Είναι ο πρώτος τη τάξει ανάμεσα σε πολλούς του πολιτικού χώρου, ο οποίος αφού κατόρθωσε να απομακρύνει από το Μαξίμου τον αδαήμονα και πεφυσημένο ασκό, με αποφύσεις και προσφύσεις άκρατου λαικισμού Αλέξη Τσίπρα, καλείται να υψώσει το ανάστημά του για να σκεπάσει με τον ίσκιο του τις πληγές της κοινωνίας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Καλείται να συντηρήσει την προσδοκία της κοινωνίας όχι με λόγια επιχρυσωμένα, αλλά με πράξεις και απτό αποτέλεσμα, αρνούμενος το νεκροκουβάλημα σε ζωντανούς καιρούς. Καλείται να μη μπολιάζει το λαό με ψευδώνυμα οράματα που θα πραγματοποιηθούν στο μακρινό μέλλον. Καλείται να μεταλαμπαδεύσει ακόμη και κάποια μεταφυσική πίστη για κόσμους πιο ανθρώπινους και πιο όμορφους.
Ο εκφυλισμός της ελληνικής πολιτικής και τα ιδεολογικά της θρύψαλα, δεν προσφέρεται για μια πολιτική "επανάσταση", που είναι ο αρχέτυπος έρωτας κάθε εφηβικής ψυχής. Οπότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν δεν θέλει να ακολουθήσει αναγκαστικά τα ίχνη των πεθαμένων Σισύφων, αν δεν θέλει ο άνεμος να αφαιρέσει τη δορά του, αφήνοντάς τον γυμνό, μπροστά σε ό,τι υποσχέθηκε προεκλογικά, οφείλει να κινηθεί στο πλαίσιο ενός ορθολογισμού, χωρίς πολιτικούς ακροβολισμούς και με έντονη διάθεση εντυπωσιασμού, γκρεμίζοντας έστω κάποια πολιτικά στερεότυπα.
Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελούν μαρτυρία ότι "κάτι" κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προσφύγει στους παροξυσμούς του πολιτικού πάθους, αν δεν γίνει χιμαιροκυνηγός του πρόσκαιρου, αν δεν αυτοπροδοθεί ως χαρακτήρας που κυνηγάει με εμμονή την εντύπωση και το εφήμερο προσωπικό ή κομματικό κέρδος, τότε αυτό το "κάτι" των πρώτων ημερών διακυβέρνησης, ανεξαρτήτως αρκετών αμφιβόλου ποιότητας και σοβαρότητας επιλογών σε κυβερνητικές θέσεις, μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο από "κάτι".
Μπορεί να αποδειχθεί ότι συνιστά σύνθεση αξιοπρόσεκτη στην οποία ανταμώνονται η κοινωνική αγωνία και προσδοκία με το πολιτικό ένστικτο. Ο δυναμισμός του πολιτικού πάθους είναι καθημερινό γεγονός και συνιστά το πραγματικό πρόσωπο της ιστορίας, που είναι η αλήθεια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει τα περιθώρια να φέρεται επί πτερύγων ανέμου και να αποζητά το μέγιστο, αγνοώντας το ελέχιστο που μεγαλύνει τους άρχοντες. Πρέπει να προσέξει ακόμη και τις λέξεις που εκστομίζουν υπουργοί και άμεσοι συνεργάτες του. Κι ενώ δεν υπάρχουν θεμιτά και αθέμιτα μεγέθη στις λέξεις που εκφράζουν αισθητικές-πολιτικές αντιλήψεις και ποτέ δεν υπογράφεται η ληξιαρχική πράξη του θανάτου τους, συχνά βιάζονται βάναυσα και εκθέτουν αυτούς που τις βιάζουν.