Και για τους αποφοίτους του Harvard, που για τον σημερινό Πρωθυπουργό απετέλεσαν από τις αιχμές της επικοινωνιακής πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος, ανεξαρτήτως συγκρότησης τους, στοιχειώδους ικανότητάς τους να ασκήσουν διοίκηση και τεκμηριωμένων επαγγελματικών τους προσόντων, η αγγλοσαξωνική φράση του τίτλου του κειμένου τους είναι γνωστή.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ξέρουν ότι σημαίνει " η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι". Μια σταγόνα χρειάζεται για να ανατραπεί το υπάρχον κλίμα των ψευδαισθήσεων και της "τεχνητής" έως απροσδιόριστης αισιοδοξίας σε μια κοινωνία, όπου συνωστίζονται για χρόνια ράκη λέξεων της πολιτικής αδολεσχίας.
Και οι νεότευκτοι της κυβέρνησης δεν έχουν μεγάλη πίστωση χρόνου, για να επενδύσουν στην ανοχή του λαού, ακόμη και σε όσους έχουν περιπέσει σ' ένα είδος υστερικής αδιαφορίας ή ακόμη και ευφορίας, την περίφημη Belle Indifference, οπότε και δεν συναισθάνονται τις "μυστικές βοές των πλησιαζόντων γεγονότων".
Οι πολλοί Ελληνες έχουν χάσει το αίσθημα της ελπίδας, που είναι το πλεονέτημα μιας κοινωνίας, και χρησιμεύει στο να γλυκαίνει την παρούσα ζωή μας, τη φανταστική μέλλουσα και το ωραίο παρελθόν. Και η απώλεια του αισθήματος της ελπίδας, γίνεται πιο οδυνηρή για την κοινωνία, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την απώλεια του αισθήματος της ντροπής από τους πολιτικούς των συμβάσεων, των επικύψεων και των ευκαιριακών σκοπιμοτήτων.
Φυσικά και βοηθούν τα διάφορα επικοινωνιακά "τερτίπια", ιδίαιτερα το πρώτο χρονικό διάστημα μιας νέας κυβέρνησης. Ομως, όταν ακολουθούνται πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος, τότε είναι θέμα ελάχιστου χρόνου οι πολλά υποσχόμενοι για "πολιτική αλλαγή" ή με το επικοινωνιακό επινόημα περί "επιτελικού κράτους", να απογυμνωθούν.
Να απογυμνωθούν ακριβώς όπως απογυμνώνεται ένα έντομο, όταν του κόβουν τις κεραίες και τα φτερά του. Και θα μείνουν γυμνοί και έκθετοι στο επερχόμενο κακό, αλλά και στη μανία της λογικής τους, που συχνά περνάει τα όρια της υπεροψίας.
Ακόμη και στις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, αν και σε τούτο τον τόπο δεν υφίστανται, υπάρχει κρυμμένος πίσω από τις πομφολυγώδεις λέξεις ένας σκεπτικισμός. Γιατί, ο σκεπτόμενος τουλάχιστον πολίτης, κοιτώντας στη διαφάνεια των πραγμάτων και μέσα στο πλαίσιο ακριβώς της διαφάνειας, διακρίνει τα αμφίσημα και κακοήθη στίγματα, που "σκοτώνουν" την αισιοδοξία.
Εφόσον συνεχιστούν τα λάθη του παρελθόντος από την νέα κυβέρνηση, εφόσον υιοθετηθούν πρακτικές του παρελθόντος, που ήδη έχουμε τέτοια ηχηρά δείγματα, θα "γκριζάρει" ακόμη περισσότερο η σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Κι αυτή την απειλή, κανένας ηγέτης ή ηγετίσκος και καμία ισορροπημενη συνείδηση δεν έχει δικαίωμα να την αγνοήσει. Και κυρίως να συνεχίσει να παραπλανεί τους πολίτες επινοώντας ανύπαρκτα επιτεύγματα ή να προβάλλει το αυτονόητο, με πρόσφορους για λαική κατανάλωση τίτλους στα εν πολλοίς στρατευμένα ΜΜΕ.
Πολιτικοί που δεν μπορούν να δουν πέρα από το είδωλο που τους παράγει ο ρόλος τους και ο καθρέπτης του σπιτιού τους, πολιτικοί που εφαρμόζουν μια έσχατη μεθοδολογία που αποβλέπει στην πολτικ'η τους επιβίωση και ασυτοσυντήρηση, όσο κι αν επενδύουν στην ευπιστία και στις ψευδαισθήσεις του πλήθους, θα βρεθούν προ εκπλήξεων πλέον. Γιατί δεν καθορώνται τα κρίσιμα προβλήματα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της προσωπικής ιδιοτέλειας...