Μάιος του 2010-Μάιος 2012, μια διετία που έθεσε με ένταση πολλά υπαρξιακά θέματα και ξεκίνησε με το έγκλημα της Μαρφίν. Ο χρόνος συμπυκνώθηκε με απίστευτη ταχύτητα, τα γεγονότα διογκώθηκαν με
ανάλογη ορμή, ο θυμός και η απόγνωση έγινε ο οδηγός των επιλογών της
πλειοψηφίας του κόσμου.
Όλες οι παθογένειες της χώρας εκβράστηκαν στα σκληρά βράχια της πολύπλευρης κρίσης που δημιούργησε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, που ξεκίνησε το Φθινόπωρο του 2007, από τις ΗΠΑ.
Εκείνο το τριήμερο του Μάη, η ένταση στην κοινωνία είχε μεταφερθεί στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής, όπου, είχε ξεκινήσει η συζήτηση του πρώτου μνημονίου. Τη δεύτερη ημέρα της συζήτησης, στις πέντε Μαΐου, οι κοινωνικοί φορείς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οργάνωσαν την μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας προς την Βουλή.
Στο τέλος της ημέρας, στο μυαλό πολλών από εμάς, μέσα στο πολιορκημένο κοινοβούλιο, είχε καρφωθεί η εικόνα της απελπισίας στα πρόσωπα των εργαζομένων στο μικρό μπαλκόνι του υποκαταστήματος της Μαρφίν στην Σταδίου.
Είναι αδύνατο το μυαλό του ανθρώπου να κατανοήσει το έγκλημα που είχε διαπραχθεί, το μέγεθος του μίσους που διαχέεται στην κοινωνία από την ιδεολογία του μηδενισμού που οδηγεί στον φόνο ανθρώπων.
Την άλλη ημέρα το μνημόνιο ψηφίστηκε, από το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Αυγενάκη. Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά το καταψήφισε κηρύσσοντας τον αντιμνημονιακό αγώνα, μαζί με τον Πρωθυπουργό που κυρίως ευθύνεται για την κρίση τον Κώστα Καραμανλή, και φυσικά τον σημερινό Πρωθυπουργό και φυσικά μαζί με τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και το ΚΚΕ. Ο Σαμαράς διέγραψε τους δύο βουλευτές του κόμματός του. Η χώρα απέκτησε δίκτυ ασφαλείας, όμως η διετία που ακολούθησε μέχρι τις εκλογές στις έξι Μαΐου του 2012, ανέτρεψε τις ζωές πολλών ανθρώπων, ένα νέο κίνημα δημιουργήθηκε, το "Κίνημα των αγανακτισμένων", που άλλαξε τον κομματικό χάρτη της χώρας.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012 η αλλαγή αυτή καταγράφεται στην κάλπη. Κανένα κόμμα δεν πήρε πάνω από 20%, το ΠΑΣΟΚ χρεώθηκε τα αποτελέσματα της κρίσης, αφού οι κύριοι δημιουργοί της έκρυψαν τις ευθύνες τους με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, του βασικού εκφραστή της οργής και της αγανάκτησης του κόσμου και των ΜΜΕ.
Τρία νέα κόμματα μπήκαν στην Βουλή με σεβαστά ποσοστά, μεταξύ αυτών η υποδόρια έκφραση του ναζισμού στην χώρα μας και του πιο τυχάρπαστου και αντιφατικού κόμματος του Καμμένου, τα οποία στην συνέχεια εξαφανίστηκαν ή ενσωματώθηκαν σε άλλα, όταν ο θυμός υποχώρησε και αποκαλύφθηκε το πραγματικό τους πρόσωπο.
Το έγκλημα της Μαρφίν έμεινε ατιμώρητο, εκτός από τις τιμωρίες τριών στελεχών της τράπεζας, αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται όμως πολιτικά από πολλές πλευρές.
Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αντιθέτως επιβραβεύτηκε και επιβραβεύεται συνεχώς.
Η κρίση και οι παθογένειες, όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά είναι παντού.
Τα υπαρξιακά ερωτήματα και οι ενοχές στις συνειδήσεις μερικών, μοιάζουν γραφικές στους πολλούς.
Οι αξίες που δημιουργούν τα υπαρξιακά διλήμματα και οι ενοχές των συνειδήσεων, δεν έχουν ζήτηση.
Ο κορονοιός των ημερών έφερε το φόβο του θανάτου στους ανθρώπους, μια άλλη πλευρά του θυμού και της απογοήτευσης της προηγούμενης κρίσης, προσθέτοντας μια ακόμη κρίση, θεσμική, οικονομική και κοινωνική.
Για μια ακόμη φορά πρέπει να σκεφτούμε ότι, οι θεσμοί και οι αξίες μιας κοινωνίας είναι οι μόνες εγγυήσεις για να βγούμε από τις συνεχόμενες κρίσεις, ποιοι θα τα υπερασπιστούν και πόσοι θα τις ακολουθήσουν;