Freepen.gr - Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε μια σειρά θεμάτων επιγραμματικά και τις δηλώσεις μετά τη συνάντηση με τον Ιταλό ομόλογό του, Γκιουζέπε Κόντε στη Ρώμη. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε ακόμη και για την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο δεν είπε κουβέντα για την ανάγκη οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία. Γιατί άραγε; Ζοριζόμαστε ακόμη και με τους Ιταλούς επειδή οι αλιείς τους αλωνίζουν στην περιοχή και δεν τους συμφέρει η οριοθέτηση;
Ακολουθεί ο χαιρετισμός:
Ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ Giuseppe,
Με τον Ιταλό ομόλογό μου είχαμε τη δυνατότητα, σήμερα, να εξετάσουμε τις εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών και κυρίως να μελετήσουμε πώς αυτές μπορούν να γίνουν ακόμη πιο στενές, ακόμα πιο αποδοτικές.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε να πυκνώσουμε τις διμερείς μας επαφές. Εξάλλου -όπως ανέφερες αγαπητέ Giuseppe- οι δεσμοί μας έρχονται από τα βάθη της Ιστορίας. Καθορίζονται από τους πολιτισμούς, από τη γεωγραφική μας θέση, θα έλεγα και από την κοινή ιδιοσυγκρασία των λαών μας.
Όπως κοινός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις σύγχρονες προκλήσεις.
Όπως γνωρίζεις αγαπητέ Giuseppe, η χώρα μου ύστερα από μία δεκαετή οικονομική δοκιμασία, βρίσκεται, ήδη, σε τροχιά ανάπτυξης. Και θέλω να παροτρύνω τις πολλές, δυναμικές ιταλικές επιχειρήσεις, που ξέρω ότι ενδιαφέρονται, να εμπιστευτούν, να επενδύσουν στη νέα ελληνική οικονομική πραγματικότητα.
Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ενδείκνυται για πολλές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, joint ventures, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ενώ από την άλλη, η Ιταλία αποτελεί έναν δυναμικό προορισμό για τις ελληνικές εξαγωγές. Είναι ο πρώτος προορισμός για τις ελληνικές εξαγωγές. Μία τάση που ενισχύεται χρόνο με το χρόνο.
Με τον φίλο Πρωθυπουργό συζητήσαμε βέβαια και τη συνεργασία μας σε ενεργειακά θέματα. Η ενεργειακή ασφάλεια, εξάλλου, και η διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας είναι προτεραιότητες και των δύο χωρών.
Έτσι, αναμένοντας να ολοκληρωθεί ο αγωγός TAP -που θα μεταφέρει αζέρικο αέριο στην Ευρώπη, μέσω Ιταλίας- ανταλλάξαμε απόψεις για άλλα ενεργειακά εγχειρήματα, όπως ο αγωγός EastMed.
Η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση αποτελεί, επίσης, ένα θέμα που απασχολεί ιδιαιτέρως και τις δύο πλευρές.
Η Ελλάδα, είναι ανατολικό σύνορο της Ευρώπης. Είναι χώρα εισόδου, δοκιμάζεται από ένα τεράστιο φορτίο ροών. Πολλαπλάσιο των δυνατοτήτων της να τις διαχειριστεί και, δυστυχώς, διαρκώς αυξανόμενο. Είναι κάτι που εντείνει τις ανησυχίες μας.
Οι εξελίξεις αυτές καθιστούν απαραίτητη την τήρηση των προβλέψεων της Κοινής Δήλωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας. Απαραίτητη, όμως, γίνεται και η ενίσχυση της αλληλεγγύης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ως «ακριτικό» κράτος, η χώρα μου καταβάλλει κάθε προσπάθεια να ανταπεξέλθει. Δεν μπορεί όμως, ούτε πρέπει, να επωμιστεί μόνη της κάτι που αποτελεί κατ’ ουσίαν ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Συνεπώς, ο πολλαπλασιασμός των πρωτοβουλιών στο Προσφυγικό και η αναβάθμιση του συντονισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οφείλουν να γίνουν προτεραιότητα όλων μας.
Η Τουρκία δυστυχώς συνεχίζει μια επιθετική και αδιέξοδη συμπεριφορά στο Αιγαίο, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα ενός ατυχήματος.
Από την πλευρά μας, τηρούμε μια στάση αυτοσυγκράτησης προασπίζοντας, όμως, σταθερά την κυριαρχία και τα εθνικά μας δικαιώματα, που απορρέουν από τις συνθήκες και από το Διεθνές Δίκαιο.
Η τουρκική προκλητικότητα, ωστόσο, δεν περιορίζεται εκεί. Όπως ξέρετε, η γειτονική χώρα επεκτείνει την παραβατική της δραστηριότητα και εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Η Ελλάδα διαχρονικά υποστηρίζει μία δίκαιη, ισορροπημένη και κυρίως βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Όμως, 45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς αγαπητέ Giuseppe, παραμένει. Και αυτό συμβαίνει σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι, λοιπόν, καιρός να ευδοκιμήσουν οι δικοινοτικές συνομιλίες, που παραμένουν ο μόνος δρόμος προς μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών.
Συζητήσαμε και τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια, την ευρωπαϊκή προοπτική των οποίων Ελλάδα θέλει να κρατήσει ενεργή. Όμως πυξίδα μας παραμένει η τήρηση των υποχρεώσεων που οι ίδιες οι ενδιαφερόμενες χώρες έχουν αναλάβει.
Έχουμε σύμπτωση απόψεων σε πολλά από τα θέματα, όπως το ευρωπαϊκό εξάμηνο, το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, η εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.
Αλλά και στα ζητήματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και έχουμε να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό όραμα για μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία έως το 2050. Και η Κυβέρνηση μου έχει αναλάβει μια ειδική πρωτοβουλία για την προστασία των μνημείων της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Φυσικού Περιβάλλοντος από την κλιματική αλλαγή. Και χαίρομαι που η Ιταλία πρόσθεσε την υποστήριξή της σε αυτήν την πρωτοβουλία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι για τη ζεστή υποδοχή και για την τόσο παραγωγική συνεργασία. Επιστρέφω από τη Ρώμη στην Αθήνα ακόμα πιο αισιόδοξος και ακόμα πιο σίγουρος ότι οι δύο ιστορικές μας πρωτεύουσες θα συνεχίσουν να επιτελούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή.
Αγαπητέ Giuseppe, σε περιμένω με χαρά στην Αθήνα.
Ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ Giuseppe,
Με τον Ιταλό ομόλογό μου είχαμε τη δυνατότητα, σήμερα, να εξετάσουμε τις εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών και κυρίως να μελετήσουμε πώς αυτές μπορούν να γίνουν ακόμη πιο στενές, ακόμα πιο αποδοτικές.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε να πυκνώσουμε τις διμερείς μας επαφές. Εξάλλου -όπως ανέφερες αγαπητέ Giuseppe- οι δεσμοί μας έρχονται από τα βάθη της Ιστορίας. Καθορίζονται από τους πολιτισμούς, από τη γεωγραφική μας θέση, θα έλεγα και από την κοινή ιδιοσυγκρασία των λαών μας.
Όπως κοινός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις σύγχρονες προκλήσεις.
Όπως γνωρίζεις αγαπητέ Giuseppe, η χώρα μου ύστερα από μία δεκαετή οικονομική δοκιμασία, βρίσκεται, ήδη, σε τροχιά ανάπτυξης. Και θέλω να παροτρύνω τις πολλές, δυναμικές ιταλικές επιχειρήσεις, που ξέρω ότι ενδιαφέρονται, να εμπιστευτούν, να επενδύσουν στη νέα ελληνική οικονομική πραγματικότητα.
Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ενδείκνυται για πολλές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, joint ventures, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ενώ από την άλλη, η Ιταλία αποτελεί έναν δυναμικό προορισμό για τις ελληνικές εξαγωγές. Είναι ο πρώτος προορισμός για τις ελληνικές εξαγωγές. Μία τάση που ενισχύεται χρόνο με το χρόνο.
Με τον φίλο Πρωθυπουργό συζητήσαμε βέβαια και τη συνεργασία μας σε ενεργειακά θέματα. Η ενεργειακή ασφάλεια, εξάλλου, και η διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας είναι προτεραιότητες και των δύο χωρών.
Έτσι, αναμένοντας να ολοκληρωθεί ο αγωγός TAP -που θα μεταφέρει αζέρικο αέριο στην Ευρώπη, μέσω Ιταλίας- ανταλλάξαμε απόψεις για άλλα ενεργειακά εγχειρήματα, όπως ο αγωγός EastMed.
Η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση αποτελεί, επίσης, ένα θέμα που απασχολεί ιδιαιτέρως και τις δύο πλευρές.
Η Ελλάδα, είναι ανατολικό σύνορο της Ευρώπης. Είναι χώρα εισόδου, δοκιμάζεται από ένα τεράστιο φορτίο ροών. Πολλαπλάσιο των δυνατοτήτων της να τις διαχειριστεί και, δυστυχώς, διαρκώς αυξανόμενο. Είναι κάτι που εντείνει τις ανησυχίες μας.
Οι εξελίξεις αυτές καθιστούν απαραίτητη την τήρηση των προβλέψεων της Κοινής Δήλωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας. Απαραίτητη, όμως, γίνεται και η ενίσχυση της αλληλεγγύης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ως «ακριτικό» κράτος, η χώρα μου καταβάλλει κάθε προσπάθεια να ανταπεξέλθει. Δεν μπορεί όμως, ούτε πρέπει, να επωμιστεί μόνη της κάτι που αποτελεί κατ’ ουσίαν ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Συνεπώς, ο πολλαπλασιασμός των πρωτοβουλιών στο Προσφυγικό και η αναβάθμιση του συντονισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οφείλουν να γίνουν προτεραιότητα όλων μας.
Η Τουρκία δυστυχώς συνεχίζει μια επιθετική και αδιέξοδη συμπεριφορά στο Αιγαίο, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα ενός ατυχήματος.
Από την πλευρά μας, τηρούμε μια στάση αυτοσυγκράτησης προασπίζοντας, όμως, σταθερά την κυριαρχία και τα εθνικά μας δικαιώματα, που απορρέουν από τις συνθήκες και από το Διεθνές Δίκαιο.
Η τουρκική προκλητικότητα, ωστόσο, δεν περιορίζεται εκεί. Όπως ξέρετε, η γειτονική χώρα επεκτείνει την παραβατική της δραστηριότητα και εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Η Ελλάδα διαχρονικά υποστηρίζει μία δίκαιη, ισορροπημένη και κυρίως βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Όμως, 45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς αγαπητέ Giuseppe, παραμένει. Και αυτό συμβαίνει σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι, λοιπόν, καιρός να ευδοκιμήσουν οι δικοινοτικές συνομιλίες, που παραμένουν ο μόνος δρόμος προς μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών.
Συζητήσαμε και τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια, την ευρωπαϊκή προοπτική των οποίων Ελλάδα θέλει να κρατήσει ενεργή. Όμως πυξίδα μας παραμένει η τήρηση των υποχρεώσεων που οι ίδιες οι ενδιαφερόμενες χώρες έχουν αναλάβει.
Έχουμε σύμπτωση απόψεων σε πολλά από τα θέματα, όπως το ευρωπαϊκό εξάμηνο, το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, η εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.
Αλλά και στα ζητήματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και έχουμε να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό όραμα για μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία έως το 2050. Και η Κυβέρνηση μου έχει αναλάβει μια ειδική πρωτοβουλία για την προστασία των μνημείων της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Φυσικού Περιβάλλοντος από την κλιματική αλλαγή. Και χαίρομαι που η Ιταλία πρόσθεσε την υποστήριξή της σε αυτήν την πρωτοβουλία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι για τη ζεστή υποδοχή και για την τόσο παραγωγική συνεργασία. Επιστρέφω από τη Ρώμη στην Αθήνα ακόμα πιο αισιόδοξος και ακόμα πιο σίγουρος ότι οι δύο ιστορικές μας πρωτεύουσες θα συνεχίσουν να επιτελούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή.
Αγαπητέ Giuseppe, σε περιμένω με χαρά στην Αθήνα.