 |
| platinumportfolio / pixabay |
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας για να υπερασπιστεί ένα έθνος που δεν ήταν σίγουρο ότι θα επαναστατούσε αφήνοντας ένα εξασφαλισμένο μέλλον. Η Μαντώ Μαυρογένους και η Μπουμπουλίνα έδωσαν όλη την περιουσία τους για τον Αγώνα. Στο Δραγατσάνι το 1821 θυσιάστηκαν βολεμένοι νέοι.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Ο Παπαφλέσσας είχε το θάρρος να ζητήσει την απελευθέρωση των πολιτικών του αντιπάλων και να αναλάβει ο ίδιος την εκστρατεία θέλοντας να αφυπνίσει τους Έλληνες. Τυχαία παραδείγματα σε μια εποχή που συζητάμε για το πιο κόμμα έφαγε περισσότερα, ποιο διόρισε περισσότερους μετακλητούς, ποιο πούλησε τη χωρά και το λαό για χάρη των ξενών κσι των λίγων.
Ας πάμε όμως και πιο πίσω για να κατανοήσουμε ορισμένα πράγματα ακόμη.
Η Νίκη των Αθηναίων στο Μαραθώνα οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο Μιλτιάδη και στο ότι έπεισε τον Καλλιμαχο να δοθεί εκεί η μάχη. Η συνεχεία γνωστή. Κλείστηκε στη φυλακή οπού και πέθανε. Ο Αλέξιος Φιλανθρωπινός ανέκτησε περιοχές της Μικράς Ασίας που το Βυζάντιο θεωρούσε πως είχε χάσει, έφερε πίσω πρόσφυγες, πρότεινε να δώσει η Κωσταντινούπολη φορολογικές απαλλαγές και ενίσχυση στη Μικρά Ασία ώστε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Τελικά ωθήθηκε σε στάση που κατέληξε στην τύφλωση του.
Μια ακόμα απόδειξη ότι δε νίκησαν οι Τούρκοι, χάσαμε εμείς.
Η διχόνοια, ο φθόνος, η υποτίμηση των ανθρώπων με ικανότητες ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος εχθρός μας όποτε κάθε φορά που ακούμε για τις ικανότητες των εχθρών μας είναι κάλο να γυρίζουμε πίσω στην ιστορία. Τότε θα διαπιστώσουμε ότι οι μεγαλύτερες ήττες οφείλονται σε δίκες μας αδυναμίες.