Εξαιρετικές οι χθεσινές κινητοποιήσεις ΚΑΙ στα τρία νησιά μας. Λέσβος, Σάμος και Χίος έστειλαν ΚΑΙ στις δύο πλευρές του Αιγαίου ένα πολύ σαφές μήνυμα διάθεσης για αντίσταση απέναντι στον εφιάλτη. Το σημαντικότερο όλων, είναι ότι αυτές οι κινητοποιήσεις, έγιναν υπόθεση των φορέων γι’ αυτό και αγκάλιασαν την κοινωνία συνολικά…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το μεγάλο στοίχημα πλέον είναι η κλιμάκωση, η οποία θα πρέπει να είναι διαρκής και πιεστική. Αλλά και η μεγάλη πρόκληση, είναι η ανάγκη να αποφευχθεί πάση θυσία ο εκφυλισμός και οι προβοκάτσιες.
Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάγκη στήριξης αυτού του αγώνα, με αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε ολόκληρη την επικράτεια. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι μαζικοί και οι κοινωνικοί φορείς, έχουν υποχρέωση να πρωτοστατήσουν σε αυτήν την προσπάθεια, ΚΑΙ για να πολιτικοποιηθούν τα αιτήματα αλλά ΚΑΙ να μην υπάρξει ζωτικός χώρος στους γνωστούς κατσαπλιάδες του εκφυλισμού, που στο πλαίσιο του συστημικού τους ρόλου επιδιώκουν να εκτρέψουν τα συνθήματα, να την κατασυκοφαντήσουν και να την αποδυναμώσουν.
Πολύ δε περισσότερο τώρα, που μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του νησιωτικού πληθυσμού, θα πρέπει να αναμένεται νέα εκρηκτική και ανεξέλεγκτη έξαρση των προσελεύσεων, εξ αιτίας ΚΑΙ του αντιπερισπασμού που όλα δείχνουν ότι θα κλιμακωθεί από την μεριά της Τουρκίας.
Στην συγκεκριμένη ιστορική εποχή, ο αγώνας για την άμεση ανακοπή της λαθρομετανάστευσης σε συνδυασμό με την ανάγκη για την ταχύτατη δυνατή εκκένωση της χώρας, δεν είναι αυτοτελής, αλλά ένας αγώνας ενταγμένος στην...
συνολική προσπάθεια του λαού μας για την υπεράσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας και Ασφάλειας.
Κυκλώματα δουλεμπορίας, Τουρκική εξωτερική πολιτική, ΜΚΟ και το απαράδεκτο όσο και επικίνδυνο Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο για την Μετανάστευση, αποτελούν ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο, το οποίο επίσης ενιαία και αδιαίρετα οφείλουμε να αντιπαλέψουμε ως κοινωνία, και να απαιτήσουμε άμεσες λύσεις που να το υπερβαίνουν και να εξουδετερώνουν στην πράξη τις βλαπτικές του συνέπειες.
Η Ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς ΔΕΝ είναι σύμμαχος της κοινωνίας σε αυτόν τον αγώνα. Δέσμια και η ίδια στις προβλέψεις των Ευρωπαϊκών ρυθμίσεων, της Εθνικής υπογραφής που φιγουράρει κάτω από το Σύμφωνο του Μαρακές, του υποτιθέμενα «αντιρατσιστικού» θεσμικού οπλοστασίου που χτίστηκε μεθοδικά και που διατηρείται αναλλοίωτο, αλλά και της κίβδηλης ψευδοουμανιστικής αντίληψης, επιμένει να κινείται στην καταστροφική λογική του delivery και της διάχυσης του προβλήματος σε ολόκληρη την χώρα.
Πρόκειται για μια πρακτική που ΔΕΝ συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά στην εκρηκτική εξάπλωσή του σε ολόκληρη την επικράτεια.
Είναι λοιπόν φανερό ότι σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική εποχή, η οργανωμένη αντίσταση της Ελληνικής κοινωνίας, δεν θα πρέπει να ανακοπεί από τακτικίστικους αντιπερισπασμούς που θα επιστρατευτούν με στόχο τον εκφυλισμό και την εκτόνωσή της.
Αντιθέτως θα πρέπει να προσλάβει έναν ασυμβίβαστο πανεθνικό χαρακτήρα, που να απαιτήσει και να επιβάλει στην πράξη την άμεση ακύρωση αυτών των σχεδίων, διότι η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα…