Στην Ελλάδα της επιφάνειας, η εικόνα διαδραματίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Έτσι και οι κυβερνητικοί πολιτικοί μας, έβγαλαν τη γραβάτα, σήκωσαν τα μανίκια, άνοιξαν 1-2 κουμπιά και έμειναν αξύριστοι. Η φωτογραφία του γνωστού φωτογράφου, Γιάννη Κέμμου είναι χαρακτηριστική.
Του Στρατή Μαζίδη
Στο φωτορεπορτάζ του διακρίνεται και ο επίσης αξύριστος βουλευτής Ευβοίας, Σίμος Κεδίκογλου. Αυτός που πέρασε το Λιμενικό Σώμα για θαλάσσιο ταξί και ταξίδεψε από την Τήνο στη Μύκονο για να προλάβει την πτήση του. Πώς και δεν του πάτησαν μια κόντρα εν πλω;
Αξύριστο είδα και τον Πατούλη στην Τήνο αλλά εκεί δεν έχει καμία φωτιά. Ίσως το κάνει για συμπαράσταση. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω τίποτε με τα γένια. Άλλωστε όποτε θυμάμαι, ξυρίζομαι. Με ενοχλεί όμως ως πολίτη η επικοινωνιακή εκμετάλλευση του θέματος.
Δηλαδή όλοι αυτοί οι γραβατωμένοι, κουστουμάτοι, που όλο το υπόλοιπο διάστημα δε βρίσκεις ούτε τρίχα που ξέφυγε του ξυρίσματος, δεν πρόλαβαν από την σκληρή και ακατάπαυστη μάχη με τις φλόγες και τα δύσκολα, να ξυριστούν κι αφήνουν μούσι;
Υπάρχει κάποιο πρωτόκολο που οριζεί αξυρισιά και απλυσιά σε εθνικές καταστροφές ή νιτσεράδες όταν ρίχνει καρεκλοπόδαρα;
Οι φωτιές δε σβήνονται με γένια, ούτε βέβαια με live συσκέψεις (βλέπε Μάτι) όπου γίνονται ηλίθιες ερωτήσεις και κάποιος κάνει πως σημειώνει. Οι φωτιές σβήνονται κι ενίοτε προλαμβάνονται με κατάλληλο σχεδιασμό, αντιπυρικές ζώνες, σύγχρονο εξοπλισμό και προσλήψεις όχι στα γραφεία αλλά εκεί που πονά η χώρα.