Γερμανία : «Δύο μέτρα και δύο σταθμά» - Μπορεί η Γερμανία να καθορίζει μόνη της - και μάλιστα στο όνομα της Ευρώπης - το ποιος είναι δικτάτορας (Λουκατσένκο) που πρέπει να τιμωρηθεί άμεσα και ποιος όχι (Ερντογάν); Μπορεί η Γερμανία να ανέχεται από τη μια ένστολες ισλαμικές συμμορίες να οργιάζουν και από την άλλη να επιδιώκει ισχυρότερες κυρώσεις στη Λευκορωσία, επειδή – και είναι αλήθεια αυτό – οι αστυνομικές μονάδες της Λευκορωσίας έδρασαν με τρόπο «απαράδεκτο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα»;
Μπορεί η Γερμανία να μη βλέπει πόσο δεινοπαθούν διαχρονικά ο Κούρδοι της Τουρκίας, αλλά να οσμίζεται παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόνο σε μη φιλικές προς αυτήν χώρες ; Μπορεί ακόμη η Γερμανία να εξοπλίζει εδώ και χρόνια με επιθετικά όπλα δισεκατομμυρίων ευρώ την Τουρκία, προφανώς ενάντια στην Ελλάδα και να σιωπούν όλοι, ακόμα και η καταλυμένη με φοβικά σύνδρομα ελληνική πολιτική τάξη;
Δε βλέπει η κα Μερκελ ότι η Ρωσία του Πούτιν δεν θα ανεχτεί ποτέ μια δεύτερη «ουκρανική άνοιξη» στα δυτικά σύνορά της ή μια ανάφλεξη στον Καύκασο και στην Αρμενία ; Δεν βλέπει ότι η Γαλλία, ακόμα και αυτή του Μακρόν, δεν μπορεί να ανεχτεί, μετά την Λιβύη, τη Βόρεια Συρία, το Ιράκ τον προστατευόμενό της Ερντογάν να δυναμιτίζει και άλλο την Ανατολική Μεσόγειο, παραδοσιακά «ζωτικό χώρο» της Γαλλίας;
Φαίνεται πως η διαχρονική επισήμανση σημαντικών προσώπων πως στο διάβα της ιστορίας οι Γερμανοί δεν μπορούν ποτέ να σταθμίσουν σωστά το μέτρο και τα όρια της ισχύος τους να επαληθεύεται για μια ακόμα φορά.
Ο Ερντογάν πάντως μπορεί να χαμογελά που για μια ακόμα φορά στάθηκε τυχερός, έχοντας σίγουρη τη στήριξη σημαντικών προσώπων : Μέρκελ, Στόλτενμπεργκ (ΝΑΤΟ), Μπορέλλ (Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική) και όπως φαίνεται για λίγους ακόμα μήνες και Τραμπ. Όσο για τον ομόδοξό μας Πούτιν, φαίνεται πως κι αυτός το απολαμβάνει ….. παρότι αφανής. Εμείς, τι κάνουμε ;