Το πόσο πετυχημένο ήταν το «σημαντικό» ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ θα φανεί πολύ σύντομα. Αυτό που όμως καταγράφτηκε ήδη είναι ότι σε μια ιστορική περίοδο που η επιθετικά «αναθεωρητική δύναμη» Τουρκία συνεχώς αυτονομείται - παρά τα όποια εσωτερικά της προβλήματα - και ενισχύεται ως περιφερειακή δύναμη που συνδιαλέγεται με περίσσια αυτοπεποίθηση και επί ίσοις όροις με παγκόσμιες δυνάμεις, η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμη σε απεγνωσμένη αναζήτηση «προστατών».
Και μάλιστα αναξιόπιστων (π.χ. Τραμπ, Μέρκελ) και χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα ή «απαιτήσεις». Γι αυτό και κατατάσσεται διεθνώς στις «δεδομένες» χώρες που έχουν μετατραπεί σε απλό «εξάρτημα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα κλπ), που εκών άκων γίνεται μέρος μιας κλιμακούμενης κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Το δυστύχημα είναι ότι παρά τις ηρωικές προσπάθειες του στρατού να κρατήσει την αμυντική ικανότητα της χώρας σε υψηλό επίπεδο και παρά τις σημαντικές και απαραίτητες διπλωματικές προσπάθειες, μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης της χώρας και οι περισσότεροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται όχι μόνο το μέγεθος των «τεκτονικών» γεωπολιτικών ανατροπών στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή υπέρ της Τουρκίας, αλλά και την μακραίωνη ιστορική διάσταση της ελληνοτουρκικής αντιπαλότητας, επιμένοντας, εδώ και δεκαετίες, σε αποτυχημένες και διαχρονικές κατευναστικές πολιτικές (Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, S-300, Κυπρος, Πρέσπες κλπ). Πολιτικές που αντί για σταθερότητα έφεραν το ενδεχόμενο ενός νέου ελληνοτουρκικού θερμού επισοδείου ή και πολέμου πιο κοντά.
Κάποιοι μάλιστα από τους «ειδήμονες» των ελληνικών ελίτ φτάνουν σε σημείο να στηρίζουν ανοιχτά, «άγνωστο» ακόμα γιατί, τα τουρκικά συμφέροντα λόγω της ΑΟΖ. Γι αυτούς όλα αυτά θεωρούνται «επένδυση στην ειρήνη και στη σταθερότητα» μιας «φιλειρηνικής» χώρας. Δεν διστάζουν μάλιστα να κινδυνολογούν και να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, αλλά και να λασπολογούν σε βάρος διαφονούντων αναφερόμενοι σε «ακροδεξιό λόγο οιστρηλατούμενων από, δήθεν, πατριωτικό πάθος, που βρίσκουν μειοδότες όσους δεν ζουν για να ονειρεύονται θερμό επεισόδιο με την Τουρκία και μιλιταριστική έξαρση» (ΤΑ ΝΕΑ, 8-1-2020). Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι ….