Ο αείμνηστος πλέον Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν κάτι παραπάνω από ένας εξαιρετικός τραγουδιστής και δημιουργός. Δεν είναι τυχαίο πως όσα τραγούδησε ή δημιούργησε, αποτελούν επιτυχίες που άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου. Δεν επρόκειτο για ευκαιριακά τραγούδια αρπαχτής που σε λίγους μήνες θα τα έχουν ξεχάσει κι όσοι τα άκουγαν.
Του Στρατή Μαζίδη
Θυμάμαι ήταν περίπου 20 χρόνια πίσω όταν παρέα με συμφοιτητές πήγαμε να ακούσουμε στη ΣΦΕΝΤΟΝΑ το Μαχαιρίτσα με τον Τσακνή. Εκείνη την περίοδο το γνωστό μαγαζί προχωρούσε σε εξαιρετικά ποιοτικά προγράμματα. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Ε ακόμη θυμάμαι εκείνες τις βραδιές.
Όμορφα άσματα, με τον προβληματισμό τους, την αμφισβήτησή τους, τα συναισθήματα του τραγουδιστή, τις προσδοκίες του. Τραγούδια που ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί με αυτά ή να χαρακτηρίσουν κάποια πτυχή από τη ζωή του.
Ο Μαχαιρίτσας είναι όπως οι παλιοί Ελληνες ηθοποιοί που έφυγαν στην πλειοψηφία τους αλλά εξακολουθούν να είναι παρόντες στην καθημερινότητά μας. Το ίδιο κι αυτός. Τα τραγούδια του θα είναι πάντα μέσα σε αυτή και κάθε φορά στις πρώτες επιλογές όταν αναζητούμε κάτι καλό για να ακούσουμε και να σιγοτραγουδήσουμε.
Και τι ζητούσε εν τέλει κι ο Μαχαιρίτσας; Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάει. Κάτι που αντιπροσωπεύει πάρα πολλούς. Κι όμως, κάποτε ήταν χίπις και φρικιό και αντιεξουσιαστής!
Καλό Παράδεισο!