπύλες” του Έβρου, άγρυπνοι, ακούραστοι μαχητές.
Η Κύπρος είναι Ελλάς…
Θα κλείσω το παρόν άρθρο μου, με την ανησυχία που εκφράζω στον τίτλο του άρθρου μου: Για δεύτερη φορά θα πει ελληνική κυβέρνηση, πως “η Κύπρος κείται μακράν”;
Την έντονη ανησυχία μου την αντλώ, από τις προ ημερών δηλώσεις του κ. Αλ Διακόπουλου, Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος σε συνέντευξή του διαχώρισε (δυστυχώς) τις τουρκικές προκλήσεις και την τουρκική παραβατικότητα σε Ελλάδα και Κύπρο, υπενθυμίζοντάς μας ότι η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο κράτος και έχει δεχτεί και κατά το παρελθόν την τουρκική επιθετικότητα.
Αυτές οι θέσεις εκφράζουν τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη; Που από την στιγμή που δεν υπήρξε αντίδραση από το Μαξίμου, φαίνεται ότι τον εκφράζουν.
Αλλά ενδεχομένως ξεχνούν, παρ΄ ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, ότι είναι επέκταση της Ελλάδος, με τον ίδιο Εθνικό Ύμνο, την ίδια θρησκεία, την ίδια γλώσσα, τα ίδια ήθη και έθιμα, τις ίδιες παραδόσεις. Που Κύπριοι ήρωες του παρελθόντος, θυσιάστηκαν τυλιγμένοι με την γαλανόλευκη ελληνική Σημαία.
Αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία μου, συνέχεια της πρώτης, είναι ότι με την χάραξη μερικής ΑΟΖ με την Λιβύη, “παραχωρείται” στην Τουρκία όλη η ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.
Έτσι η Αθήνα θα υποχρεώσει την Κύπρο να οριοθετήσει εκείνη την ΑΟΖ της με την Τουρκία;
Θα πρέπει άμεσα να δοθούν απαντήσεις από το στόμα του Πρωθυπουργού, γιατί δεν μπορεί για άλλη μια φορά να παραδεχτούμε ότι η Κύπρος βρίσκεται μακράν της Ελλάδος.
Δεν είναι δυνατόν να αφεθεί η Κύπρος έρμαια των αδηφάγων ορέξεων του Τούρκου Σουλτάνου για άλλη μια φορά.
Δεν είναι δυνατόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος κατά μήνα Αύγουστο το 1974, στην τουρκική εισβολή (Αττίλας II) στην Κύπρο επέδειξε απροθυμία (τουλάχιστον) να εμποδίσει την τουρκική επιδρομή.
Συνδράμοντας στο να καταλάβει η Τουρκία το 37% του κυπριακού εδάφους και διχοτομώντας το νησί.
Δεν αντέχει νέα προδοσία η Πατρίδα μας και ας το έχει αυτό κατά νου ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης..
Την έντονη ανησυχία μου την αντλώ, από τις προ ημερών δηλώσεις του κ. Αλ Διακόπουλου, Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος σε συνέντευξή του διαχώρισε (δυστυχώς) τις τουρκικές προκλήσεις και την τουρκική παραβατικότητα σε Ελλάδα και Κύπρο, υπενθυμίζοντάς μας ότι η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο κράτος και έχει δεχτεί και κατά το παρελθόν την τουρκική επιθετικότητα.
Αυτές οι θέσεις εκφράζουν τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη; Που από την στιγμή που δεν υπήρξε αντίδραση από το Μαξίμου, φαίνεται ότι τον εκφράζουν.
Αλλά ενδεχομένως ξεχνούν, παρ΄ ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, ότι είναι επέκταση της Ελλάδος, με τον ίδιο Εθνικό Ύμνο, την ίδια θρησκεία, την ίδια γλώσσα, τα ίδια ήθη και έθιμα, τις ίδιες παραδόσεις. Που Κύπριοι ήρωες του παρελθόντος, θυσιάστηκαν τυλιγμένοι με την γαλανόλευκη ελληνική Σημαία.
Αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία μου, συνέχεια της πρώτης, είναι ότι με την χάραξη μερικής ΑΟΖ με την Λιβύη, “παραχωρείται” στην Τουρκία όλη η ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.
Έτσι η Αθήνα θα υποχρεώσει την Κύπρο να οριοθετήσει εκείνη την ΑΟΖ της με την Τουρκία;
Θα πρέπει άμεσα να δοθούν απαντήσεις από το στόμα του Πρωθυπουργού, γιατί δεν μπορεί για άλλη μια φορά να παραδεχτούμε ότι η Κύπρος βρίσκεται μακράν της Ελλάδος.
Δεν είναι δυνατόν να αφεθεί η Κύπρος έρμαια των αδηφάγων ορέξεων του Τούρκου Σουλτάνου για άλλη μια φορά.
Δεν είναι δυνατόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος κατά μήνα Αύγουστο το 1974, στην τουρκική εισβολή (Αττίλας II) στην Κύπρο επέδειξε απροθυμία (τουλάχιστον) να εμποδίσει την τουρκική επιδρομή.
Συνδράμοντας στο να καταλάβει η Τουρκία το 37% του κυπριακού εδάφους και διχοτομώντας το νησί.
Δεν αντέχει νέα προδοσία η Πατρίδα μας και ας το έχει αυτό κατά νου ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης..