Η υπογραφή του λεγόμενου Τούρκο-Λιβυκού μνημονίου από την Άγκυρα συνιστά στην ουσία πράξη πόλεμου κατά της Ελλάδος, γιατί επιχειρείται, με έργα πλέον, η αρπάγη της Ελληνικής υφαλοκρηπιδος και ΑΟΖ, παράλληλα με εκείνη της Κύπρου. Το γεγονός ότι η πράξη αυτή είναι παράνομη από πλευράς διεθνούς δίκαιου, δεν ακυρώνει την καταπάτηση των Ελληνικών δικαιωμάτων, εάν δε συντρέξει η ένοπλη ισχύς, η οποία θα τα υπερασπίσει.
Πρεσβυς ε. τ.
Περιεργως όμως, υπό το κράτος μιας στρατηγικής αβουλίας, ακόμη και μετά τη μεγίστη αυτή Τουρκική πρόκληση, η Ελλάδα δεν κάνει καμιά κίνηση στο θέμα της ΑΟΖ, αλλά και της άμεσης ενισχύσεως της άμυνας. Ακόμη και τα όσα εξαγγέλθηκαν για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, έμειναν μετέωρα. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς γίνεται. Η Ιταλία βολεύεται με την εκκρεμότητα, γιατί αυτό επιτρέπει στους Ιταλούς ψαράδες να επιδίδονται ελεύθερα στην αλιεία της κόκκινης γαρίδας μέχρι τα έξη μιλιά των Ελληνικών χωρικών υδάτων. Είναι όμως μόνο αυτό η υπάρχουν και άλλοι λόγοι; Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για το Θαλάσσιο Δίκαιο. Όλες επίσης οι χώρες - μελή την έχουν επικυρώσει χωριστά η καθεμιά. Δε θα έπρεπε επομένως να υπάρχει πρόβλημα και να παρατείνεται συνεχώς η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, ανεξάρτητα από το γεγονός αν είναι αυτή ή όχι το πρόβλημα μας. Θα ήταν μια καλή αρχή για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλες τις συνορεύουσες χώρες.
Εκκρεμότητα υπάρχει και με τη γειτονική Αλβανία, η οποία εξελίσσεται επιπλέον σε πρόβλημα για τη χώρα μας, με την στρατηγική συμμαχία που αναπτύσσει με την Τουρκία. Ματαίωσε τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, με Τουρκική υποκίνηση. Παραχωρεί τη βάση της Αυλωνος στην Τουρκία, παρέχοντας στρατηγικά πλεονεκτήματα στο Τούρκικο Ναυτικό, πίσω από την πλάτη της Ελλάδος. Εγκαθιστά στη Βόρειο Ήπειρο 30 000 λαθρομετανάστες από τη Συρία, πολλοί από τους οποίους είναι υπό τον άμεσο έλεγχο της Αγκύρας και έχουν σχέση με ακραίες Ισλαμιστικές οργανώσεις. Η χωρά μας, αντί να αντιδράσει στις εξελίξεις αυτές, αυτοεγκλωβίζεται στην υποστήριξη της εντάξεως των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαικη Ένωση και απεμπολεί ουσιαστικά το δικαίωμα βέτο που έχει για την ένταξη κάθε χώρας. Αυτοαπατάται με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι θα έχει στο μέλλον πολλές ευκαιρίες να ασκήσει το βέτο, κατά το άνοιγμα και το κλείσιμο κάθε κεφαλαίου. Για τους ίδιους όμως λογούς που δε θέτει σήμερα θέμα, δεν θα θέσει και αύριο, γιατί οι εξωτερικές πιέσεις θα είναι ακόμη ισχυρότερες.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να επιφυλαχθεί και να μη δώσει τη στγκαταθεση της για την ενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας, εάν δεν ρυθμισθούν προηγουμένως τρία βασικά θέματα. Η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, η στρατιωτική συνεργασία της Αλβανίας με την Τουρκία, έστω και αν καλύπτεται τώρα από τον μανδύα του ΝΆΤΟ, και τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας, περιλαμβανόμενου του θέματος της εγκαταστάσεως λαθρομεταναστών στις περιοχές της μειονότητας.
Σε ότι άφορα την ανακήρυξη ΑΟΖ στην πολύ κρίσιμη περιοχή πού συνδέεται με την Τουρκία και τις αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της, η κίνηση της Αγκυρας νοτιά της Κρήτης και στην Κυπριακή ΑΟΖ, δεν αφήνει στην Ελληνική πλευρά περιθώριο για άλλη αβουλία, καθυστέρηση και αναβολή. Η Τουρκική πλευρά δεν μπλοφάρει. Εφαρμόζει αυτά που εξαγγέλλει. Είναι βέβαιο ότι μετά ιδίως την ευνοικη γι' αυτήν τροπή των εξελίξεων στη Λιβύη, στο στρατιωτικό αλλά και στο διπλωματικό επίπεδο, η Άγκυρα θα αισθανθεί πιο ισχυρή για να προωρησει σε έρευνες και γεωτρήσεις στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Δεν αρκούν η επιστολή και η διακοίνωση, που έστειλε η Ελληνίδα Αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ στη Γραμματεία του Διεθνούς Οργανισμού, καταγγέλλοντας ως ανυποστατηκαι παράνομη την "οριοθέτηση" ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, που δεν έχουν αντικείμενες ακτές. Στο νομικό επίπεδο, χρειάζεται επιπλέον η ανακήρυξη ΑΟΖ και η υποβολή, μονομερώς στην ανάγκη, συντεταγμένων, με αναφορά τη μέση γραμμή. Γιατί η Ελλάδα δεν το πράττει; Το ερώτημα αυτό τίθεται εσωτερικά στην Ελλάδα. Η απάντηση που πιθανολογείται είναι η αποφυγή κλιμακώσεως που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ρήξη. Το ερώτημα αυτό τίθεται και από τους φίλους και περιφερειακούς συμμάχους της Ελλάδος και από την ίδια την Τουρκία. Οι πρώτοι αποθαρρύνονται όταν βλέπουν την Ελλάδα να μη αντιδρά με σθένος και να μη υπερασπίζει, όπως έπρεπε, τα ζωτικά της συμφέροντα και τον εθνικό της χώρο. Η Τουρκία διαβάζει στην κατευναστική Ελληνική πολίτικη φοβία και αδυναμία.
Το πιο ανησυχητικό όμως στην περίπτωση αυτή, που στέλνει επίσης τα δικά της μηνύματα, είναι η απάθεια της Ελλάδος στα θέματα εθνικής άμυνας. Ακόμα και τώρα, που η Τουρκική απειλή είναι οφθαλμοφανής και άμεση, σε γεωπολιτικό μάλιστα και στρατηγικό επίπεδο,, συνεχίζεται η ολιγωρία και η αδράνεια, όταν τα γεγονότα βοούν και η μεγάλη κρίση με την Τουρκία είναι σε εξέλιξη. Η Αιγυπρος, π. χ., του Στρατάρχη Ελ Σίσσι αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα και προσφεύγει στο ΔΝΤ. Δεν επιβραδύνει όμως ούτε αναβάλλει τους εξοπλισμούς, που θεωρεί ότι είναι αναγκαίοι για την ασφάλεια της. Βλέπει, προφανώς, ως άμεση απειλή τις Τούρκικες φιλοδοξίες που φτάνουν τώρα ως τα σύνορα της στη Λιβύη.
Η Ελλάδα, ενώ η ανταγωνιστική Τουρκία δρομολόγησε, κατά τα τελευταία 15 χρόνια, τεράστιους εξοπλισμούς και εφήρμοσε ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα για την ανάπτυξη της Τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, απέτυχε, πρώτον, να στηρίξει και ν' αναπτύξει τη δική της πολεμική βιομηχανία και, δεύτερον, δεν παρακολούθησε τους Τούρκικους εξοπλισμούς και δεν τους αντιστάθμισε στον κρίσιμο αεροναυτικό τομέα, από τις ισορροπίες του οποίου εξαρτάται η ασφάλεια του Αιγαίου και η Ελληνική ΑΟΖ. Ο παραλογισμός αυτός εκδηλώθηκε και σε συναφείς αμυντικούς τομείς, όπως είναι η θητεία. Με πρωτοφανή ακρισία, η θητεία μειώθηκε σε εννέα μήνες, που είναι παντελώς ανεπαρκής για να καλύψει τις ανάγκες. Η χωρά είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, εάν λάβει κανείς υπ'όψιν την αμεσότητα της απειλής και το τι διακυβεύεται, όπως επίσης τον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, με τους λαθρομετανάστες. Η Κυβέρνηση όμως δεν επιδεικνύει καμιά σπουδή να καλύψει τα πιο επικίνδυνα κάνα στην άμυνα της και να βρει απαντήσεις στις απειλές που θέτουν οι Τουρκικοί εξοπλισμοί και ορισμένα προιοντα της Τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι γνωστό, Δεν υπάρχουν χρήματα. Ακόμη όμως και με πολύ λιγότερα χρήματα, μπορούν να βρεθούν λύσεις. Δεν είναι, προφανώς, θέμα χρημάτων το γεγονός ότι τα υποβρύχια μας παραμένουν ακόμη χωρίς σύγχρονες τορπιλλες. Θα έλεγε κανείς ότι κάποιο αόρατο χέρι εμποδίζει την Ελληνική πλευρά να εξοπλίσει τα υποβρυζια της με σύγχρονες τορπιλλες, μέχρι και οι Τούρκοι να παραλάβουν τα ίδια δικά τους υποβρύχια. Οι συζητήσεις για τις Γαλλικές φρεγάτες παρατείνονται και αντιστοίχως παραπέμπεται στο μέλλον η παραλαβή τους. Η αναβάθμιση των υπαρχουσών φρεγατων καρκινοβατεί και τα διατιθέμενα κονδύλια είναι εντελώς ανεπαρκή και δεν επιτρέπουν μια ουσιαστική αναβάθμιση. Διαπιστώνει επίσης κανείς ότι δεν επιδεικνύεται καμιά σπουδή για την εισαγωγή πυραιλικων συστημάτων μακρού βεληνεκούς κάθε είδους, τα οποία στοιχίζουν πολύ λιγότερο και θα μπορούσαν ν' αναβαθμίσουν καθεετα ακόμη και παλαιές πλατφόρμες. Είναι σκόπιμη, άλλωστε, η ευρύτερη ανάπτυξη και επάκτιων πυραυλικών συστημάτων μακρού πλήγματος. Ένα νέο επίσης οπλικό σύστημα, που απέδειξε τις δυνατότητες του και στη Συριά και στη Λιβύη, είναι τα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Η Ελλάδα πρέπει να καλύψει γρήγορα το κενό αυτό, σε πρώτο στάδιο με άμεσες αγορές στο εξωτερικό και, σε δευτερ στάδιο, με εθνική παράγωγη.
Γιατί δεν πράττει η Ελλάδα το αυτονόητο; Γιατί ραθυμεί όταν όλα βοούν ότι η μεγάλη κρίση με την Τουρκιά επέρχεται; Η Κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται ότι η στάση αυτή μπορεί να εκληφθεί από την Άγκυρα αλλά και από τρίτους καλοθελητές ως ετοιμότητα για διαπραγματεύσεις και υποχωρήσεις; Θα πρέπει επίσης ν' αναρωτηθεί κανείς αν έχει κάποια σχέση με τον συλλογισμό αυτό η δημοσιά προτροπή της αδελφής του Πρωθυπουργού και πρώην υπουργού Εξωτερικών για "συνολική συμφωνία" με την Τουρκία. Ποια συμφωνία, όταν ο Ερντογάν διεκδικεί και την ΑΟΖ στην Κρήτη;