Η Τουρκία με συγκεκριμένα βήματα, μεθοδικά και διαδοχικά υλοποιούμενα, πρώτα κάνει συμφωνία με τον Fayez Mustafa al-Sarraj (πρώην υπουργός ένθερμος Κανταφικός), ο οποίος είναι πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης και πρωθυπουργός της κυβέρνησης της εθνικής συμφωνίας (GNA). Η προσωρινή αυτή κυβέρνηση δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της Πολιτικής Συμφωνίας μεταξύ των αντιτιθέμενων δυνάμεων και κομμάτων, η οποία υπογράφηκε τον Δεκέμβριο του 2015 στο Skhirat του Μαρόκου (αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ).
υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών
Όμως ο επικεφαλής της επαναστατικής κυβέρνησης της Ανατολικής Λιβύης Στρατηγός Khalifa Haftar, αρνείται πλέον την ισχύ της πολιτικής συμφωνίας Skhirat (Μαρόκου), αλλά και την αρμοδιότητα του Fayez να υπογράψει την συμφωνία με την Τουρκία, ως μη εκλεγμένος από τον λαό της Λιβύης και με εντολή από κοινοβούλιο.
Ο Haftar αναγνωρίζεται μόνο από τα Εμιράτα την Ιορδανία, Ρωσία και Αίγυπτο και όχι από την Ελλάδα. Σημειωτέον ότι ο Haftar είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, όπως και ο Fayez άλλωστε, για να τους εμπιστευθεί κάποιος στις διεθνείς τους σχέσεις.
Εχει φοιτήσει επί 4 χρόνια σε Σοβιετική στρατιωτική σχολή (1970, M.V. Frunze Military Academy), έχει συνεργασθεί την δεκαετία του 90 με την CIA, αλλά και αργότερα όταν κατέφυγε στις ΗΠΑ (μέχρι το 2011) διωγμένος από τον Καντάφι (έχει διπλή υπηκοότητα, Λιβυκή και Αμερικανική). Αρχικά ήταν με τον Καντάφι όταν αποκαθήλωσαν το βασιλιά Idris, μετά μετείχε σε προσπάθειες δολοφονίας του και στην τελική αποκαθήλωσή του, και ήταν διοικητής των Λιβυκών στρατευμάτων που υποστήριξαν την Αίγυπτο εναντίον του Ισραήλ στη χερσόνησο του Σινά το 1993.
Επίσης η Αίγυπτος δεν αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του Fayez να υπογράφει τέτοιες διεθνείς συνθήκες, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η πολιτική συμφωνία Skhirat αναγνωρίζει το δικαίωμα υπογραφής διεθνών συμφωνιών μόνο σε εκλεγμένο κοινοβούλιο της Λιβύης.
Ιδιαίτερη προσοχής χρήζει ότι η Αίγυπτος αναφέρεται σε δικαιοδοσία υπογραφής και όχι σε παραβίαση διεθνούς δικαίου για την ΑΟΖ, αφού η συμφωνία που ανακοινώθηκε από Τουρκία και Fayez δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε ΑΟΖ αλλά σε αρχική συμφωνία για να εργασθούν για μία συμφωνία στις θαλάσσιες ζώνες.
Ταυτόχρονα η Τουρκία στέλνει και ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, όπου οριοθετεί τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ, αιτούμενη την δημοσίευση της και τις συντεταγμένες στο σχετικό Bulletin (γνωρίζοντας ότι σε αυτό δημοσιεύονται αφιλτράριστα οι επιστολές αυτές των κρατών) και επιδιώκοντας αφενός την καταγραφή και αφετέρου την σαφή ενημέρωση όλων των κρατών του ΟΗΕ για τις διεκδικήσεις της.
Στην ρηματική διακοίνωση μάλιστα, κινείται έξυπνα στις γκρίζες ζώνες ασάφειας των σχετικών διαδικασιών και του διεθνούς δικαίου, αναφέροντας ότι συζητάει με όλες τις παράκτιες χώρες (και την Λιβύη) για τον καθορισμό και την επικύρωση αυτών των θαλασσίων ζωνών για να ακολουθήσει οριστική συμφωνία.
Παρά το γεγονός ότι διαπιστώνουμε την παρελκυστική αυτή μεθόδευση εκ μέρους της Τουρκίας (που δε μας αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις και τις διεκδικήσεις της), εξακολουθούμε να μην δηλώνουμε επίσημα, διεθνώς και στον ΟΗΕ, ποιες είναι οι δικές μας θέσεις για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Έτσι θα είναι επίσημα δηλωμένες και καταγεγραμμένες, θα τις γνωρίζει η διεθνής κοινότητα και θα μειώνεται η δυνατότητα της Τουρκίας να εκμεταλλεύεται την αφωνία μας.
Μάλιστα ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε ήδη χαράξει γραμμές βάσεως σε όλη την επικράτεια, και να έχουμε οριοθετήσει ήδη την ΑΟΖ με Ιταλία (αφού έχει οριοθετηθεί ήδη η υφαλοκρηπίδα), εν τούτοις καθυστερούμε αδικαιολόγητα (παρά το ότι και η Ιταλία παίζει παιχνίδια λόγω της αλιείας).
Δυστυχώς, έχοντας χάσει επί μακρόν την πρωτοβουλία έναντι της Τουρκίας, απλά ετεροπροσδιοριζόμαστε, αντιδρώντας σπασμωδικά κάθε φορά που η Τουρκία επιχειρεί με λόγια αλλά και έργα, να διευρύνει τις διεκδικήσεις της.
Και ο ετεροπροσδιορισμός ευνοεί την Τουρκική πλευρά, γιατί αυτή διατηρεί την πρωτοβουλία των ενεργειών, θέτοντας έτσι την ατζέντα και τα όρια.
Η δε δήλωση από επίσημα κυβερνητικά χείλη, ότι «μεταξύ των δύο χωρών υπάρχει ο όγκος της Κρήτης», είναι ατυχέστατη, αφού έτσι έμμεσα διαχωρίζει την Κρήτη από την επικράτεια (ως νησί), και ευνοεί άθελά την επιχειρηματολογία της Τουρκίας για μειωμένη επήρεια των νησιών.
Μεταξύ της Ελλάδος και της Λιβύης ή της Τουρκίας αγαπητέ ΥΠΕΞ δεν μεσολαβεί τίποτε, γιατί η Κρήτη και τα νησιά ΕΙΝΑΙ Ελλάδα και η Ελληνική επικράτεια είναι ενιαία και ως τέτοια πρέπει να εκφράζεται, τόσο στη πράξη, ως ενάσκηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, όσο και ρητορικά στο δημόσιο λόγο.