 |
| Source: Petroleum Economist |
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν εξακολουθεί να δημιουργεί εχθρούς για την Τουρκία.
Αφού διεξήγαγε έναν πόλεμο στη Συρία, κατάφερε να εκνευρίσει την ΕΕ στέλνοντας τους πρόσφυγες προς αυτήν. Έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ εγκαθιστώντας ρωσική αεροπορική άμυνα. Οι περισσότερες αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου τον μισούν για την υποστήριξή του στο Κατάρ.
Moon of Alabama - Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ερντογάν συμμάχησε με την κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) που κυβερνά στην Τρίπολη της Λιβύης. Θα πρέπει τώρα να αναλάβει αρκετές επιπλέον χώρες που υποστηρίζουν τον αντίπαλο της GNA.
Μετά τον πόλεμο του ΝΑΤΟ που κατέστρεψε την πλουσιότερη χώρα της Αφρικής, η Λιβύη εξακολουθεί να είναι χωρισμένη.
Το μεγαλύτερο μέρος του ανατολικού και του νότιου και το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της χώρας διοικείται από τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, πρώην περιουσιακό στοιχείο της CIA. Ο Haftar υποστηρίζεται από τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και τη Ρωσία. Μια αντιπροσωπεία των ΗΠΑ τον επισκέφθηκε τον τελευταίο καιρό. Πριν από εννέα μήνες άρχισε μια εκστρατεία για την εξάλειψη της GNA που ελέγχεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα γύρω από την Τρίπολη και τη Μιζουράτα.
Η εκστρατεία έμεινε κολλημένη, καθώς κάθε πλευρά συνέχισε να βάζει όλο και περισσότερο υλικό στο έδαφος και στον αέρα. Οι πιλότοι που πετούν για το Haftar φέρονται να είναι από τα ΗΑΕ και την Αίγυπτο. Η GNA πετάει τουρκικά αεροσκάφη τα οποία είναι πιθανό να ελέγχονται από Τούρκους πιλότους. Υπάρχουν επίσης φήμες ότι οι Ρώσοι μισθοφόροι εμπλέκονται στην υποστήριξη του Haftar.
Και στις δύο πλευρές δεν υπάρχουν καλά εκπαιδευμένα στρατεύματα εδάφους σε επαρκείς αριθμούς. Στα τέλη Νοεμβρίου, ο Ερντογάν προσέφερε μια αρκετά περίεργη συμφωνία στο GNA. Σε αντάλλαγμα για στρατεύματα από την Τουρκία, η GNA θα πρέπει να συμφωνήσει σε ένα κοινό θαλάσσιο σύνορο μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας.
Ο Fayez al-Sarraj, ο Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης και ο πρωθυπουργός της GNA, συμφώνησαν. Αυτό οδήγησε σε αυτό το περίεργο χάρτη.
Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε τότε ότι η Τουρκία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εξερευνήσει οικονομικά τη Μεσόγειο Θάλασσα βόρεια της κόκκινης και κίτρινης γραμμής. Είπε επίσης ότι οι αγωγοί που έχουν τεθεί μέσω αυτής της περιοχής θα χρειαστούν τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας. Η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Κύπρος έχουν σχεδιάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου μεταξύ των υποθαλασσίων εξερευνήσεών τους για αέριο και της Ελλάδας (Αυτός ο αγωγός είναι πιθανόν ένα σωλήνα, καθώς υπάρχει πολύ λίγο αέριο προς πώληση για να δικαιολογήσει τη μεγάλη επένδυση.)
Έχουν ήδη υπάρξει έντονες διαφωνίες μεταξύ της Κύπρου, του Ισραήλ και της Τουρκίας πάνω σε τουρκικά πλωτά γεωτρύπανα τα οποία, συνοδευόμενα από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό, εισήλθαν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.
Τα ναυτικά σύνορα σε περιοχές με πολλαπλά κράτη δεν μπορούν να εξαχθούν μονομερώς ή από δύο μόνο μέρη. Η περιοχή που υποστηρίζει ο Ερντογάν είναι σε μεγάλο βαθμό διεκδικούμενη από την Κύπρο και την Ελλάδα, οι οποίες έχουν αμφότερες αι τα καλύτερα επιχειρήματα για τα νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή από την Τουρκία.
Υπάρχει ένα άλλο νομικό πρόβλημα. Η συμφωνία Sikhirat, η οποία υπογράφηκε τον Δεκέμβριο του 2015 υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και αποτελεί τη νομική βάση για τη GNA, δεν παρέχει στον επικεφαλής της GNA Sarraj κανένα δικαίωμα να συνάψει μια τέτοια συμφωνία και παραχώρηση.
Η σύγκρουση των αποκλειστικών οικονομικών δικαιωμάτων σε ορισμένους τομείς μπορεί πιθανώς να επιλυθεί στο πλαίσιο του ΟΗΕ ή μέσω διεθνών δικαστηρίων. Το στρατιωτικό μέρος της συμφωνίας του Ερντογάν είναι ο πραγματικός κίνδυνος:
Η συμφωνία προβλέπει την υποστήριξη της Τουρκίας για τη δημιουργία μιας Δύναμης ταχείας αντίδρασης για την αστυνομία και το στρατό στη Λιβύη, καθώς και την ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της πληροφόρησης και της αμυντικής βιομηχανίας. Μετά τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Άγκυρα ενδέχεται να εξετάσει την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, εάν η κυβέρνηση της Λιβύης ζητήσει στρατιωτική βοήθεια.
Πριν από μία εβδομάδα, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ήταν έτοιμος να αναπτύξει στρατεύματα στη Λιβύη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σήμερα [17/12] φήμες εμφανίστηκαν στα αραβικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμα ανεπιβεβαίωτες, ότι οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις προσγειώθηκαν στην Τρίπολη.
Ο Λιβυκός πόλεμος μεταξύ δύο μερών της Λιβύης θα εξελιχθεί τώρα ένα πολύ διαφορετικό κτήνος. Η Αίγυπτος δε θα ανεχτεί μια Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Λιβύη ως γείτονά της. Προτού η τουρκική υποστήριξη επιτρέψει στην κυβέρνηση της GNA να νικήσει τον Haftar, η Αίγυπτος θα παρέμβει. Η κατάσταση μπορεί έτσι σύντομα να εξελιχθεί σε έναν έντονο πόλεμο κατά τη διάρκεια του οποίου τα τουρκικά στρατεύματα θα πολεμούν κατά της Λιβύης εναντίον του αιγυπτιακού στρατού.
Και οι δύο χώρες έχουν πλούσιους αραβικούς χορηγούς που μπορούν να χρηματοδοτήσουν μια μακρά και έντονη σύγκρουση. Και οι δύο έχουν πολλά υλικά και πολλούς πολλούς στρατιώτες που μπορούν να ρίξουν στον αγώνα. Η αιγυπτιακή πλευρά έχει ένα πλεονέκτημα. Τα μακρά χερσαία σύνορά της επιτρέπουν την εύκολη τροφοδοσία, ενώ η Τουρκία θα πρέπει να βασίζεται σε προμήθειες που μεταφέρονται δια θαλάσσης και αέρος και μπορεί να αποκοπεί ή τουλάχιστον να διακόπτεται.
Ένας τέτοιος πόλεμος θα μπορούσε εύκολα να γίνει η κύρια διεθνής κρίση του 2020.