Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν μια μικρή οθωμανική επαρχία. Οι Έλληνες είχαν διαβατήριο στην Ευρώπη πριν αποκτήσουν ταυτότητα. Κανείς δεν αναρωτιόταν ποιος ειναι αυτός ο λαός και τι θέλει. Ένα μέρος της Ελληνικής ιστορίας υπήρχε στις κληρονομιές του Ευρωπαϊκού κόσμου. Υπήρχε μια μεγάλη Ελληνική εμπορική διασπορά που ακολουθούσε τους δρόμους του διεθνούς εμπορίου, παραθαλάσσιες παροικίες, ακμάζουσες οικονομικά και εκπαιδευτικά κοινότητες και ακόμη ισχυρές κοινωνικές ομάδες που ανήκουν στην ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αν υπάρχει κάτι αμέσως ορατό στην ελληνική ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων είναι η διαπερατότητα της από την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία. Η Ελλάδα συμμερίστηκε όλες σχεδόν τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας που διαμόρφωσαν το σύγχρονο κόσμο. Λόγω γεωγραφικής θέσης, ιστορίας, σύνθεσης του πληθυσμού και οικονομικών δραστηριοτήτων δεν είναι μια κλειστή αλλά μια ανοιχτή στα ευρύτερα ιστορικά ρεύματα χώρα.
Από τότε που δημιουργήθηκε το Ελληνικό Βασίλειο το 1830, με μια έκταση που ήταν η μισή της σημερινής του και με πληθυσμό λιγότερο από ένα εκατομμύριο, η δημιουργία της Ελλάδος ήταν μια υπόθεση ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν είχε ακόμη συγκροτηθεί σε πολιτικό αντικείμενο.
Η Ελλάδα ήταν υπό οθωμανικό ζυγό, αλλά δεν ήταν μια μικρή επαρχία. Ελληνισμός υπήρχε από την Οδησσό, τις παραδουνάβιες περιοχές, την Ανατολική Ρωμυλία έως τη Μικρά Ασία και την Αλεξάνδρεια.
Κωνσταντίνος Ζιαζιάς
Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού