 |
| kalhh / pixabay |
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Μόλις γυρίσαμε φάγαμε το πρωινό μας. Μετά υπέγραψα άλλη μία δήλωση και πήγα στο φούρνο για ψωμί και στο καπάκι στο σούπερ μάρκετ. Πριν μπω περίμενα για περίπου 10 λεπτά στην είσοδο, σε απόσταση δύο μέτρων από τον προηγούμενο και τον επόμενο. Ο προηγούμενος κάποια στιγμή φτερνίστηκε δυνατά, αλλά φαινόταν υγιής. Μάλλον αλλεργικό ήταν το φτέρνισμα... Μέχρι να μπω βγήκαν τρεις από το σούπερ μάρκετ. Ένας εξ αυτών βγαίνοντας ξερόβηξε. Σκέφτηκα, μήπως είχε βήξει και μέσα στο σούπερ μάρκετ. Είπα να φύγω αλλά τελικά μπήκα, γιατί είχαμε ξεμείνει από κρέας. Χρειαζόμουν και μία οδοντόβουρτσα καθώς αυτή που είχα έπεσε κατά λάθος στη λεκάνη. Α, εκεί που κοίταγα για την οδοντόβουρτσα έπεσε κατά λάθος πάνω μου κάποιος που έψαχνε στο απέναντι ράφι. Ευτυχώς, δεν ήταν κάτι σοβαρό.
Στο μεταξύ, η γυναίκα μου είχε βγάλει τον σκύλο βόλτα. Βέβαια είχε υπογράψει την δήλωση πρώτα. Κάποια στιγμή θυμήθηκα ότι δεν είχα να δώσω στο σκύλο το χάπι για την προστασία από τα εξωπαράσιτα. Πήρα το αυτοκίνητο και μία δήλωση και πήγα στο Pet Shop. Περίμενα λίγο απ΄ έξω γιατί υπήρχε άλλος πελάτης μέσα. Μπαίνοντας, άκουσα ένα φτέρνισμα πίσω μου, από τον πελάτη που έφευγε. Πήρα γρήγορα και προσεκτικά το χάπι και έφυγα.
Όταν γύρισα, ο σκύλος δεν ήταν σπίτι. Τον είχε πάρει ο γιος μου για βόλτα. Είχε ωραία μέρα. Μόλις τον γύρισε, μετά από καμιά ώρα, του έδωσα το χάπι. Ο Χρήστος μου είπε ότι, όπως ήρθανε τα πράγματα ευτυχώς που έχουμε τον σκύλο και μπορούμε να απολαύσουμε τέτοιες ηλιόλουστες μέρες. Είχε δίκιο. Το μεσημέρι, θα τον βγάλω κι εγώ μία βόλτα. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσω τη δήλωση.
Άραξα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Επέλεξα να δω μία τηλεοπτική εκπομπή με ένα πάνελ έξι ατόμων και θυμήθηκα τον Παπαχελά που έχει κορονωϊό. Πώς να τον κόλλησε άραγε; Άναψα ένα τσιγάρο. Αν και είπαν ότι ο ιός χτυπάει στα πνευμόνια, δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Σαράντα χρόνια καπνίζω δύο πακέτα την ημέρα, δεν είναι εύκολο να το κόψεις.
Ξαφνικά πετάγομαι από την καρέκλα γιατί θυμήθηκα ότι δεν έχει βενζίνη το αυτοκίνητο. Πιάνω τα κλειδιά, τραβάω και μία δήλωση και γραμμή για το βενζινάδικο. Φουλάρω βενζίνη, πληρώνω με κάρτα. Ο υπάλληλος στο ταμείο φορούσε γάντια μιας χρήσης. Μου έκανε εντύπωση. Μετά από εμένα πέρασε άλλος πελάτης να πληρώσει. Ο υπάλληλος τον εξυπηρέτησε άμεσα. Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο έφαγα φλας. Δεν άλλαξε γάντια ο υπάλληλος στον επόμενο πελάτη. Φαίνεται πως μέσα στη φούρια της δουλειάς το ξέχασε.
Έφτασα σπίτι. Θα μείνω μέσα, είπα. Ανοίγω πάλι την τηλεόραση. Δείχνουν το υπουργικό συμβούλιο, από το οποίο λείπει ένας, γιατί η γυναίκα του βρέθηκε θετική στον κορωνοϊό. Από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ διακρίνω πως είναι καμιά τριανταριά οι υπουργοί. Μα καλά δεν φοβούνται; Ας κάνουν μέσω skype το συμβούλιο. Άσε που άκουσα πως οι βουλευτές κινούνται ελεύθερα. Δεν μπορούν να κάνουν τα τηλέφωνα τους από το σπίτι ή να «δουλέψουν» μέσω υπολογιστή;
Τέλος πάντων. Όπως και να έχει, πρέπει να προσέχουμε. Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου έχουν πάρει σωστά μέτρα. Εκεί που νόμιζα ότι έπιναν το αίμα των λαών και ότι εξυπηρετούσαν τις πολυεθνικές, τελικά αποδεικνύεται πως νοιάζονται να προστατεύσουν τον κόσμο. Προσωπικά αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια που βρίσκονται κοντά μου δύο νοσοκομεία. Δεν πάνε να λένε ότι έχουν ελλείψεις, δεν το κουνάω ρούπι από την Αθήνα. Στο χωριό θα πάω ένα μήνα αφού λήξει αυτή η ιστορία.
Ας κάνει υποχρεωτική και την κινέζικη εφαρμογή στο κινητό που ελέγχει τη θέση μας. Ας βγάλει drone στον αέρα να καταγράφουν τις κινήσεις μας. Αλλιώς θα καταντήσουμε σαν την Ιταλία. Καμιά τριάντα στρατιωτικά φορτηγά στη σειρά που μεταφέρουν νεκρούς έδειξε η τηλεόραση. Βάλε κάθε φορτηγό να μετέφερε καμιά πενηνταριά άτυχους, άρα τριάντα επί σαράντα μας κάνουν 1500. Μιλάμε για τα θύματα δύο ημερών. Νύχτα μέρα θα οδηγούσανε για να τους μαζέψουνε από όλη την Ιταλία. Μα πώς πρόλαβαν; Και πού τους πάνε; Λες για κάψιμο σε κανένα φούρνο; Πω, πω τι μπορεί να πάθει το κορμάκι μου!
Ωχ, δεν έχω μετρητά. Θα πάω στο ΑΤΜ να σηκώσω. Καλό είναι να έχω κάποια μετρητά επάνω μου. Δεν ξέρεις τι γίνεται. Τραβάω άλλη μία δήλωση, φτάνω στο ΑΤΜ, αλλά δεν δουλεύει. Τι να κάνω, αναρωτήθηκα. Το πιο κοντινό είναι μισή ώρα περπάτημα. Δεν πειράζει, θα μπω στη τράπεζα να σηκώσω από το ταμείο. Μπήκα. Ελάχιστος ο κόσμος. Πάτησα το κουμπί να πάρω νούμερο. Ήταν βρώμικο, δεν το είχαν καθαρίσει. Ευτυχώς είχα μαντιλάκια dettol αντιβακτηριδιακά. Δεν ξέρω αν σκοτώνουν τους ιούς, αλλά τα βακτήρια γράφει ότι τα σκοτώνουν. Μετά από λίγο πήγα στο ταμείο, πήρα αναγκαστικά 450 ευρώ και έφυγα. Τα έβαλα σε μία σακούλα για να τα καθαρίσω με οινόπνευμα στο σπίτι. Φεύγοντας όμως, άκουσα ένα φτέρνισμα. Γύρισα και είδα τον επόμενο πελάτη στο ταμείο που ήμουν πριν λίγο. Λες να είχε φτερνιστεί και ο προηγούμενος, αναρωτήθηκα. Έβγαλα άλλο ένα μαντήλι dettol και σκούπισα τα μανίκια μου που είχαν ασυναίσθητα ακουμπήσει στο πάσο του ταμείου.
Μπαίνοντας σπίτι, η γυναίκα μου με ενημέρωσε ότι η Βάσια που μένει στον έκτο όροφο είναι άρρωστη. Θυμήθηκα ότι την είχα συναντήσει χτες στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε ανοίξει την πόρτα της εισόδου με το χέρι της και μου μίλησε. Σήμερα έσπρωξα κι εγώ την πόρτα της εισόδου. Πάντως καλά αισθάνομαι. Πήρα όμως μαντιλάκια dettol και κατέβηκα στην είσοδο της πολυκατοικίας και καθάρισα την πόρτα. Κόλλησα κι ένα χαρτί στο οποίο έγραψα «παρακαλούμε να απολυμαίνετε τα χέρια σας πριν ακουμπήσετε την πόρτα». Ελπίζω να υπάρχει λίγο ίχνος υπευθυνότητας.
Κάθισα πάλι στην τηλεόραση. Ένας υπουργός καλεί τα σούπερ μάρκετ να προσλάβουν κόσμο, γιατί η κυβέρνηση τα υποχρέωσε να μένουν ανοιχτά περισσότερες ώρες. Υπάρχουν άνεργοι νέοι που ψάχνουν για δουλειά, λέει και έχει δίκιο. Φωνάζω τον γιο μου και του λέω να πάει να ρωτήσει στο σούπερ μάρκετ της περιοχής αν έχει καμιά θέση. Η καφετέρια που δούλευε μέχρι πριν λίγες μέρες έκλεισε.
Μου λέει, τρελός είσαι πατέρα. Εκεί μπαίνουν βγαίνουν εκατοντάδες. Να κολλήσω τίποτα και μετά να κολλήσω κι εσάς; Ειδικά εσένα που καπνίζεις; Ας τον να λέει τον υπουργό. Γιατί δεν στέλνει τον γιο του να δουλέψει στο σούπερ μάρκετ; Πετάγετε όμως η μάνα του με έντονο ύφος και τον ρωτάει, πώς θα βγάλουμε τον άλλο μήνα και ότι εκείνη είναι άνεργη εδώ και 6 μήνες. Ότι ο εγώ, ο πατέρας του, πάω πλέον μέρα παρά μέρα στη δουλειά για λόγους ασφαλείας και αναρωτιέται με τα 800 ευρώ που παίρνω τι θα πρωτοπληρώσουμε; Ο γιος μας της απαντάει ότι για 400 ευρώ τον μήνα δεν το διακινδυνεύει. Και συνεχίζει λέγοντας ότι, δεν έχουν πει αν κάποιο κρούσμα είχε πάει σε σούπερ μάρκετ ή αν κάποιο μέλος της οικογένειάς του είχε πάει, γιατί θα γίνει χαμός. Εκτός αν έχουν ανοσία οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ ή τελικά δεν είναι τόσο μεταδοτικός ο ιός…
Η μάνα του τον ειρωνεύεται λέγοντάς του, να πάει να κάνει καμιά προσευχή στην εκκλησία, μπας και δούμε κανένα φως. Εκείνος της απαντάει εκνευρισμένος ότι, θα πάει όπου θέλει και όποτε θέλει. Η μάνα του τον ξαναειρωνεύεται και του λέει, καλά αφού είσαι gay γιατί πας; Εκείνος ανταπαντάει ότι, ο πνευματικός του τον δέχεται έτσι όπως είναι κι ότι τον ηρεμούσε όταν πήγαινε στις ακολουθίες και τις Κυριακές στις λειτουργίες, ενώ, όταν είχε πρωτοαναφέρει σε εμάς ότι είναι gay, εκείνη, η μάνα του, ήθελε να τον διώξει από το σπίτι.
Και στη συνέχεια τη ρωτάει. Καλά βρε μάνα, εσύ γιατί πας το Μεγάλο Σάββατο στην εκκλησία; Πας για το καλό; Δύο λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη και μόλις το ακούσεις φεύγεις καρφί για φαγητό; Μα είναι το έθιμο, η παράδοση, ανταπαντάει η μάνα του. Είναι όμως ζήτημα εθίμου ή είναι ζήτημα πίστης, μάνα, την ξαναρωτάει ο Χρήστος.
Και μιας και είχαμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου, ξέρετε τι είχε πει ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα προς τους μαθητές του γυμνασίου; Τους είπε «όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος»! Και σε ρωτώ καλή μου μάνα. Μπορείς να φανταστείς τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, το Αθανάσιο Διάκο να μεταλαμβάνουν με κουταλάκι μιας χρήσεως;
Ναι, κατάλαβα τι εννοείς. Αλλά μας είπες και για αυτόν τον Ιωαννίδη τον καθηγητή που έγραψε αυτό το άρθρο ότι η όλη φάση είναι φιάσκο, του λέει η μάνα του. Αλλά κανένα από τα κανάλια δεν το είπε.
Άκου να δεις μάνα, της λέει ο Χρήστος. Το Stanford είναι το δεύτερο κορυφαίο πανεπιστήμιο στον κόσμο μετά το ΜΙΤ. Ο Ιωαννίδης το 2005 δημοσίευσε μία εργασία «Γιατί τα ευρήματα των περισσότερων δημοσιευμένων ερευνών είναι αναληθή». Ουσιαστικά κάρφωσε το επιστημονικό κατεστημένο που εξυπηρετεί τις μεγάλες εταιρείες. Το 2014 ίδρυσε στο Stanford το μοναδικό στον κόσμο εργαστήριο το οποίο ασχολείται με την διαπίστωση κενών και παραλήψεων που δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά. Δηλαδή βρίσκεται απέναντι στις πολυεθνικές φαρμακευτικές. Άσε που τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν τον προβάλουν γιατί με άρθρα του είχε κατακεραυνώσει τόσο τον Μητσοτάκη όσο και τους προοδευτικούς αριστερούς τύπου Συριζα, δηλαδή την κυρίαρχη πολιτική τάξη της Ελλάδας. Απορώ πώς δεν τον ταμπέλωσαν ως μηδενιστή ή ως ακραίο. Τώρα βέβαια, ο Μητσοτάκης, ο Μακρόν, η Μέρκελ έγιναν οι σωτήρες μας και λαμβάνουν υπεύθυνα μέτρα. Κρατήστε και μία πισινή σε όσα πλασάρουν τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, όπως τα λέγατε μέχρι πριν λίγο καιρό.
Σιγά, βλακείες θα λέει, του απαντάει η μάνα του. Μάνα, της απαντάει ο Χρήστος, για σένα το άρθρο ενός επιστήμονα είναι βλακείες, αλλά όσα γράφει ο Μπράουν θεωρείς ότι είναι αλήθεια. Και με βάση τις εκτιμήσεις σου όλα αυτά τα χρόνια θα μας έσωναν κάθε φορά η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ!
Ναι, κάνε μας μάθημα τώρα, είσαι πολύ μικρός, του λέω εγώ. Είμαι 30 χρονών απαντάει ο Χρήστος, δεν είμαι παιδάκι. Δεν ψήφισα ποτέ μου αυτά τα κόμματα που κατέστρεψαν, πρόδωσαν και είναι έτοιμα να προδώσουν ξανά την Ελλάδα. Η ζωή χιλιάδων νέων έγινε αχταρμάς, έφυγαν στο εξωτερικό, άφησαν οικογένειες πίσω τους.
Και τι να έκανε η κυβέρνηση ρε φωστήρα; Τον ρωτάει η μάνα του. Θα σου απαντήσω ρωτώντας πρώτα τι έκανε τόσους μήνες που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση. Αλλά και τι έκανε εδώ και τρεις μήνες που είχε ξεσπάσει ο ιός στην Κίνα. Να σας πω. Καμία προετοιμασία. Και δεν ντρέπονται. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτοί, φταίνε και οι προηγούμενοι. Γιατί τα νοσοκομεία είναι διαλυμένα με ευθύνη των κομμάτων που ψηφίσατε και που τώρα μας πουλάνε υπευθυνότητα. Ούτε γιατροί υπάρχουν, ούτε νοσοκόμοι, ούτε κρεβάτια, ούτε γάζες. Ούτε πόσοι είναι οι ασθενείς δεν είναι σίγουροι. Είναι λένε διαπιστωμένα 900 κρούσματα, αλλά υπολογίζουν το συνολικό αριθμό σε 10.000! Δεν ξέρουν ποιοι είναι οι άλλοι 9.000 ασθενείς, που βρίσκονται, απλά εικάζουν τον αριθμό και πουλάνε σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Θα τρελαθούμε τελείως!
Καλά, δεν βλέπεις τι γίνεται στην Ιταλία; Xαμός! Δεν προλαβαίνουν τους νεκρούς! Ξεπέρασαν τους 8.500 και τα καταγεγραμμένα κρούσματα τους 85.000, του λέει η μάνα του. Να αλλά κι εκεί εικάζουν ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι 600.000, της απαντάει ο Χρήστος. Δηλαδή αν το δεχθούμε, μιλάμε για το 1% του ιταλικού πληθυσμού! Και με βάση αυτό το μέγεθος το ποσοστό θνησιμότητας είναι στο 1,5% των ασθενών! Και δεν λένε πόσοι από αυτούς που πέθαναν είχαν και κάποια άλλη ασθένεια και σε τι κατάσταση ήταν η υγεία τους πριν τον κορωνοϊό. Δηλαδή αν πέθαναν μόνο εξαιτίας του κορωνοϊού ή και από τον κορωνοϊό γιατί είχαν και κάποια άλλη πάθηση. Ούτε λένε πόσοι πέθαναν φέτος, πέρυσι, πρόπερσι από γρίπη και πόσα ήταν συνολικά τα κρούσματα γρίπης. Ξέρετε τι δεν μου αρέσει; Που μας βομβαρδίζουν με απομονωμένα νούμερα χωρίς να δίνουν ένα μέτρο σύγκρισης με αντίστοιχες περιπτώσεις, τη στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία. Αυτά που είπε και ο Ιωαννίδης δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι ο ιός βρίσκεται σε έξαρση και έχει μεταδοτικότητα γιατί είναι ένας νέος ιός. Αλλά και ότι σε μερικούς δεν έχει εκδηλωθεί ο ιός και σε άλλους η ασθένεια έχει εκδηλωθεί με ήπιο τρόπο και την περνάνε για απλή γρίπη.
Σιγά ρε Χρήστο, πόσοι να πέθαναν από γρίπη; Τον ρωτάω εγώ. Σε πληροφορώ ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας πέρυσι πέθαναν 60.000 άνθρωποι από εποχική γρίπη, απαντάει ο εκείνος. Και η γρίπη κρατάει 5 μήνες, από Δεκέμβρη έως Απρίλη. Άσε που στην Ιταλία τον Ιανουάριο του 2018 μέσα σε μία εβδομάδα, πήγαν στον γιατρό 7 εκατ. άνθρωποι προσβεβλημένοι από γρίπη! Δηλαδή το 11% του ιταλικού πληθυσμού! Και κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι το 10% με 30% του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών περνάει μία μορφή γρίπης.
Ναι, αλλά δεν ακούς που έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 25.000 άνθρωποι από τον κορωνοϊό και κάθε μέρα πεθαίνουν 2000 άνθρωποι στον κόσμο; Τον ρωτάει η μάνα του. Δεν λέω ότι είναι ψέματα, απαντάει ο Χρήστος. Με το ρυθμό που πάει το πράμα μέχρι τέλος Απριλίου θα έχουμε φτάσει τους 70 με 100 χιλιάδες. Άρα ούτε το διπλάσιο από αυτούς της γρίπης. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν δικαιολογείται να χαρακτηρίζεται πανδημία; Αν του χρόνου υπάρξει μία έξαρση της γρίπης και πεθάνουν 100.000 άνθρωποι, θα κλείσουμε πάλι τα πάντα;
Καλά ρε Χρήστο και πόσοι πέθαναν στην Ελλάδα από γρίπη δηλαδή; Τον ρωτάω εγώ. Το 2019 πέθαναν περίπου 150 άνθρωποι από γρίπη και νοσηλεύτηκαν 380 σε ΜΕΘ σε διάστημα πέντε μηνών, μου απαντάει. Και συνεχίζει. Με δεδομένο όμως ότι δεν γίνεται πλήρης εργαστηριακός έλεγχος, υπολογίζεται από τον ΕΟΔΥ ότι οι θάνατοι από γρίπη έφτασαν περίπου τους 1.000 με 1.100! Ενώ στην Ιταλία αν κάνουμε την πληθυσμιακή αναγωγή περίπου τους 6.000-8.000! Δεν τα λέω εγώ, ο ΕΟΔΥ τα λέει. Και από πνευμονία πεθαίνουν 1.000 άνθρωποι κάθε χρόνο στην Ελλάδα και 7.000-8.000 στην Ιταλία. Από ιλαρά το 2018 έχασαν τη ζωή τους 135.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Και το κορυφαίο; Ξέρετε πόσοι έχασαν τη ζωή τους το 2009 από τον Η1Ν1; Εκτιμάται παγκοσμίως από 150.000 έως 570.000! Στην Αμερική που είναι πιο οργανωμένοι τους υπολόγισαν σε 12.400! Τώρα έχουμε μέχρι στιγμής παγκοσμίως 25.000 νεκρούς, στην Ελλάδα 30, στην δε Αμερική 1.400 νεκρούς και έχουμε κλείσει όλο τον κόσμο στα σπίτια!
Βγήκε κι ένας άλλος γιατρός, συνεχίζει ο Χρήστος. Ένας καρδιολόγος που είπε τα ίδια πράγματα με τον Ιωαννίδη και του κατέβασαν την ανάρτηση από το facebook. Δηλαδή απαγορεύεται η άλλη άποψη; Και δεν είπε να μην προφυλασσόμαστε, ίσα ίσα αυτό είπε. Δεν είπε ότι ο ιός δεν έχει μεταδοτικότητα. Ίσα ίσα αυτό είπε. Αλλά τόνισε το δυσανάλογο των μέτρων σε σχέση με τα κρούσματα. Και αναφέρθηκε και στα εμβόλια. Κατά πόσο είναι σωστό να γίνουν υποχρεωτικά για όλο τον πληθυσμό. Και στο καπάκι ο Ιατρικός Σύλλογος έβγαλε ανακοίνωση ότι θα τον τρέξει πειθαρχικά και νομικά…
Καλά ρε Χρήστο, του απαντάω, αλλά στα νοσοκομεία γίνεται χαμός, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Μα πώς να υπάρχουν κρεβάτια, ανταπαντάει, αφού με τις υπάρχουσες ασθένειες πριν τον κορωνοϊό, το παγκόσμιο σύστημα περίθαλψης λειτουργούσε κοντά στο όριο. Στην Ελλάδα δε πολύ πέρα του ορίου. Άρα ήταν απόλυτα φυσιολογικό μόλις εμφανιζόταν μία έξαρση είτε σε κάποια ήδη υπάρχουσα ασθένεια είτε μία επιπρόσθετη ύπουλη ασθένεια, να κατέρρεε το σύστημα. Γιατί ειδικά μία νέα ασθένεια έχει στην αρχή επιθετική μορφή καθώς δεν υπάρχουν ανεπτυγμένα αντισώματα. Επιπλέον ο κορωνοϊός φαίνεται ότι χτυπάει στους πνεύμονες. Κάτι που σημαίνει ότι τόσο οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι που όλο και κάποια πάθηση έχουν, όσο και οι χρόνιοι καπνιστές βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Η δε Ιταλία έχει τον πιο γερασμένο πληθυσμό στην Ευρώπη. Και οι χρόνιοι καπνιστές είναι επίσης πολλοί σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Αν δείτε τα στοιχεία, η πλειοψηφία των νεκρών είναι κυρίως άνω των 80 ετών και έπειτα άνω των 60 ετών που πιθανότατα πολλοί από αυτούς να ήταν χρόνιοι καπνιστές.
Και εσείς μάνα και πατέρα, που μου το παίζεται υπεύθυνοι, μου προτείνετε να πιάσω δουλειά για τέσσερα κατοστάρικα στο σούπερ μάρκετ, ενώ ο πατέρας καπνίζει δύο πακέτα τη μέρα; Σας λέω ότι δεν πάω, γιατί αν κολλήσω κάτι θα κολλήσω κι εσάς και με λέτε ανεύθυνο. Δεν πάτε καλά!
Και λες ότι για αυτό στην Ιταλία υπάρχουν τόσοι πολύ νεκροί; Ρωτάει η μάνα του. Ναι, αλλά και γιατί το σύστημα υγείας δεν μπορεί να περιθάλψει όλους τους επιπλέον ασθενείς που προέκυψαν ξαφνικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, λέει εκείνος. Και επιλέγουν να φροντίσουν τους νεότερους, αφήνοντας τους γεροντότερους στο έλεος του Θεού. Για τα νούμερα των νεκρών λοιπόν φταίει η αρρώστια, αλλά φταίει και το κρατικό τους σύστημα υγείας. Γιατί όλες οι χώρες τις τελευταίες δεκαετίες εφάρμοσαν την νεοφιλελεύθερη-μονεταριστική πολιτική και ξεχαρβάλωσαν την κοινωνική πρόνοια και τη δημόσια περίθαλψη. Εδώ έβγαιναν κάποιοι νεοφιλελεύθεροι και υποστήριζαν με κομπασμό την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων νοσοκομείων!
Και τι μπορούσε να γίνει ρε Χρήστο, τον ρωτάει η μάνα του. Κοίτα μάνα, διάβασα ότι στην Ισλανδία έκαναν γρήγορα τυχαία δειγματοληψία στον πληθυσμό. Μελέτησαν άμεσα τα αποτελέσματα και με γρήγορες ενέργειες εντόπισαν σχεδόν όλα τα κρούσματα και τους απομόνωσαν. Μετά προσέγγισαν γρήγορα και όσους είχαν έρθει σε επαφή με αυτά τα κρούσματα και τους απομόνωσαν κι αυτούς. Δεν απομόνωσαν όλο τον πληθυσμό, ούτε διέλυσαν την οικονομία τους. Το ίδιο έκαναν και οι Νοτιοκορεάτες και οι Ταϊβανέζοι. Και χρειάζεται να κάνεις συνέχεια διαγνωστικούς ελέγχους στον πληθυσμό και να επεξεργάζεσαι τα στοιχεία για να βρίσκεις τα νέα κρούσματα και να τα απομονώνεις. Εδώ γιατί δεν το εφαρμόζουν, αλλά κλείνουν όλο τον κόσμο μέσα; Αλλά χρειάζεται να έχεις προνοήσει να αγοράσεις τα τεστ και να έχεις και προσωπικό για να γίνουν αυτά.
Η κυβέρνηση όμως προσλαμβάνει εκτάκτως κόσμο, δεν το άκουσες; Τον ρωτάω. Πατέρα, απαντάει ο Χρήστος, η κυβέρνηση προσλαμβάνει νοσηλευτές και μάλιστα λιγότερους από αυτούς που χρειαζόντουσαν με βάση τις ανάγκες του συστήματος υγείας πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού! Όσο για γιατρούς δεν άκουσα να προσλαμβάνει και πολλούς, ενώ οι ανάγκες ήταν ήδη ελλιπέστατες πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού! Άσε που κάμποσοι γιατροί και νοσηλευτές έχουν προσβληθεί και έχουν τεθεί εκτός υπηρεσίας, γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη υλική υποδομή για να προστατευθούν. Και έχουν το θράσος και μιλάνε περί κοινωνικής ευαισθησίας και αναισθησίας. Εδώ σου απαγορεύουν να περπατήσεις, εκτός αν έχεις σκύλο! Μιλάμε για παράνοια!
Ο Καποδίστριας όμως το 1828 επέβαλε κι αυτός υποχρεωτικό εγκλεισμό στα σπίτια και έκλεισε τις εκκλησίες λόγω της πανώλης. Του λέει η μάνα του. Ναι βρε μάνα, αλλά δεν λένε ότι το 1801 που είχε ξανακάνει την εμφάνισή της η πανώλη στο Ναύπλιο πέθαναν οι 6.000 από τους 8.000 κατοίκους του Ναυπλίου! Τι συγκρίνουμε;
Να σου πω ρε Χρήστο, με τους μετανάστες δεν λένε τίποτα, του λέω. Και συνεχίζω. Κανείς δεν αναρωτιέται αν έχουν ληφθεί προληπτικά μέτρα προστασίας στα hot spot που μένουν χιλιάδες και κυκλοφορούν κάθε μέρα στις πόλεις. Τώρα διάβασα ότι θα μεταφέρουν και κόσμο σε 20-25 πόλεις της Ελλάδας από τα νησιά. Και στην Αθήνα πόσοι μένουν σε κάθε σπίτι; Πέντε, δέκα; Είναι καταγεγραμμένοι; Ξέρουμε αν έχει νοσήσει κανείς από αυτούς; Θα υπογράφουν δήλωση όταν θα βγαίνουν έξω ή θα στέλνουν sms; Αν σε λίγο πεινάσουν, αφού δεν δουλεύει και δεν κινείται τίποτα, τι θα κάνουν; Θα περιμένουν να ψοφήσουν της πείνας; Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα αν τραβήξει πολύ αυτή η ιστορία.
Έχεις δίκιο πατέρα. Άσε που με τα μέτρα που έχουν παρθεί και την τρομοκρατία που έχουν μεταφέρει τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, οι οικονομίες διαλύονται. Οι αξίες πέφτουν στα τάρτατα. Οι μικροί θα λιώσουν. Οι μεγάλοι πάλι θα κερδίσουν. Αν τραβήξει όπως λες αυτή η ιστορία μπορεί οι τράπεζες να έχουν πάλι προβλήματα. Και διερωτώμαι. Ποιοι ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ποια η σχέση τους με τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες; Υπάρχει ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση; Και οι πολιτικές ηγεσίες κατά πόσο είναι ανεξάρτητες; Αν βρεθεί εμβόλιο, θα το επιβάλουν υποχρεωτικά σε όλο τον πληθυσμό της γης ως υποχρεωτικό; Μήπως θα επιβάλουν και άλλα εμβόλια; Μήπως τελικά είναι πολύ το χρήμα, Άρη;
Ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα ρε Χρήστο. Μήπως, εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε να ελέγχουν τις κινήσεις μας στο όνομα μιας επίπλαστης προληπτικής ασφάλειας; Μήπως ανταλλάξαμε την ελευθερία με την απολυταρχία και αυτό το λέμε υπευθυνότητα; Άμα βγεις έξω να περπατήσεις αγκαζέ με την γυναίκα σου, με την οποία κοιμάσαι αγκαλιά το βράδυ, είσαι ανεύθυνος. Αν αυτό δεν είναι τρέλα, τότε τι είναι; Και με το να μας κρατάνε μέσα, η κυριότερη επιλογή είναι η τηλεόραση και το ίντερνετ που αναπαράγουν το φόβο. Άσε που οι ηλικιωμένοι θα σαλτάρουν αν μείνουν για κανένα μήνα ακόμα εσώκλειστοι με την τηλεόραση να τους βομβαρδίζει. Θα πάθουν κατάθλιψη.
Α, πετάγετε η γυναίκα μου. Να πας στη γιαγιά και τον παππού σου μερικά τρόφιμα. Μην μπεις μέσα όμως. Χτύπα το κουδούνι, άστα στην είσοδο και φύγε. Θα τηλεφωνήσω πρώτα να τους πω ότι θα πας να το ξέρουν. Γιατί, ρωτάει ο Χρήστος. Γιατί ο παππούς σου τα έχει παίξει. Φοβάται μην κολλήσει και πεθάνει. Έχει φύγει από την κρεβατοκάμαρα και κοιμάται στο μικρό δωμάτιο. Δεν αφήνει την γιαγιά σου να τον πλησιάσει. Βλέπει συνέχεια τηλεόραση και είναι με κατεβασμένα μούτρα.
Μα είναι να μην επηρεαστεί, πετάγομαι εγώ και συνεχίζω. Αφού όταν άκουσα έναν της κυβέρνησης να λέει να κρατάμε αποστάσεις και μεταξύ μας στο σπίτι, σκέφτηκα να κοιμάμαι στον καναπέ. Αλλά μετά θυμήθηκα πως είπανε πως ο ιός κολλάει και με τα σταγονίδια της ομιλίας. Άρα σκέφτηκα, μήπως θα πρέπει να το βουλώσουμε ή να κυκλοφορούμε και μέσα στο σπίτι με μάσκες και γάντια; Και εκνευρίστηκα! Σκέφτηκα τραβάει πολύ το πράγμα…
Άσε, πατέρα, που η κοινωνική αποστασιοποίηση που έχει επιβληθεί νομίζω ότι δεν θα αντιστραφεί εύκολα μετά την άρση των έκτακτων μέτρων και το πιθανολογούμενο τέλος της επιδημίας. Και η «υποχρεωτική» διάδοση της τηλεργασίας θα συμβάλλει περαιτέρω στην αποδόμηση των κοινωνικών σχέσεων. Δεν θα μιλάμε όπως μιλούσαμε, δεν συναναστρεφόμαστε όπως πριν.
Ξέρεις τι θυμήθηκα; Του λέω. Διάβασα ένα άρθρο ενός Ιταλού συγγραφέα. Αλλά δεν του έδωσα σημασία εκείνη τη στιγμή. Ξέρεις τι έλεγε; Ότι η έννοια του πλησίον καταργήθηκε. Ένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, ακόμα κι ένας αγαπημένος, δεν πρέπει να πλησιαστεί ή να αγγιχθεί και μάλιστα προκρίνεται να τεθεί, ανάμεσα σε εμάς και σε εκείνον, μια απόσταση, που σύμφωνα με ορισμένους είναι ένα μέτρο, αλλά σύμφωνα με τις τελευταίες υποδείξεις των λεγόμενων εμπειρογνωμόνων θα πρέπει να είναι 4,5 μέτρα! Και τώρα που το λέω μου κάνουν εντύπωση τα πενήντα εκατοστά! Όχι τέσσερα μέτρα. Τεσσεράμισι!
Ναι, πατέρα. Μιλάμε για φρίκη. Κάποιοι κάνουν κουμάντο στην καθημερινότητά μας, αν θα βγούμε βόλτα, αν θα χαιρετηθούμε, αν θα μιλήσουμε μεταξύ μας. Θα μου πεις, μα σε όλες τις χώρες λαμβάνουν τα ίδια έκτακτα μέτρα. Και απαντώ ρωτώντας, στις άλλες χώρες οι πολιτικές ηγεσίες είναι καλύτερες; Όλες δεν υπηρετούν το δόγμα της παγκοσμιοποίησης, του διεθνισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της κοινωνίας αχταρμά; Εδώ βγήκε ο Μάϊκ Ράϊαν του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και είπε ότι οι χώρες δεν μπορούν να απομονώσουν τις κοινωνίες τους, αλλά πρέπει να εντοπίσουν όσους νοσούν και να τους απομονώσουν και το πέρασαν στα ψιλά. Αυτά που λέει όχι μόνο ο Ιωαννίδης, αλλά και άλλοι επιστήμονες από διάφορες χώρες. Για παράδειγμα ένας ειδικός στη μικροβιολογία, Σουχαρίτ Παχτί νομίζω, είπε ότι, φοβόμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις του ιού θα φέρουν 30 θανάτους την ημέρα για τις επόμενες 100 μέρες, αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι 30,40 ή 100 ασθενείς mε άλλους κορωνοϊούς πεθαίνουν ήδη καθημερινά! Και ότι τα μέτρα είναι παράξενα και επικίνδυνα! Ένας Ισραηλινός φυσικός, Γιοράμ Λας αν θυμάμαι καλά, είπε ότι στις ΗΠΑ πεθαίνουν κάθε χρόνο 40.000 από γρίπη! Και ένας Γερμανός επιδημιολόγος, Χέντρικ κάτι κάπως δεν θυμάμαι, είπε ότι ο ιός αυτός είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον SARS-1! Και υπάρχουν και άλλοι που εκφράζουν σιγά σιγά επιφυλάξεις.
Ξέρεις τι φοβάμαι Χρήστο, του λέω. Μήπως τελικά καθιερωθεί η εφαρμογή τέτοιων ολοκληρωτικών μέτρων κάθε φορά που το σύστημα εξουσίας χαρακτηρίζει μία αρρώστια ως πανδημία ή ένα περιστατικό ως επικίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια. Μήπως καταντήσουμε μία ελεγχόμενη κοινωνία δούλων για να αποφεύγουμε δήθεν έκτακτες καταστάσεις.
Συμφωνώ πατέρα. Και κάτσε να σου πω τι έγραψε και ο Γιουβάλ Νόα Χαράρι, ο Ισραηλινός καθηγητής Ιστορίας, συνεχίζει. «Ας σκεφτούμε υποθετικά ότι μια κυβέρνηση απαιτεί να φορά κάθε πολίτης βιομετρικό βραχιόλι που παρακολουθεί τη θερμοκρασία του σώματος και τους καρδιακούς παλμούς 24 ώρες το 24ωρο. Τα δεδομένα που θα προκύπτουν θα αποθηκεύονται και θα αναλύονται από κυβερνητικούς αλγορίθμους. Οι αλγόριθμοι θα γνωρίζουν ότι είστε άρρωστοι, πριν ακόμα το αντιληφθείτε εσείς οι ίδιοι και θα ξέρουν επίσης πού πήγατε και ποιον συναντήσατε.» Αυτό ενώ αρχικά φαντάζει θετικό γιατί θα προλαμβάνει την μετάδοση ενός νέου επικίνδυνου ιού, πρόσεξε πού μπορεί να οδηγήσει όπως λέει ο Χαράρι. «Εάν οι εταιρίες και οι κυβερνήσεις αρχίσουν να συλλέγουν κατά μαζικό τρόπο βιομετρικά δεδομένα, μπορούν να φθάσουν στο σημείο να μας γνωρίζουν πολύ καλύτερα από ό, τι γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τότε όχι μόνον θα μπορούν να προβλέψουν τα αισθήματά μας, αλλά και να τα χειραγωγήσουν και να μας πουλήσουν από προϊόντα μέχρι πολιτικούς. … Φανταστείτε στη Βόρεια Κορέα το 2030 να είναι υποχρεωμένοι όλοι οι πολίτες να φορούν βιομετρικό βραχιόλι 24 ώρες το 24ωρο. Όταν ακούν μια ομιλία του «Μεγάλου Ηγέτη» και το βραχιόλι συλλαμβάνει ενδείξεις θυμού, τότε θα είναι τελειωμένοι…».
Τι λες τώρα, του απαντάω, με ανοιχτό το στόμα. Ναι, και ακούσατε τι δήλωσε ο «ΓΑΠ», πετάγεται η γυναίκα μου. Ότι η πανδημία του κορωνοϊού ανέδειξε την ανάγκη μίας παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης! Μα, πώς εννοεί δημοκρατική μία παγκόσμια διακυβέρνηση;
Πατέρα και μάνα, μας λέει ο Χρήστος, δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, ανεύθυνος ή φανατικός. Σας ρωτώ, λοιπόν. Εσείς θα φορούσατε το βραχιολάκι; Σιωπή και περίσκέψη για λίγα δευτερόλεπτα! Και συνεχίζει. Οικιοθελώς «ελεύθεροι» εκφοβισμένοι και προσεχώς μπατιριμένοι! Πάω μια βόλτα το σκύλο να ξελαμπικάρω. Α, που είναι οι δηλώσεις να πάρω μία μαζί μου; Άστο, θα στείλω sms…
Λευκάδα, 27 Μαρτίου 2020
Στο μεταξύ, η γυναίκα μου είχε βγάλει τον σκύλο βόλτα. Βέβαια είχε υπογράψει την δήλωση πρώτα. Κάποια στιγμή θυμήθηκα ότι δεν είχα να δώσω στο σκύλο το χάπι για την προστασία από τα εξωπαράσιτα. Πήρα το αυτοκίνητο και μία δήλωση και πήγα στο Pet Shop. Περίμενα λίγο απ΄ έξω γιατί υπήρχε άλλος πελάτης μέσα. Μπαίνοντας, άκουσα ένα φτέρνισμα πίσω μου, από τον πελάτη που έφευγε. Πήρα γρήγορα και προσεκτικά το χάπι και έφυγα.
Όταν γύρισα, ο σκύλος δεν ήταν σπίτι. Τον είχε πάρει ο γιος μου για βόλτα. Είχε ωραία μέρα. Μόλις τον γύρισε, μετά από καμιά ώρα, του έδωσα το χάπι. Ο Χρήστος μου είπε ότι, όπως ήρθανε τα πράγματα ευτυχώς που έχουμε τον σκύλο και μπορούμε να απολαύσουμε τέτοιες ηλιόλουστες μέρες. Είχε δίκιο. Το μεσημέρι, θα τον βγάλω κι εγώ μία βόλτα. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσω τη δήλωση.
Άραξα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Επέλεξα να δω μία τηλεοπτική εκπομπή με ένα πάνελ έξι ατόμων και θυμήθηκα τον Παπαχελά που έχει κορονωϊό. Πώς να τον κόλλησε άραγε; Άναψα ένα τσιγάρο. Αν και είπαν ότι ο ιός χτυπάει στα πνευμόνια, δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Σαράντα χρόνια καπνίζω δύο πακέτα την ημέρα, δεν είναι εύκολο να το κόψεις.
Ξαφνικά πετάγομαι από την καρέκλα γιατί θυμήθηκα ότι δεν έχει βενζίνη το αυτοκίνητο. Πιάνω τα κλειδιά, τραβάω και μία δήλωση και γραμμή για το βενζινάδικο. Φουλάρω βενζίνη, πληρώνω με κάρτα. Ο υπάλληλος στο ταμείο φορούσε γάντια μιας χρήσης. Μου έκανε εντύπωση. Μετά από εμένα πέρασε άλλος πελάτης να πληρώσει. Ο υπάλληλος τον εξυπηρέτησε άμεσα. Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο έφαγα φλας. Δεν άλλαξε γάντια ο υπάλληλος στον επόμενο πελάτη. Φαίνεται πως μέσα στη φούρια της δουλειάς το ξέχασε.
Έφτασα σπίτι. Θα μείνω μέσα, είπα. Ανοίγω πάλι την τηλεόραση. Δείχνουν το υπουργικό συμβούλιο, από το οποίο λείπει ένας, γιατί η γυναίκα του βρέθηκε θετική στον κορωνοϊό. Από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ διακρίνω πως είναι καμιά τριανταριά οι υπουργοί. Μα καλά δεν φοβούνται; Ας κάνουν μέσω skype το συμβούλιο. Άσε που άκουσα πως οι βουλευτές κινούνται ελεύθερα. Δεν μπορούν να κάνουν τα τηλέφωνα τους από το σπίτι ή να «δουλέψουν» μέσω υπολογιστή;
Τέλος πάντων. Όπως και να έχει, πρέπει να προσέχουμε. Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου έχουν πάρει σωστά μέτρα. Εκεί που νόμιζα ότι έπιναν το αίμα των λαών και ότι εξυπηρετούσαν τις πολυεθνικές, τελικά αποδεικνύεται πως νοιάζονται να προστατεύσουν τον κόσμο. Προσωπικά αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια που βρίσκονται κοντά μου δύο νοσοκομεία. Δεν πάνε να λένε ότι έχουν ελλείψεις, δεν το κουνάω ρούπι από την Αθήνα. Στο χωριό θα πάω ένα μήνα αφού λήξει αυτή η ιστορία.
Ας κάνει υποχρεωτική και την κινέζικη εφαρμογή στο κινητό που ελέγχει τη θέση μας. Ας βγάλει drone στον αέρα να καταγράφουν τις κινήσεις μας. Αλλιώς θα καταντήσουμε σαν την Ιταλία. Καμιά τριάντα στρατιωτικά φορτηγά στη σειρά που μεταφέρουν νεκρούς έδειξε η τηλεόραση. Βάλε κάθε φορτηγό να μετέφερε καμιά πενηνταριά άτυχους, άρα τριάντα επί σαράντα μας κάνουν 1500. Μιλάμε για τα θύματα δύο ημερών. Νύχτα μέρα θα οδηγούσανε για να τους μαζέψουνε από όλη την Ιταλία. Μα πώς πρόλαβαν; Και πού τους πάνε; Λες για κάψιμο σε κανένα φούρνο; Πω, πω τι μπορεί να πάθει το κορμάκι μου!
Ωχ, δεν έχω μετρητά. Θα πάω στο ΑΤΜ να σηκώσω. Καλό είναι να έχω κάποια μετρητά επάνω μου. Δεν ξέρεις τι γίνεται. Τραβάω άλλη μία δήλωση, φτάνω στο ΑΤΜ, αλλά δεν δουλεύει. Τι να κάνω, αναρωτήθηκα. Το πιο κοντινό είναι μισή ώρα περπάτημα. Δεν πειράζει, θα μπω στη τράπεζα να σηκώσω από το ταμείο. Μπήκα. Ελάχιστος ο κόσμος. Πάτησα το κουμπί να πάρω νούμερο. Ήταν βρώμικο, δεν το είχαν καθαρίσει. Ευτυχώς είχα μαντιλάκια dettol αντιβακτηριδιακά. Δεν ξέρω αν σκοτώνουν τους ιούς, αλλά τα βακτήρια γράφει ότι τα σκοτώνουν. Μετά από λίγο πήγα στο ταμείο, πήρα αναγκαστικά 450 ευρώ και έφυγα. Τα έβαλα σε μία σακούλα για να τα καθαρίσω με οινόπνευμα στο σπίτι. Φεύγοντας όμως, άκουσα ένα φτέρνισμα. Γύρισα και είδα τον επόμενο πελάτη στο ταμείο που ήμουν πριν λίγο. Λες να είχε φτερνιστεί και ο προηγούμενος, αναρωτήθηκα. Έβγαλα άλλο ένα μαντήλι dettol και σκούπισα τα μανίκια μου που είχαν ασυναίσθητα ακουμπήσει στο πάσο του ταμείου.
Μπαίνοντας σπίτι, η γυναίκα μου με ενημέρωσε ότι η Βάσια που μένει στον έκτο όροφο είναι άρρωστη. Θυμήθηκα ότι την είχα συναντήσει χτες στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε ανοίξει την πόρτα της εισόδου με το χέρι της και μου μίλησε. Σήμερα έσπρωξα κι εγώ την πόρτα της εισόδου. Πάντως καλά αισθάνομαι. Πήρα όμως μαντιλάκια dettol και κατέβηκα στην είσοδο της πολυκατοικίας και καθάρισα την πόρτα. Κόλλησα κι ένα χαρτί στο οποίο έγραψα «παρακαλούμε να απολυμαίνετε τα χέρια σας πριν ακουμπήσετε την πόρτα». Ελπίζω να υπάρχει λίγο ίχνος υπευθυνότητας.
Κάθισα πάλι στην τηλεόραση. Ένας υπουργός καλεί τα σούπερ μάρκετ να προσλάβουν κόσμο, γιατί η κυβέρνηση τα υποχρέωσε να μένουν ανοιχτά περισσότερες ώρες. Υπάρχουν άνεργοι νέοι που ψάχνουν για δουλειά, λέει και έχει δίκιο. Φωνάζω τον γιο μου και του λέω να πάει να ρωτήσει στο σούπερ μάρκετ της περιοχής αν έχει καμιά θέση. Η καφετέρια που δούλευε μέχρι πριν λίγες μέρες έκλεισε.
Μου λέει, τρελός είσαι πατέρα. Εκεί μπαίνουν βγαίνουν εκατοντάδες. Να κολλήσω τίποτα και μετά να κολλήσω κι εσάς; Ειδικά εσένα που καπνίζεις; Ας τον να λέει τον υπουργό. Γιατί δεν στέλνει τον γιο του να δουλέψει στο σούπερ μάρκετ; Πετάγετε όμως η μάνα του με έντονο ύφος και τον ρωτάει, πώς θα βγάλουμε τον άλλο μήνα και ότι εκείνη είναι άνεργη εδώ και 6 μήνες. Ότι ο εγώ, ο πατέρας του, πάω πλέον μέρα παρά μέρα στη δουλειά για λόγους ασφαλείας και αναρωτιέται με τα 800 ευρώ που παίρνω τι θα πρωτοπληρώσουμε; Ο γιος μας της απαντάει ότι για 400 ευρώ τον μήνα δεν το διακινδυνεύει. Και συνεχίζει λέγοντας ότι, δεν έχουν πει αν κάποιο κρούσμα είχε πάει σε σούπερ μάρκετ ή αν κάποιο μέλος της οικογένειάς του είχε πάει, γιατί θα γίνει χαμός. Εκτός αν έχουν ανοσία οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ ή τελικά δεν είναι τόσο μεταδοτικός ο ιός…
Η μάνα του τον ειρωνεύεται λέγοντάς του, να πάει να κάνει καμιά προσευχή στην εκκλησία, μπας και δούμε κανένα φως. Εκείνος της απαντάει εκνευρισμένος ότι, θα πάει όπου θέλει και όποτε θέλει. Η μάνα του τον ξαναειρωνεύεται και του λέει, καλά αφού είσαι gay γιατί πας; Εκείνος ανταπαντάει ότι, ο πνευματικός του τον δέχεται έτσι όπως είναι κι ότι τον ηρεμούσε όταν πήγαινε στις ακολουθίες και τις Κυριακές στις λειτουργίες, ενώ, όταν είχε πρωτοαναφέρει σε εμάς ότι είναι gay, εκείνη, η μάνα του, ήθελε να τον διώξει από το σπίτι.
Και στη συνέχεια τη ρωτάει. Καλά βρε μάνα, εσύ γιατί πας το Μεγάλο Σάββατο στην εκκλησία; Πας για το καλό; Δύο λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη και μόλις το ακούσεις φεύγεις καρφί για φαγητό; Μα είναι το έθιμο, η παράδοση, ανταπαντάει η μάνα του. Είναι όμως ζήτημα εθίμου ή είναι ζήτημα πίστης, μάνα, την ξαναρωτάει ο Χρήστος.
Και μιας και είχαμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου, ξέρετε τι είχε πει ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα προς τους μαθητές του γυμνασίου; Τους είπε «όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος»! Και σε ρωτώ καλή μου μάνα. Μπορείς να φανταστείς τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, το Αθανάσιο Διάκο να μεταλαμβάνουν με κουταλάκι μιας χρήσεως;
Ναι, κατάλαβα τι εννοείς. Αλλά μας είπες και για αυτόν τον Ιωαννίδη τον καθηγητή που έγραψε αυτό το άρθρο ότι η όλη φάση είναι φιάσκο, του λέει η μάνα του. Αλλά κανένα από τα κανάλια δεν το είπε.
Άκου να δεις μάνα, της λέει ο Χρήστος. Το Stanford είναι το δεύτερο κορυφαίο πανεπιστήμιο στον κόσμο μετά το ΜΙΤ. Ο Ιωαννίδης το 2005 δημοσίευσε μία εργασία «Γιατί τα ευρήματα των περισσότερων δημοσιευμένων ερευνών είναι αναληθή». Ουσιαστικά κάρφωσε το επιστημονικό κατεστημένο που εξυπηρετεί τις μεγάλες εταιρείες. Το 2014 ίδρυσε στο Stanford το μοναδικό στον κόσμο εργαστήριο το οποίο ασχολείται με την διαπίστωση κενών και παραλήψεων που δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά. Δηλαδή βρίσκεται απέναντι στις πολυεθνικές φαρμακευτικές. Άσε που τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν τον προβάλουν γιατί με άρθρα του είχε κατακεραυνώσει τόσο τον Μητσοτάκη όσο και τους προοδευτικούς αριστερούς τύπου Συριζα, δηλαδή την κυρίαρχη πολιτική τάξη της Ελλάδας. Απορώ πώς δεν τον ταμπέλωσαν ως μηδενιστή ή ως ακραίο. Τώρα βέβαια, ο Μητσοτάκης, ο Μακρόν, η Μέρκελ έγιναν οι σωτήρες μας και λαμβάνουν υπεύθυνα μέτρα. Κρατήστε και μία πισινή σε όσα πλασάρουν τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, όπως τα λέγατε μέχρι πριν λίγο καιρό.
Σιγά, βλακείες θα λέει, του απαντάει η μάνα του. Μάνα, της απαντάει ο Χρήστος, για σένα το άρθρο ενός επιστήμονα είναι βλακείες, αλλά όσα γράφει ο Μπράουν θεωρείς ότι είναι αλήθεια. Και με βάση τις εκτιμήσεις σου όλα αυτά τα χρόνια θα μας έσωναν κάθε φορά η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ!
Ναι, κάνε μας μάθημα τώρα, είσαι πολύ μικρός, του λέω εγώ. Είμαι 30 χρονών απαντάει ο Χρήστος, δεν είμαι παιδάκι. Δεν ψήφισα ποτέ μου αυτά τα κόμματα που κατέστρεψαν, πρόδωσαν και είναι έτοιμα να προδώσουν ξανά την Ελλάδα. Η ζωή χιλιάδων νέων έγινε αχταρμάς, έφυγαν στο εξωτερικό, άφησαν οικογένειες πίσω τους.
Και τι να έκανε η κυβέρνηση ρε φωστήρα; Τον ρωτάει η μάνα του. Θα σου απαντήσω ρωτώντας πρώτα τι έκανε τόσους μήνες που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση. Αλλά και τι έκανε εδώ και τρεις μήνες που είχε ξεσπάσει ο ιός στην Κίνα. Να σας πω. Καμία προετοιμασία. Και δεν ντρέπονται. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτοί, φταίνε και οι προηγούμενοι. Γιατί τα νοσοκομεία είναι διαλυμένα με ευθύνη των κομμάτων που ψηφίσατε και που τώρα μας πουλάνε υπευθυνότητα. Ούτε γιατροί υπάρχουν, ούτε νοσοκόμοι, ούτε κρεβάτια, ούτε γάζες. Ούτε πόσοι είναι οι ασθενείς δεν είναι σίγουροι. Είναι λένε διαπιστωμένα 900 κρούσματα, αλλά υπολογίζουν το συνολικό αριθμό σε 10.000! Δεν ξέρουν ποιοι είναι οι άλλοι 9.000 ασθενείς, που βρίσκονται, απλά εικάζουν τον αριθμό και πουλάνε σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Θα τρελαθούμε τελείως!
Καλά, δεν βλέπεις τι γίνεται στην Ιταλία; Xαμός! Δεν προλαβαίνουν τους νεκρούς! Ξεπέρασαν τους 8.500 και τα καταγεγραμμένα κρούσματα τους 85.000, του λέει η μάνα του. Να αλλά κι εκεί εικάζουν ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι 600.000, της απαντάει ο Χρήστος. Δηλαδή αν το δεχθούμε, μιλάμε για το 1% του ιταλικού πληθυσμού! Και με βάση αυτό το μέγεθος το ποσοστό θνησιμότητας είναι στο 1,5% των ασθενών! Και δεν λένε πόσοι από αυτούς που πέθαναν είχαν και κάποια άλλη ασθένεια και σε τι κατάσταση ήταν η υγεία τους πριν τον κορωνοϊό. Δηλαδή αν πέθαναν μόνο εξαιτίας του κορωνοϊού ή και από τον κορωνοϊό γιατί είχαν και κάποια άλλη πάθηση. Ούτε λένε πόσοι πέθαναν φέτος, πέρυσι, πρόπερσι από γρίπη και πόσα ήταν συνολικά τα κρούσματα γρίπης. Ξέρετε τι δεν μου αρέσει; Που μας βομβαρδίζουν με απομονωμένα νούμερα χωρίς να δίνουν ένα μέτρο σύγκρισης με αντίστοιχες περιπτώσεις, τη στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία. Αυτά που είπε και ο Ιωαννίδης δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι ο ιός βρίσκεται σε έξαρση και έχει μεταδοτικότητα γιατί είναι ένας νέος ιός. Αλλά και ότι σε μερικούς δεν έχει εκδηλωθεί ο ιός και σε άλλους η ασθένεια έχει εκδηλωθεί με ήπιο τρόπο και την περνάνε για απλή γρίπη.
Σιγά ρε Χρήστο, πόσοι να πέθαναν από γρίπη; Τον ρωτάω εγώ. Σε πληροφορώ ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας πέρυσι πέθαναν 60.000 άνθρωποι από εποχική γρίπη, απαντάει ο εκείνος. Και η γρίπη κρατάει 5 μήνες, από Δεκέμβρη έως Απρίλη. Άσε που στην Ιταλία τον Ιανουάριο του 2018 μέσα σε μία εβδομάδα, πήγαν στον γιατρό 7 εκατ. άνθρωποι προσβεβλημένοι από γρίπη! Δηλαδή το 11% του ιταλικού πληθυσμού! Και κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι το 10% με 30% του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών περνάει μία μορφή γρίπης.
Ναι, αλλά δεν ακούς που έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 25.000 άνθρωποι από τον κορωνοϊό και κάθε μέρα πεθαίνουν 2000 άνθρωποι στον κόσμο; Τον ρωτάει η μάνα του. Δεν λέω ότι είναι ψέματα, απαντάει ο Χρήστος. Με το ρυθμό που πάει το πράμα μέχρι τέλος Απριλίου θα έχουμε φτάσει τους 70 με 100 χιλιάδες. Άρα ούτε το διπλάσιο από αυτούς της γρίπης. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν δικαιολογείται να χαρακτηρίζεται πανδημία; Αν του χρόνου υπάρξει μία έξαρση της γρίπης και πεθάνουν 100.000 άνθρωποι, θα κλείσουμε πάλι τα πάντα;
Καλά ρε Χρήστο και πόσοι πέθαναν στην Ελλάδα από γρίπη δηλαδή; Τον ρωτάω εγώ. Το 2019 πέθαναν περίπου 150 άνθρωποι από γρίπη και νοσηλεύτηκαν 380 σε ΜΕΘ σε διάστημα πέντε μηνών, μου απαντάει. Και συνεχίζει. Με δεδομένο όμως ότι δεν γίνεται πλήρης εργαστηριακός έλεγχος, υπολογίζεται από τον ΕΟΔΥ ότι οι θάνατοι από γρίπη έφτασαν περίπου τους 1.000 με 1.100! Ενώ στην Ιταλία αν κάνουμε την πληθυσμιακή αναγωγή περίπου τους 6.000-8.000! Δεν τα λέω εγώ, ο ΕΟΔΥ τα λέει. Και από πνευμονία πεθαίνουν 1.000 άνθρωποι κάθε χρόνο στην Ελλάδα και 7.000-8.000 στην Ιταλία. Από ιλαρά το 2018 έχασαν τη ζωή τους 135.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Και το κορυφαίο; Ξέρετε πόσοι έχασαν τη ζωή τους το 2009 από τον Η1Ν1; Εκτιμάται παγκοσμίως από 150.000 έως 570.000! Στην Αμερική που είναι πιο οργανωμένοι τους υπολόγισαν σε 12.400! Τώρα έχουμε μέχρι στιγμής παγκοσμίως 25.000 νεκρούς, στην Ελλάδα 30, στην δε Αμερική 1.400 νεκρούς και έχουμε κλείσει όλο τον κόσμο στα σπίτια!
Βγήκε κι ένας άλλος γιατρός, συνεχίζει ο Χρήστος. Ένας καρδιολόγος που είπε τα ίδια πράγματα με τον Ιωαννίδη και του κατέβασαν την ανάρτηση από το facebook. Δηλαδή απαγορεύεται η άλλη άποψη; Και δεν είπε να μην προφυλασσόμαστε, ίσα ίσα αυτό είπε. Δεν είπε ότι ο ιός δεν έχει μεταδοτικότητα. Ίσα ίσα αυτό είπε. Αλλά τόνισε το δυσανάλογο των μέτρων σε σχέση με τα κρούσματα. Και αναφέρθηκε και στα εμβόλια. Κατά πόσο είναι σωστό να γίνουν υποχρεωτικά για όλο τον πληθυσμό. Και στο καπάκι ο Ιατρικός Σύλλογος έβγαλε ανακοίνωση ότι θα τον τρέξει πειθαρχικά και νομικά…
Καλά ρε Χρήστο, του απαντάω, αλλά στα νοσοκομεία γίνεται χαμός, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Μα πώς να υπάρχουν κρεβάτια, ανταπαντάει, αφού με τις υπάρχουσες ασθένειες πριν τον κορωνοϊό, το παγκόσμιο σύστημα περίθαλψης λειτουργούσε κοντά στο όριο. Στην Ελλάδα δε πολύ πέρα του ορίου. Άρα ήταν απόλυτα φυσιολογικό μόλις εμφανιζόταν μία έξαρση είτε σε κάποια ήδη υπάρχουσα ασθένεια είτε μία επιπρόσθετη ύπουλη ασθένεια, να κατέρρεε το σύστημα. Γιατί ειδικά μία νέα ασθένεια έχει στην αρχή επιθετική μορφή καθώς δεν υπάρχουν ανεπτυγμένα αντισώματα. Επιπλέον ο κορωνοϊός φαίνεται ότι χτυπάει στους πνεύμονες. Κάτι που σημαίνει ότι τόσο οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι που όλο και κάποια πάθηση έχουν, όσο και οι χρόνιοι καπνιστές βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Η δε Ιταλία έχει τον πιο γερασμένο πληθυσμό στην Ευρώπη. Και οι χρόνιοι καπνιστές είναι επίσης πολλοί σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Αν δείτε τα στοιχεία, η πλειοψηφία των νεκρών είναι κυρίως άνω των 80 ετών και έπειτα άνω των 60 ετών που πιθανότατα πολλοί από αυτούς να ήταν χρόνιοι καπνιστές.
Και εσείς μάνα και πατέρα, που μου το παίζεται υπεύθυνοι, μου προτείνετε να πιάσω δουλειά για τέσσερα κατοστάρικα στο σούπερ μάρκετ, ενώ ο πατέρας καπνίζει δύο πακέτα τη μέρα; Σας λέω ότι δεν πάω, γιατί αν κολλήσω κάτι θα κολλήσω κι εσάς και με λέτε ανεύθυνο. Δεν πάτε καλά!
Και λες ότι για αυτό στην Ιταλία υπάρχουν τόσοι πολύ νεκροί; Ρωτάει η μάνα του. Ναι, αλλά και γιατί το σύστημα υγείας δεν μπορεί να περιθάλψει όλους τους επιπλέον ασθενείς που προέκυψαν ξαφνικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, λέει εκείνος. Και επιλέγουν να φροντίσουν τους νεότερους, αφήνοντας τους γεροντότερους στο έλεος του Θεού. Για τα νούμερα των νεκρών λοιπόν φταίει η αρρώστια, αλλά φταίει και το κρατικό τους σύστημα υγείας. Γιατί όλες οι χώρες τις τελευταίες δεκαετίες εφάρμοσαν την νεοφιλελεύθερη-μονεταριστική πολιτική και ξεχαρβάλωσαν την κοινωνική πρόνοια και τη δημόσια περίθαλψη. Εδώ έβγαιναν κάποιοι νεοφιλελεύθεροι και υποστήριζαν με κομπασμό την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων νοσοκομείων!
Και τι μπορούσε να γίνει ρε Χρήστο, τον ρωτάει η μάνα του. Κοίτα μάνα, διάβασα ότι στην Ισλανδία έκαναν γρήγορα τυχαία δειγματοληψία στον πληθυσμό. Μελέτησαν άμεσα τα αποτελέσματα και με γρήγορες ενέργειες εντόπισαν σχεδόν όλα τα κρούσματα και τους απομόνωσαν. Μετά προσέγγισαν γρήγορα και όσους είχαν έρθει σε επαφή με αυτά τα κρούσματα και τους απομόνωσαν κι αυτούς. Δεν απομόνωσαν όλο τον πληθυσμό, ούτε διέλυσαν την οικονομία τους. Το ίδιο έκαναν και οι Νοτιοκορεάτες και οι Ταϊβανέζοι. Και χρειάζεται να κάνεις συνέχεια διαγνωστικούς ελέγχους στον πληθυσμό και να επεξεργάζεσαι τα στοιχεία για να βρίσκεις τα νέα κρούσματα και να τα απομονώνεις. Εδώ γιατί δεν το εφαρμόζουν, αλλά κλείνουν όλο τον κόσμο μέσα; Αλλά χρειάζεται να έχεις προνοήσει να αγοράσεις τα τεστ και να έχεις και προσωπικό για να γίνουν αυτά.
Η κυβέρνηση όμως προσλαμβάνει εκτάκτως κόσμο, δεν το άκουσες; Τον ρωτάω. Πατέρα, απαντάει ο Χρήστος, η κυβέρνηση προσλαμβάνει νοσηλευτές και μάλιστα λιγότερους από αυτούς που χρειαζόντουσαν με βάση τις ανάγκες του συστήματος υγείας πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού! Όσο για γιατρούς δεν άκουσα να προσλαμβάνει και πολλούς, ενώ οι ανάγκες ήταν ήδη ελλιπέστατες πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού! Άσε που κάμποσοι γιατροί και νοσηλευτές έχουν προσβληθεί και έχουν τεθεί εκτός υπηρεσίας, γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη υλική υποδομή για να προστατευθούν. Και έχουν το θράσος και μιλάνε περί κοινωνικής ευαισθησίας και αναισθησίας. Εδώ σου απαγορεύουν να περπατήσεις, εκτός αν έχεις σκύλο! Μιλάμε για παράνοια!
Ο Καποδίστριας όμως το 1828 επέβαλε κι αυτός υποχρεωτικό εγκλεισμό στα σπίτια και έκλεισε τις εκκλησίες λόγω της πανώλης. Του λέει η μάνα του. Ναι βρε μάνα, αλλά δεν λένε ότι το 1801 που είχε ξανακάνει την εμφάνισή της η πανώλη στο Ναύπλιο πέθαναν οι 6.000 από τους 8.000 κατοίκους του Ναυπλίου! Τι συγκρίνουμε;
Να σου πω ρε Χρήστο, με τους μετανάστες δεν λένε τίποτα, του λέω. Και συνεχίζω. Κανείς δεν αναρωτιέται αν έχουν ληφθεί προληπτικά μέτρα προστασίας στα hot spot που μένουν χιλιάδες και κυκλοφορούν κάθε μέρα στις πόλεις. Τώρα διάβασα ότι θα μεταφέρουν και κόσμο σε 20-25 πόλεις της Ελλάδας από τα νησιά. Και στην Αθήνα πόσοι μένουν σε κάθε σπίτι; Πέντε, δέκα; Είναι καταγεγραμμένοι; Ξέρουμε αν έχει νοσήσει κανείς από αυτούς; Θα υπογράφουν δήλωση όταν θα βγαίνουν έξω ή θα στέλνουν sms; Αν σε λίγο πεινάσουν, αφού δεν δουλεύει και δεν κινείται τίποτα, τι θα κάνουν; Θα περιμένουν να ψοφήσουν της πείνας; Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα αν τραβήξει πολύ αυτή η ιστορία.
Έχεις δίκιο πατέρα. Άσε που με τα μέτρα που έχουν παρθεί και την τρομοκρατία που έχουν μεταφέρει τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, οι οικονομίες διαλύονται. Οι αξίες πέφτουν στα τάρτατα. Οι μικροί θα λιώσουν. Οι μεγάλοι πάλι θα κερδίσουν. Αν τραβήξει όπως λες αυτή η ιστορία μπορεί οι τράπεζες να έχουν πάλι προβλήματα. Και διερωτώμαι. Ποιοι ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ποια η σχέση τους με τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες; Υπάρχει ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση; Και οι πολιτικές ηγεσίες κατά πόσο είναι ανεξάρτητες; Αν βρεθεί εμβόλιο, θα το επιβάλουν υποχρεωτικά σε όλο τον πληθυσμό της γης ως υποχρεωτικό; Μήπως θα επιβάλουν και άλλα εμβόλια; Μήπως τελικά είναι πολύ το χρήμα, Άρη;
Ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα ρε Χρήστο. Μήπως, εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε να ελέγχουν τις κινήσεις μας στο όνομα μιας επίπλαστης προληπτικής ασφάλειας; Μήπως ανταλλάξαμε την ελευθερία με την απολυταρχία και αυτό το λέμε υπευθυνότητα; Άμα βγεις έξω να περπατήσεις αγκαζέ με την γυναίκα σου, με την οποία κοιμάσαι αγκαλιά το βράδυ, είσαι ανεύθυνος. Αν αυτό δεν είναι τρέλα, τότε τι είναι; Και με το να μας κρατάνε μέσα, η κυριότερη επιλογή είναι η τηλεόραση και το ίντερνετ που αναπαράγουν το φόβο. Άσε που οι ηλικιωμένοι θα σαλτάρουν αν μείνουν για κανένα μήνα ακόμα εσώκλειστοι με την τηλεόραση να τους βομβαρδίζει. Θα πάθουν κατάθλιψη.
Α, πετάγετε η γυναίκα μου. Να πας στη γιαγιά και τον παππού σου μερικά τρόφιμα. Μην μπεις μέσα όμως. Χτύπα το κουδούνι, άστα στην είσοδο και φύγε. Θα τηλεφωνήσω πρώτα να τους πω ότι θα πας να το ξέρουν. Γιατί, ρωτάει ο Χρήστος. Γιατί ο παππούς σου τα έχει παίξει. Φοβάται μην κολλήσει και πεθάνει. Έχει φύγει από την κρεβατοκάμαρα και κοιμάται στο μικρό δωμάτιο. Δεν αφήνει την γιαγιά σου να τον πλησιάσει. Βλέπει συνέχεια τηλεόραση και είναι με κατεβασμένα μούτρα.
Μα είναι να μην επηρεαστεί, πετάγομαι εγώ και συνεχίζω. Αφού όταν άκουσα έναν της κυβέρνησης να λέει να κρατάμε αποστάσεις και μεταξύ μας στο σπίτι, σκέφτηκα να κοιμάμαι στον καναπέ. Αλλά μετά θυμήθηκα πως είπανε πως ο ιός κολλάει και με τα σταγονίδια της ομιλίας. Άρα σκέφτηκα, μήπως θα πρέπει να το βουλώσουμε ή να κυκλοφορούμε και μέσα στο σπίτι με μάσκες και γάντια; Και εκνευρίστηκα! Σκέφτηκα τραβάει πολύ το πράγμα…
Άσε, πατέρα, που η κοινωνική αποστασιοποίηση που έχει επιβληθεί νομίζω ότι δεν θα αντιστραφεί εύκολα μετά την άρση των έκτακτων μέτρων και το πιθανολογούμενο τέλος της επιδημίας. Και η «υποχρεωτική» διάδοση της τηλεργασίας θα συμβάλλει περαιτέρω στην αποδόμηση των κοινωνικών σχέσεων. Δεν θα μιλάμε όπως μιλούσαμε, δεν συναναστρεφόμαστε όπως πριν.
Ξέρεις τι θυμήθηκα; Του λέω. Διάβασα ένα άρθρο ενός Ιταλού συγγραφέα. Αλλά δεν του έδωσα σημασία εκείνη τη στιγμή. Ξέρεις τι έλεγε; Ότι η έννοια του πλησίον καταργήθηκε. Ένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, ακόμα κι ένας αγαπημένος, δεν πρέπει να πλησιαστεί ή να αγγιχθεί και μάλιστα προκρίνεται να τεθεί, ανάμεσα σε εμάς και σε εκείνον, μια απόσταση, που σύμφωνα με ορισμένους είναι ένα μέτρο, αλλά σύμφωνα με τις τελευταίες υποδείξεις των λεγόμενων εμπειρογνωμόνων θα πρέπει να είναι 4,5 μέτρα! Και τώρα που το λέω μου κάνουν εντύπωση τα πενήντα εκατοστά! Όχι τέσσερα μέτρα. Τεσσεράμισι!
Ναι, πατέρα. Μιλάμε για φρίκη. Κάποιοι κάνουν κουμάντο στην καθημερινότητά μας, αν θα βγούμε βόλτα, αν θα χαιρετηθούμε, αν θα μιλήσουμε μεταξύ μας. Θα μου πεις, μα σε όλες τις χώρες λαμβάνουν τα ίδια έκτακτα μέτρα. Και απαντώ ρωτώντας, στις άλλες χώρες οι πολιτικές ηγεσίες είναι καλύτερες; Όλες δεν υπηρετούν το δόγμα της παγκοσμιοποίησης, του διεθνισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της κοινωνίας αχταρμά; Εδώ βγήκε ο Μάϊκ Ράϊαν του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και είπε ότι οι χώρες δεν μπορούν να απομονώσουν τις κοινωνίες τους, αλλά πρέπει να εντοπίσουν όσους νοσούν και να τους απομονώσουν και το πέρασαν στα ψιλά. Αυτά που λέει όχι μόνο ο Ιωαννίδης, αλλά και άλλοι επιστήμονες από διάφορες χώρες. Για παράδειγμα ένας ειδικός στη μικροβιολογία, Σουχαρίτ Παχτί νομίζω, είπε ότι, φοβόμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις του ιού θα φέρουν 30 θανάτους την ημέρα για τις επόμενες 100 μέρες, αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι 30,40 ή 100 ασθενείς mε άλλους κορωνοϊούς πεθαίνουν ήδη καθημερινά! Και ότι τα μέτρα είναι παράξενα και επικίνδυνα! Ένας Ισραηλινός φυσικός, Γιοράμ Λας αν θυμάμαι καλά, είπε ότι στις ΗΠΑ πεθαίνουν κάθε χρόνο 40.000 από γρίπη! Και ένας Γερμανός επιδημιολόγος, Χέντρικ κάτι κάπως δεν θυμάμαι, είπε ότι ο ιός αυτός είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον SARS-1! Και υπάρχουν και άλλοι που εκφράζουν σιγά σιγά επιφυλάξεις.
Ξέρεις τι φοβάμαι Χρήστο, του λέω. Μήπως τελικά καθιερωθεί η εφαρμογή τέτοιων ολοκληρωτικών μέτρων κάθε φορά που το σύστημα εξουσίας χαρακτηρίζει μία αρρώστια ως πανδημία ή ένα περιστατικό ως επικίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια. Μήπως καταντήσουμε μία ελεγχόμενη κοινωνία δούλων για να αποφεύγουμε δήθεν έκτακτες καταστάσεις.
Συμφωνώ πατέρα. Και κάτσε να σου πω τι έγραψε και ο Γιουβάλ Νόα Χαράρι, ο Ισραηλινός καθηγητής Ιστορίας, συνεχίζει. «Ας σκεφτούμε υποθετικά ότι μια κυβέρνηση απαιτεί να φορά κάθε πολίτης βιομετρικό βραχιόλι που παρακολουθεί τη θερμοκρασία του σώματος και τους καρδιακούς παλμούς 24 ώρες το 24ωρο. Τα δεδομένα που θα προκύπτουν θα αποθηκεύονται και θα αναλύονται από κυβερνητικούς αλγορίθμους. Οι αλγόριθμοι θα γνωρίζουν ότι είστε άρρωστοι, πριν ακόμα το αντιληφθείτε εσείς οι ίδιοι και θα ξέρουν επίσης πού πήγατε και ποιον συναντήσατε.» Αυτό ενώ αρχικά φαντάζει θετικό γιατί θα προλαμβάνει την μετάδοση ενός νέου επικίνδυνου ιού, πρόσεξε πού μπορεί να οδηγήσει όπως λέει ο Χαράρι. «Εάν οι εταιρίες και οι κυβερνήσεις αρχίσουν να συλλέγουν κατά μαζικό τρόπο βιομετρικά δεδομένα, μπορούν να φθάσουν στο σημείο να μας γνωρίζουν πολύ καλύτερα από ό, τι γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τότε όχι μόνον θα μπορούν να προβλέψουν τα αισθήματά μας, αλλά και να τα χειραγωγήσουν και να μας πουλήσουν από προϊόντα μέχρι πολιτικούς. … Φανταστείτε στη Βόρεια Κορέα το 2030 να είναι υποχρεωμένοι όλοι οι πολίτες να φορούν βιομετρικό βραχιόλι 24 ώρες το 24ωρο. Όταν ακούν μια ομιλία του «Μεγάλου Ηγέτη» και το βραχιόλι συλλαμβάνει ενδείξεις θυμού, τότε θα είναι τελειωμένοι…».
Τι λες τώρα, του απαντάω, με ανοιχτό το στόμα. Ναι, και ακούσατε τι δήλωσε ο «ΓΑΠ», πετάγεται η γυναίκα μου. Ότι η πανδημία του κορωνοϊού ανέδειξε την ανάγκη μίας παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης! Μα, πώς εννοεί δημοκρατική μία παγκόσμια διακυβέρνηση;
Πατέρα και μάνα, μας λέει ο Χρήστος, δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, ανεύθυνος ή φανατικός. Σας ρωτώ, λοιπόν. Εσείς θα φορούσατε το βραχιολάκι; Σιωπή και περίσκέψη για λίγα δευτερόλεπτα! Και συνεχίζει. Οικιοθελώς «ελεύθεροι» εκφοβισμένοι και προσεχώς μπατιριμένοι! Πάω μια βόλτα το σκύλο να ξελαμπικάρω. Α, που είναι οι δηλώσεις να πάρω μία μαζί μου; Άστο, θα στείλω sms…
Λευκάδα, 27 Μαρτίου 2020
Πηγές:
Περιοδικό «Νέα Υγεία»Τεύχος 104, Απρίλιος – Μάϊος – Ιούνιος 2019, σελίδα 18 - https://neaygeia.gr/wp/wp-content/uploads/2019/12/nea-igia-104-TO-MAIL-7.pdf