Η Ελλάδα χάνει τον πόλεμο της μπριζόλας

ReinhardThrainer / pixabay

Όπως λένε κι οι Κινέζοι, ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. Παρατηρούμε μια πρωτόγνωρη μετακίνηση πληθυσμών προς τη Γηραιά Ηπειρο. Παράλληλα η κινητοποίηση ορισμένων χωρών με σκοπό να διατηρήσουν την ταυτότητά τους έχει ως αποτέλεσμα τη μετατροπή της πατρίδας μας σε buffer zone, ουδέτερη ζώνη.

Του Στρατή Μαζίδη

Η χώρα μετατρέπεται σε μια ζωντανή απόθηκη ενώ ο πληθυσμός της αντικαθίσταται είτε αργά είτε γρήγορα. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης, οι θάνατοι υπερτερούν αισθητά των γεννήσεων, αυξάνεται ο αριθμός των μεταναστών που έρχονται παράνομα στην Ελλάδα και παράλληλα οι γεννήσεις ανάμεσά τους.

Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να προσδιορίσει κανείς το ακριβές χρονικό σημείο που θα περάσουμε στην άλλη πλευρά του βουνού, αλλά πως το αποτέλεσμα της εξίσωσης με τους σημερινούς ισχύοντες όρους είναι ένα και το αυτό. Η Ελλάδα αλλάζει κατοίκους, βρίσκεται σε διαδικασία παράδοσης - παραλαβής [hand over όπως λέμε στα πλοία].

Η προσέγγιση του ζητήματος, ανεξαρτήτως των πεποιθήσεων του καθενός, γίνεται με λάθος τρόπο και εκτός θέματος. Ρατσιστές, εθνομηδενιστές, ρατσιστικό παραλήρημα, προδοτικές αποφάσεις κ.ο.κ. Δεν κοιτάμε την ουσία. Δε μας ενδιαφέρει ή δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε;

Το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης είναι πολύ σοβαρό διότι εμπεριέχει πολλά επίπεδα και διαστάσεις. Πχ:

- Έρχονται ασυνόδευτα παιδιά [παιδιά όμως όχι νταγκλαράδες] που θα μπορούσε μια άλλη Ελλάδα να αναθρέψει, να μορφώσει και να τα εξάγει αργότερα ως χρήσιμους πολίτες και πρεσβευτές της στο εξωτερικό, γιατί όχι και στις ίδιες τους τις πατρίδες, να αποτελέσουν γέφυρες της Ελλάδας στον κόσμο όπως ο πρέσβης του Αφγανιστάν, που κάποτε σπούδασε στην Ελλάδα, γύρισε στην πατρίδα του κι επέστρεψε εδώ ξανά ως διπλωμάτης.

- Εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ρευμάτων από την Τουρκία η οποία μαζεύει ανθρώπινες ψυχές και τις χρησιμοποιεί ως όπλα εξαπολύοντάς τες κατά κύματα

- Πιθανή απώτερη αποσταθεροποίηση της χώρας και ακρωτηριασμός της

- Πολύ χρήμα. ΜΚΟ, θέσεις εργασίας για μερικά κατοστάρικα που όμως εξαγοράζουν συνειδήσεις

- Ανακάτεμα τρομοκρατών αλλά και πιθανών πρακτόρων μέσα στις πολυάριθμες αφίξεις

- Δημιουργία κοινωνικής ανισορροπίας ανάμεσα σε γηγενή πληθυσμό που πχ χρυσοπληρώνει το σπίτι του και τη ζωή τους και τους παρανόμως εισερχομένους μετανάστες που αν λάβουν άσυλο αποκτούν πρόσβαση σε μια ζωή δίχως κόπους

- Θρησκευτική σύγκρουση καθώς το ισλάμ είναι μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία εντελώς αντίθετη με όσα η Δύση ασπάζεται

- Αναταραχή της καθημερινότητας στις περιοχές όπου εγκαθίστανται οι εισελθόντες 

- Εθνικό καθώς η χώρα μας δεν έχει πχ 25.000.000 πληθυσμό με έστω αργή αυξητική τάση αλλά 10.000.000 που μειώνονται διαρκώς διότι οι Ελληνες έχουν πάψει πολύ πριν την κρίση να αγαπούν την οικογένεια [κι ας χρειάστηκε μια τέτοια για να γεννηθούν] ενώ όσοι εισέρχονται παράνομα στη χώρα έχουν ως προτεραιότητα την τεκνοποίηση και την υπηρέτηση της οικογένειάς τους

- Γεωπολιτικό όταν χώρες όπως το Πακιστάν και η Ινδία δαπανούν αμέτρητα δις σε πυρηνικές κεφαλές, αεροπλάνα, πλοία κι υποβρύχια ενώ ο λαός τους πεινάει και τις εγκαταλείπει, διότι καμία ηγεσία δεν ενδιαφέρεται για αυτόν.

Το μεταναστευτικό ζήτημα έχει λοιπόν πολλές διαστάσεις: κοινωνική, εθνική, οικονομική, εγκληματική, θρησκευτική. Χρειάζονται πολλοί και διαφορετικοί χειρισμοί. Ποιος όμως θα τους κάνει - προτείνει; Ποιος θα ανοίξει τη συζήτηση; Ποιοι και πως θα βάλουν κάτω τα ζητήματα ένα προς ένα, θα τα διαχωρίσουν και θα βάλουν μια αρχή για ένα ολοκληρωμένο πλάνο;

Η κυβέρνηση που προεκλογικά έλεγε άλλα και τώρα πράττει αυτά τα οποία κατέκρινε λειτουργώντας ως τροχονόμος και εκφοβιστής των τρομαγμένων κατοίκων; Η αντιπολίτευση που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και των μικρών Αουσβιτς στα νησιά;  Οι πολιτικοί που ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη διατήρηση των προνομίων τους;

Τα ΜΜΕ που βλέπουν τα πράγματα μονοδιάστατα και προσβάλλουν τις φωνές της κοινής λογικής; Πού αρπάζουν το τι είπε ο καθένας και το κάνουν μεγάλη είδηση;

Λένε ότι η διαφωνία έχει ως κατάληξη την επικράτηση μιας άποψης. Η συζήτηση πάλι αποσκοπεί στην ανεύρεση της αλήθειας. Οι απόψεις πρέπει να απο-ενοχοποιηθούν. Η συζήτηση πρέπει να ανοίξει. Τα επιχειρήματα και οι προσεγγίσεις να κατατεθούν. Και αν χρειαστεί, ο λαός να αποφασίσει.

Αυτό για την ώρα δε λαμβάνει χώρα ή γίνεται αλλά σε τέτοιο που δε βοηθά. Αναλωθήκαμε, ίσως επίτηδες, στο κάλεσμα για μπάρμπεκιου έξω από μια δομή. Αυτό είναι το ζητούμενο; Το πρόβλημα, αν υπάρχει, είναι πολύ απλά ότι με την πληθυσμιακή εξέλιξη αυτής εδώ της γωνιάς της γης σε κάποια χρόνια θα έχουμε νέες υπολογίσιμες πλευρές ή ακόμη και πλειοψηφίες όπου το μπάρμπεκιου ίσως καταστεί αδύνατο ακόμη και στο μπαλκόνι του διαμερίσματος.

Η Ελλάδα χάνει τον πόλεμο της μπριζόλας διότι αφενός πνίγεται από τους πυκνούς καπνούς της ψησταριάς κι αφετέρου επειδή επιπόλαια προσπαθεί να πιάσει τα κάρβουνα με γυμνά χέρια. Υπάρχει ακόμη χρόνος να μπει μια τάξη, να μη γίνουμε μάρτυρες καταστάσεων που σήμερα δε διανοούμαστε καν. Ελάχιστος, αλλά υπάρχει. Τα σημεία των καιρών διακρίνονται στον ορίζοντα.