Επειδή πολλά ακούγονται ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες για άσκηση ωμής βίας κατά της Τουρκίας, παραθέτω τις είκοσι ερωτήσεις που απαιτείται να απαντηθούν πριν κάποιος αποφασίσει να πολεμήσει. Η εικοστή εάν είναι αρνητική τότε οι υπόλοιπες δεκαεννέα δεν χρειάζεται να απαντηθούν. Ελπίζω να καταλαβαίνετε αγαπητοί φίλοι ότι ο πόλεμος δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, αλλά χρειάζεται στρατηγική και κότσια.
Δημήτρης Τσαϊλάς
υποναύαρχος ε.α.
1. Ποια ήταν τα πιο κοντινότερα και βαθύτερα αίτια του πολέμου;
2. Τι μας εμπόδισε από την αποτροπή ή την ειρήνευση;
3. Υπήρχαν στρατηγικές αποτροπής ή ειρήνευσης που δεν εφαρμόσαμε;
4. Η διαμόρφωση μεγάλης ανισορροπίας ισχύος επηρέασε το ξέσπασμα του πολέμου;
5. Ήταν η απόφαση να πάμε στον πόλεμο ορθολογική;
6. Επιλέγουμε να πάνε στον πόλεμο με βάση μια ακριβή εκτίμηση των δυνατοτήτων μας μετρώντας το στρατιωτικό μας δυναμικό και τα τρωτά σημεία, καθώς και τα αντίστοιχα του εχθρού μας;
7. Τι ρόλο, έπαιξε η στρατιωτική ηγεσία στην απόφαση για τον πόλεμο;
8. Πρόσφεραν στην πολιτική ηγεσία μια ισορροπημένη ανάλυση των διαθέσιμων στρατηγικών επιλογών;
9. Ποίοι πολιτικοί στόχοι διαμορφώνουν την απόφαση να πάμε σε πόλεμο;
10. Εάν ο πόλεμος είναι προειδοποιητική ενέργεια ή προληπτικός, πόσο ακριβείς ήταν οι πληροφορίες για την επικείμενη εχθρική δράση ή τις εχθρικές στρατιωτικές τάσεις;
11. Ήταν το ξέσπασμα του πολέμου, στο βέλτιστο χρονικό σημείο από τη σκοπιά του εμπόλεμου που ξεκίνησε;
12. Σε ποιο βαθμό οι προβλέψεις για την πιθανή συμπεριφορά των εταίρων, του συμμαχικού συνασπισμού και των ουδέτερων κρατών ήταν βαρύνουσας σημασίας στην απόφαση να πάμε στον πόλεμο;
13. Αν ο πόλεμος ξεκίνησε με αιφνιδιαστική επίθεση, τι επίπτωση θα είχε αυτή η επίθεση;
14. Εάν μια άλλη οντότητα παρέμβει σε μια συνεχιζόμενη σύγκρουση, γιατί να το πράξει;
15. Θα ήταν αυτή η παρέμβαση καθοριστική για τον καθορισμό του αποτελέσματος του πολέμου;
16. Πώς η θρησκεία, η ιδεολογία, η φιλοδοξία, η ανησυχία κατάστασης, οι αντιλήψεις απειλών, οι ιστορικές αναλογίες, η γεωπολιτική ή η αλαζονεία επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων;
17. Υπήρχαν ειρηνικές στρατηγικές που ήταν δυνητικά ελπιδοφόρες ή πιο ελπιδοφόρες από τις στρατιωτικές που παρ’ όλα αυτά απορρίφθηκαν ή παραλήφθηκαν;
18. Μήπως ένα τρίτο μέρος ή αυτές που ονομάζουμε μεγάλες δυνάμεις βλέπουν αυτόν το πόλεμο ως κανείς από αυτούς να μην ήθελε;
19. Μήπως υπολογίσαμε λανθασμένα πώς μια άλλη δύναμη θα αντιδρούσε σε μια επιθετική ή απειλητική δράση;
20. Έχουμε τη πολιτική βούληση να πάμε σε πόλεμο;