 |
| Free-Photos / pixabay |
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν στην Ελλάδα από τα μικρασιατικά παράλια και τον Εβρο τα τελευταία χρόνια με την έξαρση των μεταναστευτικών ροών επ'αφορμή του πολέμου στη Συρία και των προσφυγικών κυμάτων. Όλος αυτός ο κόσμος με τον ένα ή άλλο τρόπο κατευθύνεται στην Ιωνία και από εκεί με βάρκες μίας χρήσης φτάνει ανενόχλητα με τα smartphones στα χέρια στις ελληνικές ακτές.
Του Στρατή Μαζίδη
Κι αναρωτιέται κανείς. Γιατί άραγε δεν παραμένουν αυτοί οι άνθρωποι στην Τουρκία; Όσο και αν η Ελλάδα αποτελεί ιδανικό προορισμό αφού μοιράζει επιδόματα, παρέχει σπίτια και κλείνει τα μάτια σε εγκληματικές πράξεις (πχ απόπειρα βιασμού της νοσοκόμας στην Ορεστιάδα, μπλόκο οδικού δικτύου και γραμμών του ΟΣΕ), η Τουρκία θεωρητικά θα μπορούσε να αποτελεί καλύτερο προορισμό.
Καταρχήν αυτοί οι άνθρωποι μοιράζονται το ίδιο θρήσκευμα, το ισλάμ και κατά συνέπεια τον ίδιο τρόπο ζωής. Επιπλέον στην Τουρκία γίνονται διαρκώς μεγάλα έργα και έρχονται ξένες επενδύσεις με πρόσφατο παράδειγμα την επικείμενη νέα μονάδα παραγωγής της VW. Πλοία ναυπηγούνται, αεροδρόμια κατασκευάζονται, οικοδομές ανεγείρονται, μέγαλα σχέδια ανακοινώνονται, απέραντη ενδοχώρα υπάρχει.
Η Τουρκία επίσης αποτελεί μέλος των G-20 και ως μια χώρα που πάτησε ανά τους αιώνες πάνω στον εξισλαμισμό και τον εκτουρκισμό γηγενών εθνών που κατακτούσε, θα μπορούσε να πράξει το ίδιο με όλο αυτόν τον κόσμο. Δεν το κάνει. Δεν τους επιθυμεί ούτε καν ως φτηνά εργατικά χέρια.
Η πραγματικότητα είναι πως η Αγκυρα τους χρειάζεται ως εργαλείο. Όπως οι μισθοφόροι της τρομοκράτες στη Συρία δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τιναχθούν στον αέρα ως πρόθυμοι αναλώσιμοι, ομοίως ως αναλώσιμους προσεγγίζει η Τουρκία τόσο τους όποιους τυχόν πρόσφυγες όσο και τους παράνομους μετανάστες. Τους εξαπολύει για να δημιουργεί προβλήματα και να σπάσει την κοινωνική συνοχή των χωρών που τους κατευθύνει.
Στον αντίποδα η χώρα μας συνεχίζει μέσω παροχών, χαλαρής νομοθεσίας και δηλώσεων κυβερνητικών αξιωματούχων να αποτελεί ιδανικό προορισμό σε σχέση με τον τόπο αναχώρησης όλων αυτών των ανθρώπων. Ίσως από αυτό το σημείο πρέπει να πιάσουμε το νήμα και όχι από τον επικίνδυνο Ερντογάν.