Μετά το εκτρωματικό κυβερνητικό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ό,τι δεινά συσσώρευσαν σε τούτο τον τόπο οι Ταρταρίνοι και οι Ταρτούφοι της πολιτικής των τελευταίων χρόνων, έχουμε την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και το...επιτελικό κράτος!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Το Επιτελικο Κράτος! Μια φράση εύηχη, ηχηρή, με επικοινωνιακή δυναμική, που θα μπορούσε, σ' ένα πλαίσιο θεάματος και φαντασμαγορίας προς τέρψιν της άβουλης μάζας και των αβούλευτων της Βουλής, να ενισχύσει την ονειροπληξία του Ελληνα περί αξιοκρατίας και εξοστρακισμού της ευνοιοκρατίας.
Αρκεί όμως μια φράση για να ξεπεραστούν οι πολιτικές παθογένειες και οι εθιστικές πρακτικές παλαιών και νεότευκτων κρατούντων, με επίμονη επιρρέπεια στις μυθοπλασίες και στις απλουστεύσεις, στις μεθοδευμένες διαστρεβλώσεις της αλήθειας, ώστε να συντηρηθούν οι Λωτοφάγοι σε τούτο τον τόπο;
Και τι άλλαξε σε τούτο το βραχύ χρονικό διάστημα της νέας διακυβέρνησης του τόπου; Είναι αναμφίβολα νωρίς να επιχειρήσει κάποιος απολογισμό του κυβερνητικού έργου.
Δεν είναι νωρίς, ωστόσο, να διαπιστώσει ότι οι πρακτικές του παρελθόντος στην άσκηση της εξουσίας δεν αλλάζουν, όπως δεν αλλάζει το πλέγμα της ζωής του Ελληνα με τη ραγιάδικη νοοτροπία του και το δέος του ενώπιον της εξουσίας, που δεν καθορίζει καμία συγκεκριμένη στάση, αλλά μόνο εγκλωβίζεται στο στημένο Οργουελικό σκηνικό, με τον ανεγκεφαλισμό και την αποχαύνωση που επικρατούν.
Και οι πολιτικές πρακτικές συνεχίζονται, με τους πολιτικούς να συνεχίζουν να προβάλουν χάρτινες δόξες, χωρίς να σεμνύνονται, θέτοντας στο περιθώριο την πολιτική της ουσίας και μαζί της την αξιοκρατία και το σεβασμό στην εφαρμογή των νόμων του κράτους. Με την πολυσημία των λέξεων να έχει ανοίξει, για μια ακόμη φορά, το δρόμο στον πολιτικό βερμπαλισμό.
Στο δια ταύτα τώρα, και δεν χρειάζεται κανένα ηθικόμετρο ή βλακόμετρο, για να προσμετρηθεί ο πολιτικός εκτροχιασμός και η πολιτική ελαφρόνοια ή και ολιγόνοια...
Εχει κατακλυστεί το διαδίκτυο, οι κάθε είδους Ιντερνετικές εφημερίδες, αλλά και ο Τύπος, από έρπουσες φήμες ή μάλλον από την "είδηση" ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέληξε στο νέο ηγετικό σχήμα της δημόσιας τηλεόρασης, της ΕΡΤ. Και η επιλογή του Πρωθυπουργού είναι ο διευθυντής του γραφείου τύπου στο Μαξίμου και μέχρι πρότινος στο Κόμμα και ένας μηχανικός, εμπλεκόμενος με τη διοίκηση της ΕΡΤ επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου.
Και οι εκπρόσωποι της αποβλακωτικής ενημέρωσης, τα διάφορα "παπαγαλάκια" της δημοσιογραφικής αθλιότητας, και από κοντά τους οι αυλοκόλακες του κομματικού μηχανισμού και βουλευτές, ανίδεοι και μη, πρόθυμοι να εξαρθρώνουν και τους τελευταίους αρμούς της σοβαρότητας και της αξιοκρατίας, σπεύδουν να υπερθεματίσουν την πρωθυπουργική επιλογή για την νέα διοίκηση της εξαθλιωμένης ΕΡΤ, όταν η διαδικασία επιλογής νέου διοικητικού συμβουλίου, προέδρου και διεθύνοντος συμβούλου, προβλέπει την προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος όσων θεωρούν ότι συγκεντρώνουν τα απαραίτητα προσόντα...
Και δεν αντιδρά κανείς. Θεωρείται δεδομενο ότι ο ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί παραβιάζει κάθε έννοια ηθικής και να περιφρονεί προκλητικά τον νόμο, οι δε παρατρεχάμενοι και οι διαδρομιστές του Μαξίμου να διοχετεύουν στον Τύπο την "απόφαση" του πρωθυπουργού, ώστε η όποια νέα διοίκηση της ΕΡΤ να θεωρείται μια "φυσική απόληξη" του πρωθυπουργικού ενδιαφέροντος...
Και η αξιοκρατία; Η έννοια της αξιοκρατίας περνάει από την εσωτερική πολιτική αλαζονεία στην κατάρρευση, στη γελοιοποίηση, στη διαπόμπευση, ακόμη και στην παράνοια. Κι όταν όλα περάσουν στο παρανοικό, φτάνουμε στο ακαταλόγιστο. Οταν όλα περάσουν στη μεθοδευμένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και στην καταπάτηση κάθε ηθικής αξίας, η επίρριψη ευθυνών καταντάει παρανοική πολυτέλεια!..
Σε τούτο τον τόπο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα επί της ουσίας. Οι λέξεις μόνο αλλάζουν για να υποστηρίξουν επικοινωνιακές πολιτικές. Αλλά οι μεταπράτες των ελπίδων του λαού είναι γνωστό ότι δεν διαθέτουν πλούσιο λεξιλόγιο, οπότε, όπως επαναλαμβάνουν τις ίδιες πολιτικές πρακτικές των προηγούμενων, επαναλαμβάνουν και το πενιχρό τους λεξιλόγιο.
Ετσι, ο συνασπισμός των μετρίων και των βλακών, με την ηθική τους γυμνότητα να είναι ζωγραφισμένη στον καμβά της υποκριτικής ευλάβειας, συνεχίζει να επιζητεί τον "έπαινο του δήμου και των σοφιστών", κι ας έχουν άγνοια για τις ιστορικές αλληλοεπιδράσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει, όπως οι προκάτοχοί του, να χάσει την αυτεπίγνωση και το αίσθημα της πραγματικότητας. Και πρέπει άμεσα να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει, αν δεν θέλει μετά την ολοκλήρωση της θητείας του ή και τη διακοπή της από τα επερχόμενα γεγονότα, να απολαμβάνει απλώς τα προνόμια ως "άεργος" και "άχρηστος" πρώην πρωθυπουργός στα ορεινά έδρανα της Βουλής, ενισχύοντας την "εικόνα" της εγχώριας παρασιτικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, οφείλει να αποπέμψει όσους τον προτρέπουν στην πολιτική εκπόρνευση, στην πολιτική χαμέρπεια και στην αποβολή πάσης αιδούς.
Καλά τα λεκτικά σχήματα περί ...επιτελικού κράτους, αλλά πρέπει να εναρμονίζονται στο μέτρο του δυνατού με τη λογική και τη σοβαρότητα, διαφορετικά περνάμε στην περιοχή του πολιτικού σουρεαλισμού, όπως με το "εκσυγχρονιστικό κράτος" του Σημίτη, την "επανίδρυση του κράτους" του Κώστα καραμανλή και εσχάτως την αποθέωση της πολιτικής απάτης του "μετασχηματισμού του κράτους" του ανεκδιήγητου εκφραστή της πομφόλυγγας, του Αλέξη Τσίπρα.