 |
| brenkee / pixabay |
Αν και ο κορωνοϊός έχει σχεδόν ξεχαστεί στη συλλογική συνείδηση και όλοι τρέχουμε ελεύθερα στα λιβάδια, παραμένουν κάποιες γκρίζες ζώνες που δε θα μας βγουν σε καλό. Σε μια χώρα που το ένα τρίτο του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό, κατανοώ την αγωνία να λειτουργήσει πάλι. Πριν από αυτό βέβαια θα έπρεπε να μας απασχολεί πως φτάσαμε στο σημείο να εξαρτάται η οικονομία μας από κάτι τόσο επισφαλές όσο ο τουρισμός.
Γιατί αυτό ανάπτυξη δεν είναι, και το μάθαμε με τον χειρότερο τρόπο. Διαδοχικά οι κυβερνήσεις κατέστρεψαν κάθε παραγωγή, έδωσαν άδειες να χτιστεί κάθε σπιθαμή γης και παραλίας, γεμίσαμε ξαπλώστρες, beach bars, Airbnb, ξεπουλησαμε αγροτική γη, προστατευόμενες περιοχές και δάση για να γίνουμε τελικά μια χώρα παροχής υπηρεσιών. Γεμίσαμε καφέ και φούρνους και αυτό πλασαρίστηκε ως ανάπτυξη όταν στην ουσία δεν ήταν παρά δειγμα βαθιάς κρίσης.
Και σήμερα, όταν ακόμα τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει, ο υπουργός ανάπτυξης δηλωνει κυνικά ότι , τι να κάνουμε θα έρθουν και τουρίστες με κορωνοιο, ο υπουργός τουρισμού παρακαλάει στο BBC τους Άγγλους να έρθουν για να το μαζέψει μετά και τελικά απελευθερώνεται ο τουρισμός να έρθουν οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί χωρίς καμία εγγύηση και προστασία. Ναι ο τουρισμός πρέπει κάποια στιγμή να λειτουργήσει. Όμως για φέτος ίσως απαιτείται μια διαφορετική προσέγγιση. Μια εστίαση στον εσωτερικό τουρισμό και ένα σχέδιο για σταδιακή επανεκκίνηση που μπορει να σημαίνει ότι χάθηκε το φετινό καλοκαίρι και ας το πάρουμε απόφαση. Γιατί ακόμα κ να φωνάζουμε εμείς τους τουρίστες δε σημαίνει ότι θα ερθουν κιόλας.
Τα αεροπλάνα θα πετάνε με 100% πληρότητα και όλοι μαζί κλεισμενοι για 3 ώρες θα αναπνέουν τον φιλτραρισμένο αέρα της καμπίνας για τον οποίο στο τελος θα μας πουν ότι είναι απευθείας από τις κορυφές των Άλπεων. Και την ίδια στιγμή, μας λένε οι κλειστοί χώροι ευνοούν τον ιό, τα γυμναστήρια για να ανοίξουν πρεπει να μετατραπούν σε σχεδόν υπαίθρια και κυνηγάνε στις πλατείες όποιον συνωστίζεται. Όχι δεν καταλαβαίνω τίποτα. Το θέμα εδώ δεν είναι η ανικανότητα αλλά το πώς προσαρμόζεις τα μέτρα ανάλογα με τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετείς και βγάζεις 40 διαφορετικά μέτρα και σταθμά για κάθε τι που ανακοινώνεις.
Και ενώ παραδέχεσαι ότι δεν μπορείς να βελτιώσεις τις δημόσιες συγκοινωνίες και ζητάς από τον κόσμο να κατεβαίνει στο κέντρο με το αυτοκίνητο (ένα κέντρο υπερκορεσμένο χωρίς χώρους στάθμευσης) πας σε μια νύχτα και κλείνεις το μισό στα αυτοκίνητα χωρίς να εξασφαλίσεις πως θα αποφευχθεί το χάος στους περιφερειακούς δρόμους και χωρίς σταδιακή προσαρμογή. Και κανείς δημοσιογράφος δεν ρωτάει αυτά τα παράδοξα. Αλλά τώρα θα μου πεις ποιος θα τα ρωτήσει; Η Σία Κοσιώνη στον άντρα της;