Μέσα στη ρευστότητα των καιρών, με τα εθνικά μας θέματα να προσλαμβάνουν διαστάσεις, οι πολιτικοί μας έχουν μια μορφή αυτοερωτισμού και αυτάρεσκης βλακείας. Απογύμνωσαν τις λέξεις από τη στοιχειώδη ειλικρίνεια, για να ντύσουν την γυμνωμένη πολιτική τους. Με ράκη λέξεων και με χρησμοδοτήσεις Πυθίας, δεν ασκείται εξωτερική πολτική και δεν αντίστρεφεται η βέβαιη πορεία προς τα τετελεσμένα.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και τα τετελεσμένα είναι συνήθως οδυνηρά!
Από τότε που οι πολιτικοί έκαναν τα αμαρτήματά τους και τις ατέλειές τους αρετές κι εμείς μάθαμε τα όνειρά μας να περπατάνε δίχως πρόσωπο και οι απόστρατες ελπίδες μας να αναπαύονται σε τόπο χλοερό, δεχόμαστε τα πολιτικά "προσωπεία" που μας πηγαίνουν σε μια άβυσσο αποκαλυπτική, δείχνοντας μια πολιτική που έχει γίνει σχοινί κρεμασμένου.
Καμία εθνική στρατηγική. Δεν έχουν το ελάχιστο ποσοστό καταφάσεων για να πετύχουν το μέγιστο. Γι' αυτό και σύρονται ασθμαίνοντες πίσω από τα γεγονότα, προσπαθώντας ωστόσο να δημιουργούν ενυπώσεις αποφασιστικής πολιτικής και εθνικής πυγμής. Πρόκειται για εξευτελιστική έκπτωση της πολιτικής, που, αργά ή γρήγορα, οδηγεί σε εθνική περιπέτεια.
Πολιτικοί - αυταπάγγελτοι τερατολόγοι που δεν ξέρουν ότι η αξιοπιστία τους βρίσκεται μονίμως στο νεκροτομείο, οι οποίοι ωστόσο επιμένουν το άγιο να βεβηλώνεται και το βέβηλο να αγιάζεται. Πολιτικοί που κατάφεραν η εξωτερική πολιτική να μοιάζει με ανεξίτηλο "τατουάζ" πολιτικής βλακείας και ενδοτικότητας, ένα ανάχυμα σπερματικό η βλακώδης σκέψη τους ασελγεί στη σάρκα του εθνικού σώματος.
Εξωτερική πολιτική διάτρητη, που θυμίζει τυρί έμενταλ. Πολιτική εσφαλμένων χειρισμών, λεονταρισμών ως προκάλυμμα του ενδοτισμού, χιμαιρών, διαψεύσεων και χωρίς ερείσματα. Και αξίζει να συλλογιστούμε το αμετάβλητο μέγεθος σε τούτο τον τόπο: Το μέγεθος της πολιτικής ανεπάρκειας.
Οσοι λοιπόν επενδύουν τις ελπίδες τους στους επιφορτισμένους με τη μοίρα του τόπου, ας μην παραβλέπουν αυτό το σταθερό μέγεθος. Κι αυτό δεν επιδέχεται πρόχειρες συναισθηματικές απαντήσεις ή εθνικές παραισθήσεις.
Αν ψάξουμε τα βάθη λησμονημένων συρταριών θα δούμε, σε κιτρινισμένα χαρτιά, την προοπτική της χώρας να ζει το αμέριμνο θάνατό της. Θα δούμε την ανεπάρκεια του πολιτικού δυναμικού να έχει ως αφετηρία της την ανύποπτη μακαριότητα και την υπνωμένη συνείδηση.
Καλές είναι οι "κομψές" εμφανίσεις του εκάστοτε πρωθυπουργικού ζεύγους στις δεξιώσεις και τα επίσημα δείπνα των συναθροισμένων ηγετών, με τα εγχώρια ΜΜΕ να προβάλλουν άλλοτε την τουαλέτα της Περιστέρας και τώρα της Μαρέβας, αλλά η πραγματικότητα υπερβαίνει την ελαφρότητα και την προπαγάνδα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Το χειρότερο είναι, ωστόσο, ότι ως κοινωνία από την αγωνία μας απουσιάζει η Αγωνία!..