 |
| Reuters / Rodi Said |
Όταν η συριακή κρίση άρχισε να λαμβάνει χαρακτηριστικά πολέμου, η Δαμασκός προχώρησε σε μια στρατηγική επιλογή η οποία άφησε ανυπεράσπιστο αρκετό κόσμο, αλλά εκ του αποτελέσματος κρίθηκε επιτυχής [σκοπίμως δε λέω σωστή].
Του Στρατή Μαζίδη
Απέσυρε τον στρατό της από διάφορα σημεία και τον συγκέντρωσε στα αστικά κέντρα για να κρατήσει αλλά και να προασπίσει τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Κράτησε μόνο ορισμένα προπύργια στην ανατολική σε Χάσακα, Καμισλί και Ντέιρ Εζόρ ακολουθώντας την προτροπή της Τεχεράνης για κυβερνητική παρουσία σε ένα νοητό τετράγωνο που θα καλύπτει όλη τη χώρα.
Ο Ασαντ λοιπόν έφυγε από τις περιοχές των Κούρδων αφήνοντάς τους όμως τα όπλα του. Λιανοτούφεκα σοβιετικής καταγωγής του 1970; Αυτά είχε, αυτά άφησε. Και οι Κούρδοι με την πολιτοφυλακή της YPG μάχονταν αποτελεσματικά απέναντι σε όλους. Όμως κανείς δεν τους πρόσεχε μέχρι το φθινόπωρο του 2014 όταν ξεκίνησε η πολιορκία του Κομπάνι και η είσοδος του ISIS σε αυτή.
Οι παλιοί αναγνώστες θυμούνται τα δεκάδες κείμενά μας για τη μάχη αυτή εκείνη την περίοδο. Οι Κούρδοι με τα όπλα του Ασαντ πολέμησαν σπίτι με σπίτι στην κυριολεξία. Παππούδες, γιαγιάδες, γαμπροί, νύφες, παιδιά πήραν τα όπλα και κήρυξαν αντίσταση με το ISIS να ελέγχει το 50% του Κομπάνι. Το μυαλό του πολεμιστή υπερίσχυσε των μαστουρωμένων κι έτοιμων για όλα ισλαμοφασιστών.
Η διεθνής κοινή γνώμη κινητοποιήθηκε. Άρχισε να φωνάζει υπέρ των αμυνομένων και να ζητά από τις ΗΠΑ που είχαν δημιουργήσει μόλις το καλοκαίρι του 2014 τον κατ'ευφημισμό Συνασπισμό κατά του ISIS να πράξουν αυτό που ήταν η βασική αποστολή του, να χτυπήσουν την οργάνωση στο Κομπάνι.
Και όμως οι ΗΠΑ τότε απέστεργαν κρίνοντας μάλιστα πως "είναι θέμα 15 ημέρων να πέσει η πόλη και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι". Δεν έπεσε όμως και υπό τη διαρκή κατακραυγή, άρχισαν τελικά οι Αμερικάνοι βομβαρδισμούς. Η συνέχεια γνωστή. Οι Κούρδοι ανακουφίστηκαν και πέταξαν έξω το ISIS στις αρχές του 2015 το οποίο έκτοτε άρχισε να περιορίζεται.
Οι ΗΠΑ βλέποντας πως το ISIS είχε γιγαντώσει πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε / εξυπηρετούσε [ήταν μόλις μια μικρή ακραία ομάδα το 2013 που συνεργαζόταν τότε με τους εκλεκτούς του FSA]. Ο FSA είχε αποτύχει, ήταν πια ένα καμμένο χαρτί. Ποιος να αντιμετωπίσει το ISIS; Δεν υπήρχε άλλος από τον Ασαντ εκτός...; Εκτός αν έπαιζαν το χαρτί των Κούρδων αλλά πώς θα συμβεί αυτό με την Τουρκία δίπλα; Κάνεις κάτι πολύ απλό. Δημιουργείς από το μηδέν μια νέα ομάδα, της οποίας βασικό συστατικό μέρος θα αποτελεί η κουρδική πολιτοφυλακή της YPG, που αποδείχθηκαν δεινοί πολεμιστές. Έτσι γεννήθηκαν οι SDF το φθινόπωρο του 2015.
Και όπως γράφαμε το 2016, οι Κούρδοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χαρτί που κράτησαν οι Αμερικάνοι για να το ρίξουν στο τραπέζι [και όχι να το κρατήσουν] αφού τους κάνουν τη δουλειά. Οι ΗΠΑ τους εκμεταλλεύθηκαν. Όσες φορές έφτασαν κοντά σε συμφωνία με τη Δαμασκό συζητώντας μάλιστα ακόμη και την ένταξη των SDF στο συριακό στρατό, ξαφνικά σταματούσε κάθε εξέλιξη. Ποιος άραγε την πάγωνε;
Και οι Κούρδοι είχαν τα προειδοποιητικά σημάδια. Το πάγωμα της προέλασής τους προς τη Μεσόγειο μόλις έπιασαν την Ιεράπολη μετά το ταξίδι του Μπάιντεν στην Κωνσταντινούπολη και η επιχείρηση "Ασπίδα του Ευφράτη" των Τούρκων που ακολούθησε το φθινόπωρο του 2016, και φυσικά η εισβολή στην Αφρίν την άνοιξη του 2018.
Οι Κούρδοι ως αρχαίος λαός στην περιοχή έχουν χίλια δυο δικαιώματα, όμως χωρίς γνώση και μελέτη της ιστορίας, είσαι καταδικασμένος να την ξαναζήσεις. Η πρόσδεσή τους στο αμερικανικό άρμα αποδείχθηκε εσφαλμένη κι αυτό φαινόταν εξαρχής.