Ι. Εδώ και λίγο καιρό εμφανίζεται στα κοινωνικά μέσα, λόγω έξαρσης του μεταναστευτικού, μια εν πολλοίς άγνωστη έννοια: «εθνοτική αναδιάταξη» - «αντίστοιχη» της γερμανικής λέξης «Umvolkung». Μια ιστορικά άκρως φορτισμένης και αποτρόπαιης λέξης, καθώς εμπεριείχε «ακραία, εθνικιστικές-ρατσιστικές μέχρι και πρωτοφασιστικές ιδέες». Στην ιστορία πέρασε στη βάση δύο παραμέτρων: Πρώτον, με την «επαναγερμανοποίηση» πληθυσμών στην Ανατολική Ευρώπη που ήρθαν μεν σε επαφή με σλαβικά φύλα, αλλά που ακόμα δεν είχαν αποκοπεί πλήρως από τη «γερμανική φυλή».
Και δεύτερον, με τη μεταφορά συγκεκριμένων, μη γερμανικών φυλετικών ομάδων που κατοικούσαν σε αυτές τις «μικτές» περιοχές σε άλλες πιο απόμακρες, έτσι ώστε να υπάρχει εθνική ομοιογένεια.
Για την ιστορία, ο όρος «Umvolkung» πρωτοεμφανίστηκε το 1916 ενόσω διαρκούσε ακόμη το βιλχελμινικό «Δεύτερο Ράιχ» και εφαρμόστηκε για ένα χρόνο, μέχρι το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, με τη μετακίνηση Γερμανών στρατιωτών στην Ανατολική Πολωνία ως «Αγροφυλάκων». Στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ο όρος αυτός απέκτησε την τελική του διατύπωση, βασισμένη «στην παράδοση του εθνικισμού, του ιμπεριαλισμού και του αντισημιτισμού». Εξέφραζε δηλαδή την «συνειδητή γερμανοποίηση ανατολικοευρωπαϊκών περιοχών με κέρδος νέο ζωτικό χώρο» - συνδεδεμένη βεβαίως και με τη διάδοση του γερμανικού πολιτισμού, ιδιαίτερα σε έθνη, όπως τα σλαβικά, που λογίζονταν ως χαμηλότερου αξιακού επιπέδου. Στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος ο ορισμός αυτός συμπληρώθηκε με έννοιες όπως «αφομοίωση» και «γερμανοποίηση» με ξεκάθαρα φυλετικά στοιχεία, ενώ έγιναν και προσπάθειες εφαρμογής προγραμμάτων «Umvolkung» στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι, μετά το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», λίγο πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και μέχρι τέλους του 1940 περίπου ένα εκατομμύριο Γερμανοί εγκατέλειψαν τις περιοχές της ανατολικής Πολωνίας που κατέλαβαν οι Σοβιετικοί για να μεταφερθούν στις δυτικές πολωνικές περιοχές που κατέλαβε η ναζιστική Γερμανία. Στη διάρκεια του πολέμου ακολούθησαν και άλλες μετατοπίσεις πληθυσμών (Danzig-Westpreußen, Zamość, Hegewald κ.α.) χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Βέβαια, ανάλογες πρακτικές είχαμε και στην σταλινική περίοδο.
ΙΙ. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει ένα «ιστορικό παράδοξο», καθώς πολλοί συσχετίζουν την ιστορική «εθνοτική αναδιάταξη» με την σημερινή μαζική, ανεξέλεγκτη και παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη, κυρίως από μουσουλμανικές χώρες της Αφροασίας. Δεν είναι πλέον οι ναζιστικές ορδές που επιβάλλουν την «Umvolkung» της Ευρώπης, αλλά, όπως ισχυρίζονται, η «υβριδική επίθεση» που εξαπέλυσαν με «όπλο» τη μετανάστευση εκείνες οι παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις που με άφθονα μέσα (πολιτικά, οικονομικά κ.α.) απεργάζονται τη διάλυση των εθνών-κρατών και προωθούν τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι υποστηριχτές τέτοιων απόψεων κυριαρχούν παντού : Στους παγκόσμιους οργανισμούς (π.χ. ΟΗΕ) και στις κυβερνήσεις της Ευρώπης (π.χ. γερμανική, ελληνική κ.α.), στα υπουργεία μετανάστευσης και σε φιλομεταναστευτικά ιδρύματα, στα ισχυρά διεθνή Μέινστριμ και στις ΜΚΟ, όπως η Open Society Foundation ή η Solidarity Now στα «καθ΄ ημάς».
Εντύπωση προκαλεί όμως το γεγονός ότι συχνά οι πολιτικά ορθοφρονούντες υπέρμαχοι των ανοιχτών συνόρων αναγορεύουν «ναζιστές» και «ακροδεξιούς» αυτούς που ανέσυραν από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» την επίμαχη λέξη «Umvolkung» για να περιγράψουν αυτό που θεωρούν «αντικατάσταση πληθυσμών», αυτή τη φορά στην ίδια τους τη χώρα - και που θέλουν να αποτρέψουν. Προκειμένου μάλιστα να πλήξουν όσους αντιστέκονται στις παγκοσμιοποιητικές και εν τέλει «φυλετικές» επιδιώξεις τους, περιορίζουν την όποια δημόσια «αντιπαράθεση», είτε καθαρά σε ηθικολογικές κενολογίες και λοιδορίες, είτε σε κριτικές και πολεμικές για το πόσο «ναζιστική» είναι η χρήση μιας ιστορικά επιβαρυμένης λέξης.
Η πραγματικότητα στο μεταναστευτικό ζήτημα βεβαίως δεν αλλάζει με «παιχνίδια» λέξεων και εκατέρωθεν ύβρεις ή επειδή κάποιες ελίτ εμποδίζουν να ακουστεί η αλήθεια για τις διαστάσεις του μεταναστευτικού που για ένα μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων ισοδυναμεί με «αντικατάσταση πληθυσμών». Όπως συμβαίνει για παράδειγμα ήδη σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ή της Φρανκφούρτης. Άλλωστε, αυτό καταγράφουν αδιάψευστα οι ψυχρές στατιστικές.
Σ΄ ένα σημείο πάντως συμφωνούν άπαντες, «ναζιστές» και «φιλάνθρωποι», ότι δηλαδή μέσω της μαζικής μετανάστευσης συντελείται «ένα ιστορικά μοναδικό πείραμα» που αλλάζει ραγδαία τον κόσμο που ξέραμε, με νικητές και χαμένους.
ΥΓ. Εξυπακούεται ότι κάθε εχέφρων, πραγματιστής και προοδευτικός άνθρωπος είναι κάθετα απέναντι σε απάνθρωπες πρακτικές όπως η «Umvolkung». Απ΄ όπου κι αν προέρχονται, όπως και αν ονομάζονται, με όποιο μέσο και αν εφαρμόζονται και όποιοι «μανδύες» και αν χρησιμοποιούνται. Μηδέ εξαιρουμένου του υποκριτικού και αντιδημοκρατικού ψευδοανθρωπισμού αλά Σόρος.