 |
| geralt / pixabay |
Με τη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας για το ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών, διατέθηκαν πόροι 6 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα βρίσκεται πάλι σε έξαρση, κατόπιν της προφορικής «προειδοποίησης» του προέδρου Ερντογάν ότι, σε περίπτωση που δεν λάβει επιπλέον οικονομική βοήθεια θα κατακλύσει την Ευρώπη με 5 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες. Έχει όμως, διενεργηθεί έλεγχος από πλευράς Ε.Ε. για το αν, πού και πώς έγινε η διαχείριση των πόρων που έλαβε μία χώρα η οποία απειλεί αυτούς που της προσέφεραν οικονομική βοήθεια;
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί υπόνοιες για τη δράση δουλεμπόρων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους που θέλουν να εισέλθουν στην Ε.Ε.. Καθώς συνεχίζουμε να βλέπουμε απελπισμένους ανθρώπους να αποβιβάζονται στα Ελληνικά νησιά με οργανωμένα μέσα, δεν έχει γνωστοποιηθεί αν έχουν διεξαχθεί έρευνες για την ύπαρξη τέτοιων κυκλωμάτων εμπορίου ψυχών και αν έχουν λάβει χώρα πρωτοβουλίες για την καταστολή τους. Οι περίφημες ΜΚΟ των εκατομμυρίων ευρώ υποστήριξης από την Ε.Ε. και οι λεγόμενοι ακτιβιστές που δεν γνωρίζουμε από πού βρίσκουν την απαραίτητη οικονομική βοήθεια που χρειάζονται για την δραστηριοποίησή τους, δεν φαίνεται να έχουν τολμήσει να έλθουν αντιμέτωποι με αυτό το ζήτημα στην τουρκική επικράτεια.
Η επιλογή της μεταφοράς της διαδικασίας ελέγχου, έγκρισης ή απόρριψης των αιτημάτων ασύλου από αντιπροσωπίες της Ε.Ε. στους χώρους προσωρινής διαμονής των προσφύγων και των μεταναστών επί του τουρκικού εδάφους, δεν έχει αναφερθεί. Το χρονικό διάστημα της ταλαιπωρίας τους θα ελαττωνόταν και το σπουδαιότερο θα αποφεύγετο ο κίνδυνος πνιγμών κατά την απέλπιδα προσπάθειά τους να μεταβούν σε κάποιο νησί. Η χώρα μας δεν έχει ζητήσει την εφαρμογή μίας τέτοιας διαδικασίας, ώστε παράλληλα να αποσυμφορηθεί από το μεγάλο πλήθος των μεταναστών και των προσφύγων και ταυτόχρονα να περιοριστεί το ενδεχόμενο εισόδου φανατικών ισλαμιστών και τσιχαντιστών, σε μία εποχή που οι ευρωπαϊκές πόλεις δέχονται απανωτά μαζικά τρομοκρατικά χτυπήματα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα επικρατεί μία νιρβάνα απέναντι στη σκέψη εκδήλωσης ενός τέτοιου περιστατικού.
Με γνώμονα δε το κλίμα έντασης που καλλιεργείται καθημερινά από την Τουρκία, ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει την πιθανότητα υποκίνησης μαζικών εξεγέρσεων στα νησιά και στις περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που φιλοξενούνται πρόσφυγες ή μετανάστες, από άτομα που έχουν εισέλθει ανεξέλεγκτα και συνδέονται με τουρκικά συμφέροντα; Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί το ενδεχόμενο η Τουρκία να σπεύσει να εκμεταλλευτεί τέτοιου είδους επεισόδια και ταυτόχρονα να προχωρήσει σε ωμή παραβίαση Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο; Έχουν προβλεφθεί σχέδια αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων από τις Ελληνικές αρχές ή μήπως υπάρχει η εντύπωση ότι θα τρέξουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να μας υπερασπιστούν;
Επιλέον, δεν προτείνονται και δεν υποστηρίζονται προσπάθειες να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα στη ρίζα του, δηλαδή στις συνθήκες που επικρατούν στην πατρίδα αυτών των ανθρώπων. Να ληφθούν μέτρα παροχής στοχευμένης οικονομικής και υλικής βοήθειας μέσα από κατάλληλα διαμορφωμένα κλιμάκια της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΟΗΕ προς τις χώρες από τις οποίες ξεσπιτώνεται αυτός ο κόσμος. Ένα δηλαδή, νέο σχέδιο Μάρσαλ ανταποκρινόμενο στις ιδιαίτερες συνθήκες των συγκεκριμένων χωρών. Οι οικονομικοί πόροι θα μπορούσαν να ενισχυθούν μέσα από μία μεγάλη διεθνή καμπάνια παροχής βοήθειας. Παράλληλα, να δημιουργηθούν και εκεί κέντρα υποβολής αιτημάτων μετανάστευσης, ώστε να μην χρειάζεται να ταξιδεύουν μερόνυχτα μέσω στεριάς ή θαλάσσης.
Φαντάζει λοιπόν, υποκριτικό να κομπάζουν κάποιοι ότι ενδιαφέρονται για την σωτηρία των εξαθλιωμένων ανθρώπων που εισέρχονται νόμιμα ή παράνομα σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στην ουσία δεν τους προσφέρουν τίποτα ή αν τους «προσφέρουν» το κάνουν είτε για λόγους προβολής είτε έναντι αδράς αμοιβής. Αποτελεί οξύμωρο σχήμα ότι με τα υφιστάμενα μέτρα και τις μέχρι τώρα ενέργειες συνεχίζουν να συντηρούνται καταστάσεις μέσα από τις οποίες δημιουργούνται πρόσφυγες και μετανάστες προς εκμετάλλευση. Ένα σύστημα που ξεσπιτώνει ανθρώπους, που ορφανεύει παιδιά, που ίσως καθιστά την ανθρώπινη υπόσταση αντικείμενο εξαγοράς. Πραγματικά, τι κάνουν οι περίφημες ΜΚΟ και οι ακτιβιστές για να αλλάξουν αυτό το απάνθρωπο καθεστώς;
Χώρες όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, η Συρία, η Αλγερία, το Ιράκ τις αισθανόμασταν μακρινές. Πλέον, οι αποστάσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί. Το να αποφεύγουμε λοιπόν, να σκεφτόμαστε ακραίες καταστάσεις μας αφήνει έκθετους μπροστά σε έναν τόσο πιθανό όσο και απίθανο κίνδυνο. Το να προετοιμαζόμαστε για να τις αντιμετωπίσουμε μας κάνει να νιώθουμε πιο ασφαλείς. Μα, πέραν όλων αποτελεί χρέος μας να πιέζουμε για μία ουσιαστική αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν συνάνθρωποί μας όσο μακριά ή κοντά κι αν ζουν.
Λευκάδα, 20 Σεπτεμβρίου 2019