 |
| markusspiske / pixabay |
Η ανάδειξη του θέματος της μετονομασίας των δύο σταθμών του Μετρό, που έχει εξελιχθεί σε σίριαλ με το νέο πρόεδρο της εταιρείας ουσιαστικά να διαψεύδει την οικογένεια Μπακογιάννη, έχει φέρει στην επιφάνεια μια ακόμη σοβαρή παθογένεια του ελληνικού πολιτικού κόσμου.
Του Στρατή Μαζίδη
Το βόλεμα των αποτυχημένων πολιτικά ημετέρων. Ο κ. Ταχιάος, πχ, ήταν ο εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας για το Δήμο Θεσσαλονίκης σε μια ευνοϊκότατη συγκυρία. Ας θυμηθούμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χαρίσει τη Μακεδονία στα Σκόπια, ο Μπουτάρης δε θα διεκδικούσε εκ νέου το Δήμο, η Κατερίνα Νοτοπούλου πάλευε για μια...τιμητική κατάταξη. Ωστόσο χάρη σε κάποιες δηλώσεις του για το Σκοπιανό, ο κεχρισμένος υποψήφιος συνετρίβη με 66% - 33%.
Στη συνέχεια ήταν υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου. Η ΝΔ εξέλεξε επτά βουλευτές στην Α' Θεσσαλονίκης. Ο κ. Ταχιάος τερμάτισε 8ος απέχοντας περίπου 1000 σταυρούς από τον 7ο κ. Κούβελα.
Και κάπως έτσι προσγειώθηκε στη θέση του προέδρου της Αττικό Μετρό. Ο κ. Ταχιάος δεν είναι ο μόνος που εξυπηρετείται κατά αυτόν τον τρόπο. Γνωρίζω πχ περίπτωση πρώην γαλάζιου αντιδημάρχου με ροζέ δημοτική αρχή ο οποίος στον τομέα του πέτυχε μόνο σε επίπεδο επικοινωνίας και βραβείων ενώ στην καθημερινότητα δεν τα κατάφερε καθόλου καλά. Το Μάιο εξετέθη ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος. Δεν πέτυχε να εκλεγεί. Δεν πειράζει όμως διότι μολονότι τρέχει και την ιστορική οικογενειακή επιχείρηση, τακτοποιήθηκε ως διευθύνων σύμβουλος σε συγκριμένο οργανισμό.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Τα ίδια και τα ίδια. Και ποιος ξέρει πόσες ακόμη τέτοιες τοποθετήσεις έχουν γίνει. Ταυτόχρονα άνθρωποι με περγαμηνές και σε δεινή οικονομική κατάσταση αναζητούν εργασία. Κι εν τέλει όλοι εμείς αναζητούμε μια πατρίδα λογική να μας αγκαλιάσει.