Πριν μερικές ημέρες χειροκροτούσαμε τον νέο Σολομό Σολομού, ένα 16χρονο μαθητή που μέσα στα Κατεχόμενα, παιδί προσφύγων από τη Λύση, κατά τη διάρκεια εκκλησιασμού μπήκε στο δημοτικό σχολείο και κατέβασε την τουρκική σημαία. Δε χρειάστηκαν παρά μόνο λίγα 24ωρα ώστε αυτό το αίσθημα υπερηφάνειας να καταλήξει σε ντροπή.
Του Στρατή Μαζίδη
Αρχικά διάφορες φωνές, που μπορεί παράλληλα να θεωρούν ήρωα το Σολομού και το Γλέζο για την ίδια σε περιεχόμενη πράξη τους, μάλωσαν το μαθητή. Είδαμε μάλιστα και ανάρτηση νεόκοπου Ελληνα βουλευτή να μιλά για θυμικό κ.ο.κ.
Ύστερα διαβάζουμε και την επιστολή του πατέρα του μαθητή. Προφανώς γράφτηκε είτε σε καθεστώς φόβου για απειλές για τη ζωή του παιδιού του είτε υπό την πίεση της κυπριακής κυβέρνησης. Απερίφραστη καταδίκη, απερίσκεπτη ενέργεια, ειλικρινείς απολογίες, δικαιολογημένος θυμός των κατακτητών, μετάνοια και θετικό κλίμα συνεννόησης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Ένας πατέρας που προφανώς έμαθε στο παιδί του ορισμένα πράγματα και του πέρασε κάποιες αξίες, μπόρεσε να πιάσει το μολύβι και να υπογράψει ένα τέτοιο κείμενο. Ποιο θετικό κλίμα; Με το νησί 45 χρόνια κατεχόμενο, την Αμμόχωστο έτοιμη να ανοίξει με λάθος όρους και μια κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας που εξευτελίζει διαρκώς η Τουρκία; Διότι τη δική της σημαία αφαίρεσε ο μαθητής.
Το μόνο που δε γράφει το κείμενο είναι ότι το παιδί δεν μπήκε και τιμωρία από πάνω.
Ένας απίστευτος ραγιαδισμός και μια ανεξάντλητη φοβία. Δεν είναι τελικά τυχαία κατεχόμενη η Κύπρος, όσο σκληρό κι αν φαντάζει αυτό. Αρχικά ήταν το λάθος του Μακάριου να συνηγορήσει στις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, αργότερα η εγκληματική στρατηγική της Λευκωσίας να μην εξοπλιστεί ανάλογα κι ενώ το 38% του νησιού παραμένει υπό κατοχή. Ποιος θα έμενε σε πλήρη γνώση του άοπλος δίπλα σε έναν στυγνό εγκληματία;
Η Κύπρος μπαίνει σε τροχιά δορυφόρου γύρω από την Τουρκία και πολύ φοβάμαι εκούσια. Όσο για την Ελλάδα; Μοιραία κι άβουλη αντάμα, προσμένει ίσως κάποιο θάμα...
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να έχουν προαποφασιστεί κάποια πράγματα αλλά να αναζητείται η μορφή του σερβιρίσματος στην κοινή γνώμη Ελλάδας και Κύπρου.