Υπάρχει κάτι σημαντικό που χρειάζεται να γνωρίζει ο καθένας για τους στοχαστές και αναλυτές ακαδημαϊκούς και πολιτικούς. Ο δημόσιος λόγος τους θεωρείται ότι επηρεάζει τόσο όσο ο νόμος. Μιλάνε έχοντας εμπειρία χρόνων εξουσίας, πείρας και αξιοπιστίας πίσω τους και έχουν διαχειριστεί και αναλάβει μερικές από τις σημαντικότερες εθνικές αποφάσεις.
υποναύαρχος ε.α.
Όποιος έχει συνεργαστεί για κάποιον από αυτούς έχει διαπιστώσει αυτή την εξουσία δια ζώσης όταν ο εν λόγω αναφερόμενος μπερδεύει τυχαία τους λόγους του σε ένα δεδομένο εθνικό θέμα, όπως η κυριαρχία των νήσων του Αιγαίου και η επήρεια τους σε κυριαρχικά δικαιώματα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Οι φράσεις: «Αναρωτιέμαι αν», «Ας εξετάσουμε», και τα παρόμοια είναι εγγυημένες για να στείλουν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων σε μια φρενίτιδα δράσης ή και αντίδρασης, διότι αν η πολιτική και ακαδημαϊκή ηγεσία εμπειρογνωμόνων αναρωτιέται γι’ αυτά τα θέματα, το στρατιωτικό προσωπικό μπερδεύεται ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ξεκάθαρα ό, τι μπορεί, για το θέμα και τελικά να ενεργήσει με την κατεύθυνση των ηγεσιών του.
Φυσικά, οι πολιτικοί, που είναι άνθρωποι, συχνά απλά αναρωτιούνται για παρόμοια θέματα. Θέματα που μπορεί να απογοητεύουν την περιέργειά τους, αλλά αλίμονο στο προσωπικό του οποίου εκφράζουν αυτή την περιέργεια τους, σίγουρα ερμηνεύεται ως το επόμενο χείριστο πράγμα σε μια τάξη και κανένας αξιωματικός δεν θέλει να είναι απροετοίμαστος αν αυτή η απουσία βούλησης έρχεται για περαιτέρω συζήτηση. Συνεπώς, οι καλύτεροι διαμορφωτές απόψεων (και οι ηγέτες σε όλα τα επίπεδα) οφείλουν να είναι πολύ προσεκτικοί με τα λόγια τους, για να μην μπερδευτεί η δράση ή η αδράνεια τους για μια παραγγελία ή το αντίστροφο. Αυτές τις αμφιβολίες και την έλλειψη πολιτικής βούλησης την πληρώσαμε ακριβά.