 |
| Free-Photos / pixabay |
Είμαστε ιδανικοί "εραστές" της σιωπής. Ιδανικοί εν εκστάσει αποδέκτες του πολιτικού παραλογισμού και της έρπουσας πολιτικής θρασύτητας. Κι όταν αντιδρούμε με βλαχολεβέντικες κορώνες, αφού χειροκροτήσαμε τους νεκροπομπούς-πολιτικούς της κοινωνίας και γίναμε συλλέκτες των χειρίστων τετελεσμένων, θυμίζουμε απλώς ένα σκύλο σε μαντρί που δεν ξέρει γιατί γαβγίζει.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Εχουμε εθιστεί ο ένας μας πόνος να σκοτώνει τον άλλον, ενώ μακάριοι παρακολουθούμε να διέρχεται από μπροστά μας το ανάγλωττο φέρετρο της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Παντού η απουσία του κοινωνικού ελέγχου, παντού η συναίσθηση της ματαιότητας και η ματαιότητα του ψεύδους.
Μέσα από τη δική μας συμπεριφορά αναδύεται η ιστορία αυτού του τόπου, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Μέσα από την ανοχή μας και τη σιωπή μας χωρίς ενοχή, μέσα από αυτόκλητους πολιτικούς σωτήρες και μεσσίες, πορφύρες βασιλιάδων του θράσους και ιππεύουσες λέξεις-πόρνες της πολιτικής προκλητικότητας.
Απλοί θεατές των δρώμενων. Και ενοχλούμαστε όταν μας το επισημαίνουν. Δεν σκύβουμε να βρούμε το βάθος, να δούμε την έκταση των πραγμάτων. Να βγάλουμε απ' αυτά, τα δικά μας συμπεράσματα και μηνύματα. Δανειζόμαστε απόψεις και ατάκες, για να λέμε ότι έχουμε και άποψη. Δεν σκύβουμε στο πρόβλημα λες κι όλοι έχουμε "λουμπάγκο" και ο οξύς πόνος δεν μας αφήνει να μαζέψουμε τις πέτρες, για να τις ρίξουμε κατά του όποιου υποκριτικού κατεστημένου.
Σαν να είμαστε νεόπλαστοι στη γη της αφθονίας και δοξολογούμε τους θρασείς. Και οι κάποιοι εμφανιζόμενοι ως "μοντέρνοι" αμφισβητίες, αμφισβητούν για να αμφισβητήσουν. Δεν δικαιολογούν τη στάση τους μπροστά στα φαινόμενα της ανθρώπινης ζωής. Προτιμούν τα κοινωνικά φαινόμενα, τα ανάλαφρα και επιδερμικά, για ευκολία τους. Γι' αυτό και δίνουμε σ' αυτά συχνά διαστάσεις ανύπαρκτες.
Σημασία έχει να στεκόμαστε μπροστά στα φαινόμενα της ζωής προσπαθώντας να βρούμε τις αιτίες και τα αιτιατά, να βρούμε τη ρίζα του κακού και να το κτυπήσουμε κατάστηθα. Σημαντικά και ασήμαντα χοροπηδάνε στο οπτικό μας χώρο και δίχως καμία διερώτηση για το βέβηλο και το αισχρό, μεταμορφώνονται σε ααπροσδόκητη απουσία λογικής. Ανεκτική και μακάρια η στάση μας κυοφορεί την οδύνη του έθνους. Ανάμεσα στο παρόν και στο μέλλον χαθήκανε οι αξίες μας...