Η Τουρκία υπήρξε υποστηρικτής της αρχικά εξέγερσης κατά του Σύριου προέδρου, Μπασάρ αλ Ασαντ επενδύοντας τότε στο λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό [FSA], ένα μείγμα αποστατών του Συριακού Στρατού και ισλαμιστών προσκείμενων στη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Άλλωστε ο Ασαντ σε...15 ημέρες θα έπεφτε.
Του Στρατή Μαζίδη
Ωστόσο ο Ασαντ δεν έπεσε. Από την στιγμή κατά την οποία η εξέγερση δεν πέτυχε τον στόχο της εντός των πρώτων εβδομάδων, είχε αποτύχει, όμως το 2012 ένας πυρήνας Σύριων ισλαμιστών που μάχονταν στο πλευρό της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, βρήκαν την ευκαιρία να επιστρέψουν δημιουργώντας το Μέτωπο της Αλ Νούσρα.
Η Αλ Νούσρα ξεπέρασε σε βιαιότητα και αγριότητα τον FSA, ενώ στα τέλη του 2013 εμφανίστηκε δειλά δειλά και μια...μικρή αλλά περισσότερο εξτρεμιστική οργάνωση όλων με το όνομα Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, γνωστό ως ISIL, ISIS, Daesh και IS.
Η Τουρκία συνεργάστηκε και με αυτές τις ομάδες αλλά όχι φανερά κι επίσημα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ρωσική εμπλοκή το Σεπτέμβριο του 2015 άρχισε να φέρνει αργά αλλά σταθερά τη μία νίκη μετά την άλλη και όχι οι κατά τόπους ηττηθέντες μεταφέρονταν στο Ιντλίμπ.
Έχοντας κλείσει μια σειρά μετώπων, ήρθε και η στιγμή να κλείσει κι αυτό του Ιντλίμπ. Άλλωστε η συμφωνία του Σότσι, προέβλεπε όρους που δύσκολα θα μπορούσε να εκπληρώσει η Τουρκία. Πως πχ θα διαχωρίσει κανείς τους "μετριοπαθείς" από τους εξτρεμιστές;
Το θέμα είναι ότι η φωλιά του Ιντλίμπ και της βόρειας Χάμα, έχει πλέον περιοριστεί σε ένα μικρό κομμάτι της πρώτης επαρχίας έχοντας απελευθερώθει τα 2/3 του άλλοτε εμιράτου του Ινλίμπ που "ιδρυόταν" το 2015 μετά την πτώση της ομώνυμης πόλης.
Η Τουρκία έχασε ό,τι στρατηγικό διεκδικούσε στην περιοχή. Την άνοιξη του 2018 ήταν η αεροπορική βάση του Αμπού Ντουχούρ, το φθινόπωρο του 2019 ήταν η Λαταμίγια και το Χαν Σέιχουν. Τώρα ο αυτοκινητόδρομος Μ-5 και το σταυροδρόμι του Σαρακίμπ.
Ο δεύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, ο θεματοφύλακας της ισχυρής Τουρκίας μετρά καρπαζιές στο Ιντλίμπ όπου δεν τολμά να πετάξει ούτε τουρκική μύγα.
Ο Στρατός της Συρίας για την ώρα άρχισε να προωθείται στο νότιο τμήμα απελευθερώνοντας ήδη μερικές περιοχές ώστε να φτάσει και να καλύψει και τα τελευταία μερικές δεκάδες χιλιόμετρα του οδικού άξονα Μ-4. Το άλλο ενδιαφέρον όμως στοιχείο είναι το βελάκι του βορρά που δείχνει προς την Αταρεμπ [φωτο]. Αυτό ζεματάει τους Τούρκους. Ο στρατός απέχει ελάχιστα χιλιόμετρα από την Αταρέμπ την οποία αν πιάσει, θα είναι πολύ εύκολο στη συνέχεια να κόψει το μοναδικό οδικό άξονα ανεφοδιασμού της πόλης του Ιντλίμπ από την Τουρκία αλλά και σύνδεσης του εναπομείναντος θύλακα με εκείνον της κατεχόμενης ζώνης της Αφρίν.
Ουσιαστικά δε θα υπάρχει πλέον καμία οδός διαφυγής για τους ισλαμιστές και μάλιστα σε μια εποχή κατά την οποία ο Ταγίπ Ερντογάν τους χρειάζεται όσο τίποτε για να μπορεί να αντλεί εξ αυτών και να τους στέλνει στη Λιβύη. Πούτιν και Ασαντ όμως επί του παρόντος του χαλάνε τα σχέδια διότι οι τρομοκράτες όσο πρόθυμοι αναλώσιμοι και να είναι, πάρα ταύτα πανικοβάλλονται μπροστά στο τέλος τους και επιθυμούν να διαφύγουν. Εν συνεχεία είναι φανερό ότι η απελευθέρωση του Ιντλίμπ θα φέρει στο προσκήνιο τις υπόλοιπες κατεχόμενες ζώνες όπως της Αφρίν και των Αλ Μπαμπ-Τζαραμπλους για αρχή.
Δεν είναι και εύκολο για τον...ένδοξο τουρκικό στρατό να τα μαζεύει και να φεύγει. Για αυτό είπαμε και επιμένουμε, εύκολα μπαίνεις, δύσκολα βγαίνεις από τη Συρία.