Από κάποιες ενημερωτικές εκπομπές αρχίζουν να βγαίνουν μερικές αλήθειες για το λαθρομεταναστευτικό. Κάπως ανόρεχτα βέβαια - αλλά βγαίνουν αλήθειες… Για παράδειγμα, χθες ο Νότης Μηταράκης, σημερινός υπουργός Μετανάστευσης, ανέφερε ότι το 91% από τις 72 χιλιάδες αιτήσεις ασύλου που βρήκε η σημερινή κυβέρνηση στις αρχές του περασμένου Ιουλίου, είχαν απορριφθεί σε πρώτο και δεύτερο βαθμό! Άρα δεν ήταν «πρόσφυγες».
Θανάσης Κ.
Θανάσης Κ.
Ακόμα κι εκείνοι δηλαδή που μας είχαν ξεμείνει από το 2015! Και γιατί δεν απελάθηκαν; θα ρωτήσετε… Γιατί απλούστατα, η αίτησή τους περίμενε να κριθεί σε… τρίτο και τέταρτο βαθμό, πράγμα που θα απαιτούσε άλλα 5-6 χρόνια!
Και στο μεταξύ έρχονταν κι άλλοι (αφού οι προηγούμενοι κατάφερναν κι έμεναν εδώ – παρά την «απόρριψή» τους!)
Η διαδικασία που είχε επιβάλει η προηγούμενη κυβέρνηση αντιμετώπιζε όλους ως «πρόσφυγες» - ενώ αληθινοί πρόσφυγες ήταν μόλις το 10%!
Και κρατούσε εδώ τους πάντες (ακόμα και εκείνους που είχε ήδη απορριφθεί δύο φορές…)
Επίσης ο πρώην υπουργός Μετανάστευσης ο κ. Γιάννης Μουζάλας (επί ΣΥΡΙΖΑ) κατέθεσε ότι στις αρχές του 2015 η κυβέρνησή του ΔΕΝ άνοιξε τα σύνορα, αλλά απλούστατα τότε έπεσε στα χέρια του ΙΣΙΣ η Μοσούλη στο Ιράκ, κι αυτό προκάλεσε «κύμα προσφύγων προς την Τουρκία», οι οποίοι τελικά έφτασαν στην Ελλάδα.
Λέει ψέματα!
--Πρώτον, η Μοσούλη (πρόκειται για τη βιβλική πόλη Νινευή, στο Βόρειο Ιράκ), έπεσε στα χέρια του ΙΣΙΣ αρχές Ιουνίου του 2014. Αλλά όλο το 2014 δεν υπήρξε κανένα «κύμα προσφύγων» από την Τουρκία προς την Ελλάδα. Αντίθετα, υπήρξε κύμα ροών μέσω Λιβύης, προς Μάλτα-Ιταλία…
Γιατί; Διότι το 2014 στην Ελλάδα υπήρχε ακόμα η κυβέρνηση Σαμαρά και τα ελληνικά σύνορα – χερσαία και θαλάσσια - φυλάσσονταν ακόμα.
--Δεύτερον, η Μοσούλη είχε συνολικούς κατοίκους γύρω στο 1,7 εκατομμύρια. Από αυτούς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έφυγαν ως πρόσφυγες όταν καταλήφθηκε η πόλη τους από το ΙΣΙΣ, γύρω στις 500 χιλιάδες άτομα…
Κι από αυτούς αρκετοί κατέφυγαν στο ελεύθερο Βόρειο Ιράκ.
Κι έτσι στην Τουρκία κατέληξαν περί τις 400 χιλιάδες.
Στην Ελλάδα, όλο το 2015 μέχρι τις αρχές του 2016, έφτασαν γύρω στο 1 εκατομμύριο άτομα.
Προσέξτε: ο αριθμός των αληθινών προσφύγων από τη Μοσούλη που έφυγαν προς την Τουρκία υπολογίζεται σε 400 χιλιάδες, αλλά όσοι έφτασαν στην Ελλάδα μαζικά τον επόμενο χρόνο ήταν δυόμιση φορές περισσότεροι (τουλάχιστον). Οι υπόλοιποι από πού προέρχονταν;
--Τρίτον, η Συρία πριν την κρίση, δηλαδή πριν την άνοιξη του 2011, είχε συνολικό πληθυσμό περί τα 21 εκατομμύρια. Σήμερα μετά όλη αυτή την καταστροφή που έγινε, έχει συνολικό πληθυσμό 17 εκατομμύρια. Άρα ο συνολικός αριθμός των Σύρων προσφύγων του εμφυλίου είναι περί τα 4 εκατομμύρια!
Το μεγαλύτερο μέρος τους – γύρω στα 3,6 εκατομμύρια, κατά τις επίσημες δηλώσεις των τουρκικών αρχών – πήγε στην Τουρκία και βρίσκεται ακόμα εκεί!
Ερώτηση: ο Πόλεμος τελείωσε εδώ και δύο χρόνια περίπου. Γιατί κανείς «πρόσφυγας» δεν γύρισε πίσω;
--Τέταρτον, επί 4 χρόνια, από τα μέσα του 2011 ως τις αρχές του 2015, ο εμφύλιος μαίνονταν στη Συρία, 3,6 εκατομμύρια είχαν πάει στην Τουρκία και προς την Ελλάδα είχαν περάσει το πολύ 200 χιλιάδες:
100 χιλιάδες πριν τον Ιούνιο του 2012 κι άλλες 100 χιλιάδες περίπου επί κυβέρνησης Σαμαρά (μόνο το 2014, όταν κορυφώθηκαν οι επιθέσεις του ΙΣΙΣ, είχαν φτάσει γύρω στις 75 χιλιάδες).
Επί 2,5 χρόνια η κυβέρνηση Σαμαρά είχε συγκρατήσει τις ροές στο ελάχιστο.
Κι ύστερα σε ένα χρόνο μέσα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε ένα εκατομμύριο! Πώς έγινε αυτό;
Επί 2,5 χρόνια η κυβέρνηση Σαμαρά φυλούσε τα σύνορα - πέρναγαν ελάχιστοι, κι από αυτούς που πέρναγαν οι περισσότεροι έφευγαν αργότερα…
Αντίθετα, από τους πρώτους μήνες η κυβέρνηση Τσίπρα άνοιξε τα σύνορα και εξήγγειλε την νέα Πολιτική:
«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»!
Και τότε ήλθε το τσουνάμι!
Τότε και μόνον τότε…
Όχι εξ αιτίας του «Πολέμου». Αλλά εξ αιτίας του ανοίγματος των συνόρων.
-- Πέμπτον: Τι πίστευε η κυβέρνηση Τσίπρα τότε;
Το είχε πει καθαρά (άλλο που σήμερα θέλουν να το ξεχνούν): Ότι θα τους δεχόταν εδώ, θα τους έδινε «προσωρινά έγγραφα» και θα τους έστελνε στην Κεντρική και Βόρειο Ευρώπη, όπου ήθελαν να πάνε. Με το «αζημίωτο», βέβαια…
Γιατί, όπως το τουρκικό παρακράτος συμμετείχε στη μίζα της λαθρο-διακίνησης, αν η τότε Ελληνική κυβέρνηση τη «διευκόλυνε», θα μπορούσε να πάρει κι εκείνη «μερίδιο».
[Ο συνολικός τζίρος των λαθρο-διακινητών της Τουρκίας, μόνο το 2015 ως τις αρχές του 2016 έφτανε κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς τα 4 δισεκατομμύρια τότε…]
Βέβαια, τα σχέδια της κυβέρνησης Τσίπρα τα χάλασε η Ευρώπη που έκλεισε τα σύνορά της με την Ελλάδα (αφού η Ελλάδα δεν μπορούσε να ελέγξει πια τις ροές από τα δικά της σύνορα με την Τουρκία!).
Κι έτσι κάμποσοι μας ξέμειναν εδώ.
Πόσοι; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά.
-- Έκτον, η Ελλάδα ως το 2012 είχε καταγεγραμμένους περί τους 1 εκατομμύριο 140 χιλιάδες παράνομους μετανάστες (κάποιοι εκ των οποίων είναι «νομιμοποιηθεί» στο μεταξύ...).
Αυτοί είχαν έλθει στην Ελλάδα από διαφορετικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής τα δέκα προηγούμενα χρόνια, όχι επικαλούμενοι το «στάτους του πρόσφυγα».
Είχαν έλθει είτε για να δουλέψουν εδώ και να στείλουν τα χρήματα στις πατρίδες τους, είτε για να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη (και τελικά ξέμειναν εδώ…).
Αυτοί, προ της κρίσης έβρισκαν δουλειές - χειρωνακτικές στις πόλεις και αγροτικές στην ύπαιθρο. Δηλαδή τις δουλειές που οι Έλληνες αρνούνταν να κάνουν.
Με το που άρχισε η κρίση, σημαντικό μέρος όλων αυτών άρχισαν σιγά-σιγά να φεύγουν, γιατί δεν έβρισκαν πια εργασία.
Κάποιοι άρχισαν να ασχολούνται και με παράνομες δουλειές τότε. Όπως για παράδειγμα, έκλεβαν χάλκινα ή μεταλλικά αντικείμενα από τους δρόμους, τα πήγαιναν σε αυτοσχέδια χυτήρια και τα πούλαγαν μετά ως «πρώτη ύλη».
Με το που ήλθε η κυβέρνηση Σαμαρά, ξεκίνησε το Σχέδιο «Ξένιος Δίας»: μάζευε η αστυνομία όσους παρανομούσαν, τους έκλεινε στην «Αμυγδαλέζα» (σε κλειστό κέντρο κράτησης) κι ύστερα από λίγο μόνοι τους επέλεγαν να φύγουν για τις πατρίδες τους.
Μαζί έκλεινε στην «Αμυγδαλέζα» κι όσους – έστω και λίγους σχετικά - πέρναγαν στα νησιά – παρά τα μέτρα φύλαξης.
Πόσοι έφυγαν τότε από την Ελλάδα;
--Ο αριθμός των καταγεγραμμένων λαθρομεταναστών που βρήκε η κυβέρνηση Σαμαρά, όπως είπαμε, ήταν γύρω στο 1 εκατομμύριο 140 χιλιάδες (ο πραγματικός αριθμός είναι μεγαλύτερος βέβαια, αλλά εδώ μιλάμε για τους καταγεγραμμένους, για να έχουμε μια βάση σύγκρισης).
--Ο αριθμός των καταγεγραμμένων λαθρομεταναστών που υπήρχε όταν έφυγε η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν γύρω στις 860 χιλιάδες!
Άρα έχουμε μια σημαντική καθαρή μείωση 280 χιλιάδων!
Στο μεταξύ, όμως, μπήκαν στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησης Σαμαρά περί τις 100 χιλιάδες, εκ των οποίων όμως, το 40% περίπου ΤΟΤΕ ήταν πραγματικοί πρόσφυγες (από τη Συρία κυρίως).
Αυτοί ξεχωρίστηκαν αμέσως και πήραν ταξιδιωτικά έγγραφα.
Άρα απομένουν άλλοι 60 χιλιάδες λαθρομετανάστες που ξέμειναν τότε.
Αυτοί πήγαν στις «Αμυγδαλέζες» της εποχής.
Έτσι γύρω στις 340 χιλιάδες λαθρομεταναστών έφυγαν τελικά από την Ελλάδα στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησης Σαμαρά: 280 χιλιάδες από τους παλαιούς συν 60 χιλιάδες καινούργιοι.
Προσεγγιστικά πάντα.
Οι περισσότεροι έφυγαν μόνοι τους – γιατί δεν έβρισκαν δουλειά, γιατί η Αστυνομία κυνηγούσε τότε την παρανομία ή για να μη συλληφθούν.
Αρκετοί έφυγαν με διαδικασίες απέλασης από τα κλειστά κέντρα, τις «Αμυγδαλέζες». Που λειτουργούσαν κυρίως αποτρεπτικά, «απορροφούσαν» τις τρέχουσες ροές της λαθρομετανάστευσης και συνέβαλαν να φτάσει το «μήνυμα» στην άλλη πλευρά του Αιγαίου: μην έρχεστε, θα σας κλείσουν και σας στην «Αμυγδαλέζα»…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τότε ο αριθμός των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα ΜΕΙΩΘΗΚΕ ενώ μαίνονταν ο εμφύλιος Πόλεμος στη Συρία.
Η διακυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι η μοναδική των τελευταίων δεκαετιών, κατά τη διάρκεια της οποίας ο αριθμός των λαθρομεταναστών μειώθηκε αισθητά – παρά τις «πιέσεις» λόγω του Πολέμου στη Συρία.
Έβδομο, επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε το αντίθετο: ο Πόλεμος στη Συρία τελείωσε, το ΙΣΙΣ νικήθηκε, αλλά - όλως περιέργως - ο αριθμός των προσφύγων στην Τουρκία ΔΕΝ μειώθηκε (3,6 εκατομμύρια ήταν και 3,6 εκατομμύρια παραμένει!)
Αντίθετα αυξήθηκαν οι ροές των «προσφύγων» προς την Ελλάδα!
Πως γίνεται αυτό; Απλούστατα: δεν είναι «πρόσφυγες» και δεν προέρχονται κυρίως από τη Συρία!
Πολλοί έρχονται αεροπορικώς από το Μαρόκο και άλλες Αφρικανικές χώρες που ΔΕΝ έχουν Πόλεμο.
Αρκετοί έρχονται από το Αφγανιστάν το Πακιστάν το Μπαγκλαντές. Στο Πακιστάν και το Μπαγκλαντές δεν υπάρχει Πόλεμος καθόλου! Ενώ στο Αφγανιστάν έχουν ασφαλή τόπο να διαμείνουν στη χώρα τους και θεωρούνται «εσωτερικοί φυγάδες» (internally displaced – όχι «πρόσφυγες» (refugees).
Όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με προφίλ «Πρόσφυγα»!
Και δεν δικαιούνται άσυλο.
Χώρια που, για ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς, που δεν έχουν επίσημα χαρτιά και δεν δηλώνουν πραγματικά ονόματα, ή δηλώνουν διπλά και τριπλά ονόματα - άρα δίνουν ψεύτικα στοιχεία - κανονικά θα έπρεπε να απορρίπτεται κάθε αίτησή τους για άσυλο εξ αρχής.
Και να μπαίνουν αμέσως σε προαναχωρησιακά κέντρα προς απέλαση.
Γενικότερα, βάσει της Διεθνούς Σύμβασης για τους πρόσφυγες της Γενεύης του 1951 όπως τροποποιήθηκε και γενικεύτηκε με το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967, η συντριπτική πλειονότητα των «ροών» που φτάνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο και είναι προς απέλασιν!
Αυτοί όλοι θα έπρεπε να είναι σήμερα προφυλακισμένοι, ώστε να φτάσει το «μήνυμα» στους υπόλοιπους, να μην το επιχειρήσουν.
Αυτή η Αποτροπή δούλεψε πολύ καλά την τριετία 2012-15 και μπορεί να δουλέψει ξανά!
Φτάνει να χτυπηθεί αμείλικτα η «ρίζα του κακού», που είναι οι ΜΚΟ!
Οι οποίες τους «δασκαλεύουν» πώς να έλθουν και πώς να μείνουν, «περιγράφοντας» την διάτρητη νομοθεσία και διαιωνίζοντας την πολύ κερδοφόρα … λαθρομπίζνα. Που είναι σύγχρονο δουλεμπόριο!
Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι «προσφυγικό» πια.
Και ΔΕΝ είναι «ανθρωπιστικό».
Είναι πρόβλημα λαθρο-εισβολής.
Αντίθετα με ό,τι ίσχυε ως το 2012, τώρα είναι πρόβλημα ανοικτής υπονόμευσης παραμεθόριων περιοχών της χώρας και εργαλείο «υβριδικού πολέμου» της Τουρκίας. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Κύρια πηγή του προβλήματος είναι τα δίκτυα των ΜΚΟ που είναι συνδεδεμένα και με κυκλώματα λαθρο-διακινητών και με το τουρκικό παρακράτος.
Κι η κυβέρνηση για να το αντιμετωπίσει πρέπει να είναι έτοιμη να σπάσει αυγά!
Κι όσο ταχύτερα το κάνει, τόσο λιγότερες ζημιές θα υποστούμε (και τόσο λιγότερα θύματα θα θρηνήσουμε…).
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως ο κ. Γιάννης Μουζάλας, που έλεγε διάφορες ανακρίβειες χθες στην τηλεόραση, υπήρξε ο ίδιος μέλος της Οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου». Παρέλειψε να αναφέρει όμως, ότι επί των ημερών του, ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου του Οδυσσέας Βουδούρης, παραιτήθηκε αφήνοντας «αιχμές» για τον υπουργό του: ότι είχε παρέμβει, λέει, να αλλάξουν οι προδιαγραφές των οικίσκων για τους πρόσφυγες, με κόστος υπερδιπλάσιο από τον προϋπολογισμένο - με επιπρόσθετη μεγάλη καθυστέρηση παράδοσης.
Η υπέρ-κοστολόγηση που προκάλεσε την παραίτηση Βουδούρη έφτανε τα 60 εκατομμύρια (μόνο από την υπόθεση αυτή – υπάρχουν κι άλλες μάλλον)!
Όπως φαίνεται ο «ανθρωπισμός» τέτοιου είδους είναι πολύ «επικερδής μπίζνα»…