 |
| hasan-cilingir / pixabay |
Το μεταναστευτικό ορθώς μπήκε στις προτεραιότητες της κυβέρνησης και εξετάσθηκε από το ΚΥΣΕΑ ως ζήτημα ασφαλείας της χώρας πλέον. Τα δε μέτρα που αποφασίσθηκαν είναι σωστά. Όμως οι διάφορες επιφανειακές απόψεις που ακούγονται από κάποιους πολιτικούς και αναλυτές, περί απέλασης των μη προσφύγων μεταναστών και αναγκαστικής επιστροφής τους στις χώρες προέλευσης είναι ανεφάρμοστες.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Αφενός δεν μπορεί να γίνει σε μεγάλη κλίμακα (αγνοούν ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο απαγορεύονται οι ομαδικές απελάσεις και αφετέρου εάν δεν υπάρχει συναίνεση από τις χώρες προορισμού δεν μπορούν να απελαθούν ή να επαναπατρισθούν).
Υπάρχουν βέβαια οι περιορισμένες και υπό προϋποθέσεις επαναπροωθήσεις που γίνονται προς την Τουρκία, στα πλαίσια της συμφωνίας της Τουρκίας με την ΕΕ. Μία συμφωνία όμως που όχι μόνο δεν είναι ικανοποιητική στις προβλέψεις της, από πλευράς προϋποθέσεων και αριθμών αλλά και δεν τηρείται από την Τουρκία.
Ως αποτέλεσμα, από τότε που υπογράφηκε, οι επαναπροωθήσεις δεν ξεπέρασαν τους 400 ανθρώπους το χρόνο. Η δε Τουρκία χρησιμοποιεί τη συμφωνία και το μεταναστευτικό για να εκβιάζει για περισσότερα οφέλη, κυρίως από την ΕΕ (οικονομικά, άλλων παροχών, κατάργηση βίζας, πολιτικά κλπ).
Η “κοινωνία αξιών” έχει κάνει εκτεταμένες αναλύσεις και έχει υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις πολλές φορές στη προηγούμενη κυβέρνηση και στο κοινοβούλιο για το μεταναστευτικό, όπου αναλύονται όλα αυτά.
Και χαιρόμαστε που επιτέλους προωθούνται σημαντικά μέτρα για την αποσυμφόρηση των νησιών, για τα ασυνόδευτα παιδιά και για την αναποτελεσματική και χρονοβόρα διαδικασία ασύλου.
Η προηγούμενη κυβέρνηση πέραν την εξαιρετικά ασαφούς και χαλαρής πολιτικής της, αποδέχθηκε και συνυπέγραψε χωρίς οιαδήποτε επιφύλαξη-πρόταση τροποποίησης κλπ, το κείμενο του ΟΗΕ για το μεταναστευτικό (συμφωνήθηκε στις αρχές του χρόνου στο Μαρόκο). Το κείμενο αυτό δημιουργεί δεσμευτικό πλαίσιο για τις χώρες και είναι εξόχως ανεδαφικό (είναι αδύνατο να μπορέσουν οι χώρες να εφαρμόσουν πολλές από τις προβλέψεις του).
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΕΤΡΑ
Αυτά που θα πρέπει οπωσδήποτε να εξετασθούν σε διεθνές επίπεδο, πέραν της αναθεώρησης της συνθήκης του Δουβλίνου, είναι:
1. Να χαρακτηρισθεί η διακίνηση μεταναστών (το σύγχρονο δουλεμπόριο) έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αρμοδιότητας του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου που διώκεται ανηλεώς και να υποχρεωθούν όλες οι χώρες να δεσμευθούν για τις διεθνείς διώξεις.
2. Να ελέγχεται η διακίνηση των χρημάτων που διαπιστώνεται ότι προέρχονται άμεσα ή έμμεσα από ανάλογες δραστηριότητες και να δεσμεύονται στο διεθνές τραπεζικό σύστημα, όπως γίνεται και με την τρομοκρατία.
3. Να προβλεφθούν αυστηρές ποινές για τους διακινητές (τουλάχιστον στις χώρες του Δυτικού κόσμου όπου μπορεί να επιτευχθεί συναίνεση).
4. Να υπάρξουν οι αναγκαίες διεθνείς πιέσεις ώστε να συμφωνηθούν και να οργανωθούν πολυεθνικές επιχειρήσεις (Νατοϊκές, της ΕΕ αλλά και της Αφρικανικής Ένωσης στη ξηρά και στα χωρικά ύδατα χωρών), για την υποστήριξη των κυβερνήσεων των χωρών που δηλώνουν ότι επιθυμούν, αδυνατούν να ελέγξουν οι ίδιες την διακίνηση ανθρώπων (μεταναστών αλλά και δουλεμπόρων που δρουν ανεξέλεγκτα στις αφρικανικές ιδίως χώρες).
5. Επιπρόσθετα σε αυτές, να οργανωθούν πολυεθνικές ναυτικές επιχειρήσεις στα διεθνή ύδατα (του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όπως έγινε και στα πλαίσια της τρομοκρατίας), για τον έλεγχο του σύγχρονου δουλεμπορίου στη Μεσόγειο.
6. Το σύστημα πληροφοριών των οργανισμών αυτών (και των συμμετεχουσών χωρών), να προσανατολισθεί στον έλεγχο κάθε μορφής διακίνησης ανθρώπων, ώστε να αναλαμβάνονται έγκαιρα οι αναγκαίες προληπτικές αποτρεπτικές αλλά και κατασταλτικές δράσεις (θα πρέπει να υπάρξουν και αξιόπιστες πιέσεις σε μη συνεργαζόμενες κυβερνήσεις συγκεκριμένων χωρών, όπως έγινε και με την τρομοκρατία).
7. Να επισημαίνεται σε κάθε ευκαιρία σε όλα τα συναφή φόρα και διεθνείς συσκέψεις, η διασύνδεση του μεταναστευτικού με την τρομοκρατία και το δουλεμπόριο, ως παγκόσμια απειλή ασφαλείας.
8. Και φυσικά η αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στις χώρες προέλευσης και η ανοικοδόμησή τους, πρέπει να είναι η πρώτη και βασική προτεραιότητα όλων μας.
Είναι αναγκαία και σωστά συνεπώς τα μέτρα που αποφασίσθηκαν από το ΚΥΣΕΑ, όμως εάν δεν υποστηριχθούν και από διεθνή μέτρα όπως τα προτεινόμενα, θα έχουν πάντα περιορισμένη αποτελεσματικότητα.