Η διατήρηση ενός στόλου έτοιμου για πόλεμο είναι μια διαδικασία προσεκτικής, σταθερής και ορθολογιστικής διαχείρισης τόσο του προσωπικού όσο και του υλικού. Η πιο εύκολη λύση είναι η αγορά νέου εξοπλισμού και η πρόσληψη νέων ανθρώπων.
Το δύσκολο είναι, η συντήρηση, η εκπαίδευση και η συγκράτηση του προσωπικού, κυρίως επειδή είναι θέματα που ενοχλούν, σπάνια εισέρχονται στο διάλογο. Για το στόλο μας, η δομή την οποία διατηρούμε είναι η βέλτιστη για την επιχειρησιακή σχεδίαση της παρούσης. Όμως αυτό που μας απασχολεί δεν είναι η «αποτελεσματικότητα» της ειρηνικής περιόδου, αλλά ένα διαρκές ενδιαφέρον για την «αποτελεσματικότητα» κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Δεκαετίες κυριαρχίας στη θάλασσα, από το 1912-13 μέχρι το 1974 έδωσαν στο Πολεμικό Ναυτικό την πολυτέλεια να σκέπτεται ως κυρίαρχο στο Αιγαίο, αλλά καθώς η Τουρκία από το 1996 και μετά επεκτείνει ένα στόλο με ανησυχητικό ρυθμό, φαίνεται ξεκάθαρα ότι χρειαζόμαστε όχι μόνο σύγχρονες κατασκευές, αλλά και νέα επιχειρησιακή σχεδίαση που να αντιμετωπίζει με τόλμη τις νέες απειλές.
Δημήτρης Τσαϊλάς
υποναύαρχος ε.α.